یادآوری روح آزادگی توسط امام حسین(ع) به مهاجمان

یادآوری روح آزادگی به مهاجمان

در لحظه‌های خون رنگ غروب عاشورا که پیکر خونین امام حسین(ع) در میان گودال قتلگاه بی‌رمق افتاده بود، و خورشید ولایت در خون نشست، حرامیان درنده خوی آل ابی سفیان بسوی خیمه‌های امام یورش آوردند که ناگاه صدای گریه کودکان بگوش امام رسید، امام بر روی زانوها برخاست و خطاب به آنان فرمود:

حدیث 

قال الامام الحسین(ع): وَیْحَکُمْ یا شیعَۀَ آلِ أَبی سُفْیانَ! إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ، وَ کُنْتُمْ لا تَخافُونَ الْمَعادَ، فَکُونُوا أَحْراراً فی دُنْیاکُمْ هذِهِ وَارْجِعُوا إِلی أَحْسابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ عَرَباً کَما تَزْعُمُون.
امام حسین(ع) فرمود: (وای بر شما! ای پیروان آل ابوسفیان!! اگر دین ندارید، و شما از قیامت نمی‌ترسید، پس در این دنیا آزادمرد باشید، بجای خود برگردید، اگر خیال می‌کنید که از قوم عَرَب هستید).
پس شِمر جلو آمد و گفت: ای پسر فاطمه! چه می‌گوئی؟!. امام فرمود:
أَنَا الَّذی اُقاتِلُکُمْ، وَتُقاتِلُونی، وَالنِّساءُ لَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ، فَامْنَعُوا عُتاتَکُمْ وَطُغاتَکُمْ وَجُهّالَکُمْ عَنِ التَّعَرُّضِ لِحَرَمی مادُمْتُ حَیّاً.
(می‌گویم این من هستم که با شما می‌جنگم، و شما هم با من مبارزه می‌کنید، زنان که گناهی بر آنان نیست، پس متجاوزان و ستمگران و جاهلان خود را، مادام که زنده‌ام از خیمه‌گاه من باز دارید.)

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

محمد دشتی