الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَیبِینَ یقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۳۲)
آنان در حالی که [از آلودگیهای عملی و اخلاقی] پاک و پاکیزهاند، فرشتگان جانشان را میگیرند، به آنان میگویند: سلام بر شما، [اکنون] به پاداش آنچه همواره انجام میدادید، به بهشت درآیید. (نحل، ۳۲)
مرگ در نظر کافر، خروج از باغ پرنعمت و زیبا به زندان سخت و تاریک است، ولی در نظر مؤمن ورود به بهشت پر از نعمت و خارج شدن از زندان تنگ دنیاست. مؤمنان با مشاهدهی فرشتهی مرگ شادمان و مسرور شده و از رسیدن لحظهی موعود ملاقات وعدهی پروردگار در اشتیاقی وصفناشدنی فرور میروند. فرشتگان الهی به آنان بشارت میدهند که سلام و امنیت بر شما باد؛ جانهایشان را با احترام و تکریم قبض روح کرده و موهبتهای بینظیر خداوندی را نثارشان میکنند. گفتنی است مرگ برای مؤمنان گناهکار نیز دارای سختی و شدت میباشد که این به جهت تطهیر آنان از آلودگیها و ورود به عالم دیگر است.
پیامبر اکرم(ص):
«إنّ مَلَكَ المَوتِ لَیقِفُ مِن المؤمنِ عِندَ مَوتِهِ مَوقِفَ العَبدِ الذَّلیلِ مِن المَولى؛
هنگام جان دادن مؤمن، فرشتهی مرگ در برابر او چون بندهی ذلیل در برابر مولایش است.» من لا یحضره الفقیه، ج۱ ص ۱۳۵ ح۳۶۵.
نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت