اثر گناه
امام صادق(ع):
«مَنْ یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ یَعِیشُ بِالْإِحْسَانِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَعِیشُ بِالأَ عمَارِ![۱]
آنها که بر اثر گناه میمیرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا میروند بیشترند! و آنها که بر اثر نیکوکاری عمر میکنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی مینمایند زیادترند!»
امروز ثابت شده است که سرچشمهی قسمت قابل توجّهی از بیماریهای جسمی، عوامل روحی و معنوی است؛ و یکی از مهمترین عوامل ناراحتی روانی، فشارهای شدیدی است که از ناحیهی وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمی وارد میشود.
انسان گناهکار در دادگاه وجدان محاکمه میشود و با مجازاتهای دردناک معنوی وجدان رو به رو میگردد و عکسالعمل آن در جسم و جان و حتّی در مرگ و میرها آشکار میگردد؛ بعکس، افراد نیکوکار از درون وجدان خود تشویق میشوند و همین تشویق معنوی نیرو و نشاط تازهای به آنها میدهد و بر طول عمر آنها میافزاید.
نتیجه این که، گناه عمر را کوتاه، و کار نیک عمر آدمی را طولانی میسازد!
۱- مهمترین عوامل ناراحتی روانی را بیان کنید.
[۱]. سفینة البحار، جلد ۳، صفحهی ۲۱۷.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت