فضیلت حضرت علی(ع) | تشریح آیه نجوا

ءَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَینَ یدَی نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللهُ عَلَیكُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَوةَ وَءَاتُوا الزَّكَوةَ وَأَطِیعُوا اللهَ وَرَسُولَهُ وَاللهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (۱۳)
آیا ترسیدید پیش از گفتگوی محرمانه‌ی خود صدقاتی بپردازید؟ اکنون که نپرداختید خدا توبه‌ی شما را پذیرفت، پس نماز را برپا دارید و زکات بدهید و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید، و خدا به اعمالی که انجام می‌دهید، آگاه است. (۱۳، مجادله)

توضیح:

گروهی از توانگران در بیشتر اوقات مزاحم پیامبر(ص) شده و با او نجوا می‌کردند. این کار موجب اندوه دیگران و تضییع وقت گران‌بهای پیامبر(ص) می‌گردید. خداوند برای امتحان آنان حکم کرد که از این پس، افراد دارای تمکن مالی اگر می‌خواهند با پیامبر(ص) به طور خصوصی سخن بگویند، باید پیش از آن صدقه‌ای در راه خدا بدهند. این آزمون الهی سبب گشت تا همه‌ی آنان از نجوا با رسول خدا(ص) پرهیز کنند. تنها کسی که ـ به نقل از روایات شیعه و سنی ـ هم‌چنان با آن حضرت مراوده داشت و پیش از دیدار با آن حضرت صدقه می‌پرداخت، حضرت علی(ع) بود. خداوند نیز با مشاهده‌ی دنیادوستی بیش از حد اصحاب پیامبر(ص)و با نمایان شدن یار باوفای آن حضرت، این حکم را نسخ کرد.

حدیث:

امام علی(ع): «إِنَّ فِی کِتَابِ اللَّهِ لَآَیَةً مَا عَمِلَ بِهَا أَحَدٌ قَبْلِی وَ لَا یَعْمَلُ أَحَدٌ بِهَا بَعْدِی وَ هِیَ آیَةَ النَّجْوَی؛ آیه‌ای در قرآن است که احدی قبل از من و بعد از من به آن عمل نکرده و نخواهد کرد و آن، آیه‌ی نجواست.» تفسیر قمی: ج۲ ص۳۵۷.

نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت