تندخویی و شتابزدگی

 تندخویی و شتابزدگی

امیرمؤمنان علی(ع):
«أَلْحِدَّهُ نَوْعٌ مِنَ الْجُنُونِ، لِأَنَّ صَاحِبَهَا یَنْدَمُ، فَإنْ لَمْ یَنْدَمْ فَجُنُونُهَا مُسْتَحْکَمٌ![۱]
تندخویی و شتابزدگی یک نوع دیوانگی است، زیرا صاحب این صفت بزودی از کار خود پشیمان می‌شود، و اگر پشیمان نشود، دلیل آن است که جنون او مستحکم است!»

شرح کوتاه

عقل و درایت ایجاب می‌کند که انسان در عین استفاده از فرصتها، از شتابزدگی و عجله‌ی بی‌جا بپرهیزد؛ زیرا در این حال انسان از بررسی جوانب کار و قضاوت صحیح غالباً محروم می‌ماند؛ و بزودی از نتایج تصمیمهای خام و اعمال ناپخته‌ی خود پشیمان می‌گردد، و نیز با تندی در سخن، گاه می‌شود که آبروی خود را بر باد می‌دهد، از دوستان صمیمی قدیمی جدا می‌گردد و مهر پشیمانی بر قلب او زده می‌شود.
امّا اگر این‌گونه افراد حتّی پس از مشاهده‌ی نتایج سوء کار خود پشیمان نشوند، دیوانگان پا برجا و تمام عیاری هستند!

خودآزمایی

۱- چرا عقل و درایت ایجاب می‌کند که انسان در عین استفاده از فرصتها، از شتابزدگی و عجله‌ی بی‌جا بپرهیزد؟

پی نوشت 

[۱]. نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره‌ی ۲۵۵.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت