امام صادق (ع)، الحکم الزاهره 2/244
سوال:
دختری که به حد بلوغ 9 سال قمری رسیده است و به واسطه ضعف بنیه نمی تواند در ماه رمضان روزه بگیرد و بعد از رمضان تا رمضان دیگر نیز نمی تواند قضا کند، حکمش چیست؟
حضرت آیت الله خامنه ای:
ناتوانی از روزه و قضای آن به مجرد ضعف و عدم قدرت، موجب سقوط قضای روزه نمی شود بلکه قضای روزه های ماه رمضان که از او فوت شده بر وی واجب است.
حضرت آیت الله تبریزی:
در فرض سوال برای هر روز یک مد طعام(750) گرم گندم به فقیر مومن متدین صدقه بدهد.
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی:
هر وقت که توان آن را پیدا کرد باید قضای آن را به جا آورد.
حضرت آیت الله صافی گلپایگانی:
در فرض سوال باید برای هر روز یک مد طعام(750) گرم مانند گندم و جو و آرد کفاره بدهد و قضا ندارد.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی:
روزه و قضای روزه بر وی واجب نیست ولی برای هر روز باید فقیری را سیر کند.
حضرت آیت الله سیستانی:
ضعف مجوز خوردن روزه نیست مگر اینکه برای او ضرر داشته باشد یا حرجی باشد که در این صورت قضا هر وقت بتواند لازم است ولی اگر بیمار باشد و بیماری او تا رمضان بعد مستمر باشد قضا ساقط است و فدیه کافی است.
حضرت آیت الله بهجت:
می تواند قضای آن را در زمانی که توانایی دارد به جا آورد و لو با فاصله یا در روزهای کوتاه سال ولی کفاره تاخیر دارد.