گریه‌های مداوم حضرت زهرا(س)

ای اباالحسن، چقدر اندک است، ماندن من در میان مردم و چقدر نزدیک است، زمان پنهان شدن من از جمعشان! سوگند به خدا هرگز سکوت نمی‌کنم، نه در شب و نه در روز، (گریه‌های مداوم را تعطیل نمی‌نمایم) تا این که به پدرم رسول الله(ص) ملحق گردم.

گریه‌های مداوم فاطمه

پس از وفات رسول خدا(ص)، و پیش آمدن مشکلات و مصیبت‌ها بر اهل بیت(ع)، عزاداری و گریه‌های حضرت زهرا(س) تداوم داشت و طبیعی بود که سران حکومت کودتا، احساس خطر می‌کردند.
افرادی را خدمت امیرالمؤمنین(ع) فرستادند، تا گریه‌ها و عزاداری حضرت فاطمه(س) را کنترل نماید. و امام علی(ع) به آن حضرت اطلاع داد که گروهی آمده‌اند و می‌گویند: «فاطمه(س) یا شب گریه کند و یا روز!»

حضرت فاطمه(س) جواب داد:

حدیث

قالت: یا اَبَا الْحَسَنِ ما اَقَلَّ مَکْثی بَیْنَهُمْ وَ ما اَقْرَبَ مَغِیبی مِنْ بَیْنِ أَظْهُرِهِمْ فَوَاللهِ لا أَسْکُتُ لَیْلاً وَ لا نَهاراً اَوْ اُلْحَقَ بِاَبی رَسُولِ اللهِ(ص).
ای اباالحسن، چقدر اندک است، ماندن من در میان مردم و چقدر نزدیک است، زمان پنهان شدن من از جمعشان! سوگند به خدا هرگز سکوت نمی‌کنم، نه در شب و نه در روز، (گریه‌های مداوم را تعطیل نمی‌نمایم) تا این که به پدرم رسول الله(ص) ملحق گردم.
حضرت علی(ع) فرمود: «هر طور دوست داری عمل کن!»
و آن‌گاه جایی را در بقیع به نام «بیت الاحزان» برای فاطمه(س) درست کرد تا به عزاداری و گریه‌های خود ادامه دهد.[۱]