دیدگاه امام حسین(ع) درباره امامت و امامان

امام حسین(ع) فرمود: ای مردم تقوای الهی داشته باشید، خداوند بندگان را نیافرید مگر برای اینكه او را بشناسند، آنگاه كه او را شناختند، پرستش كنند، وقتی كه پرستش كردند با پرستش او از پرستش دیگران بی‌نیاز شوند.

ضرورت امامت

امام حسین(ع) روزی در جمع یاران بپا خواست و پیرامون هدف آفرینش انسان و نقش رهبری سخنانی ایراد كرد؛

حدیث

قال الامام الحسین(ع): أَیهَا النَّاسُ! إِنَّ اللهَ جَلَّ ذِكْرُهُ ما خَلَقَ الْعِبادَ إِلاَّ لِیعْرِفُوهُ، فَإِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ، فَإِذا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبادَتِهِ عَنْ عِبادَةِ ما سِواهُ. فقال: له رجل: یابن رسول الله بابی أنت و امّی فما معرفة الله؟ قال: مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمانٍ إِمامَهُمْ الَّذی یجِبُ عَلَیهِمْ طاعَتُهُ.
امام حسین(ع) فرمود:

ای مردم تقوای الهی داشته باشید، خداوند بندگان را نیافرید مگر برای اینكه او را بشناسند، آنگاه كه او را شناختند، پرستش كنند، وقتیكه پرستش كردند با پرستش او از پرستش دیگران بی‌نیاز شوند.
یكی از یاران پرسید، راه شناخت خداوند بزرگ كدام است؟.
امام پاسخ داد: شناخت خداوند به این است كه مردم هر زمان رهبر خودشان را بشناسند «امامی كه اطاعت او واجب است» تا بوسیله‌ی رهبر، خدا را بشناسند.[۱]