أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَینَا لَا تُرْجَعُونَ (۱۱۵)
آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و شما به سوی ما بازگردانده نمیشوید؟ (مؤمنون، ۱۱۵)
اعتقاد به معاد و جهان آخرت مورد اتفاق همهی ادیان است و به نوعی میتوان آن را مقبولترین اعتقاد دینی جهان ـ حتی بالاتر از توحید ـ دانست. دلایل عقلی و نقلی فراوانی بر تحقق معاد و زندگی پس از مرگ وجود دارد. حدود ۱۲۰۰ آیه دربارهی معاد در قرآن وجود دارد که قریب به یک پنجم کل قرآن را تشکیل میدهد. این حکایت از اهمیت توجه به معاد در تربیت و دینداری مردم دارد. دلایل عقلی برای معاد بسیار است. مهمترین دلیل عقلی در این زمینه، بر حکمت و عدالت خداوند استوار گردیده است؛ چراکه حکمت خداوند اقتضا میکند تا خلقت انسان هدف داشته باشد. هدف از خلقت انسان نیز تنها با تکلیف بندگان و وقوع معاد و رسیدن به کمال معنوی محقق میگردد. تصور دنیایی بدون اعتقاد به معاد همگان را به پوچی و بیهودگی در زندگی میکشد.
امام سجاد(ع):
«فَاتَّقُوا اللهَ عِبَادَ اللهِ وَ تَفَکَّرُوا وَاعْمَلُوا لِمَا خُلِقْتُمْ لَهُ فَإِنَّ اللهَ لَمْ یخْلُقْکُمْ عَبَثاً وَ لَمْ یتْرُکْکُمْ سُدًی؛
ای بندگان خدا! تقوا پیشه کرده و در هدف از خلقت خود بیندیشید. خداوند شما را بیهوده نیافریده و برای هیچ رها نکرده است.» تحفالعقول: ص۲۷۴.
نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت