تعداد: آیات 22 ـ کلمات 475 ـ حروف 2046
در آیهی نخستین که سخن از «مجادله» و گفتگو است که میان پیامبر(ص) و زنی که شوهرش او را ظِهار[1] کرده بود و یک حکم فقهی را بیان مینماید واقع شده سورهی مبارکه بدین اسم «مجادله» نامگذاری گردیده است.
این سوره به نام «قَدْ
سَمِعَ» نیز گفتهاند که با همین جمله آغاز میشود.
فضائل و خواص
در حدیثی از حضرت سیّد عالم(ص) مروی است که فرمود: هر کس سورهی مجادله را قرائت کند در نامهی عملش او را از حزبالله ثبت و در قیامت در زمرهی حزبالله و رستگاران خواهد بود،[2] و در دنیا نیز کسی نتواند با وی مجادله نماید و یا بر او فائق آید و همواره در چشم همگان مقام و منزلتی خواهدداشت.[3]
و دیگر از خواص آن، حضرت امام صادق(ع) میفرماید: هر کس سورهی «حدید» و «مجادله» را در نمازهای فریضه بخواند و بر آن مداومت نماید خداوند هرگز او را در تمام طول زندگی کیفر نمیکند و در خود و خانوادهاش گرفتار بدحالی و ناگواری نخواهد گردید.[4]
همچنین از حضرتش مروی است: آن کس که بر خواندن این سورهی مبارکه در شبانه روز مداومت نماید از شرّ آدمیان و جنّیان و از هر گونه آسیبی در امان خواهد بود.[5]
و نیز هرگاه این سوره را بر دفینه و مال و چیزی که آن را در جایی پنهان داشتهاند بخوانند از دستبرد محفوظ میماند.[6]
و چنانچه آن را در میان انبار غلّات بگذارند بهیاری حقتعالی تباه نمیگردد.[7]
و خواندن این سورهی مبارکه، انسان را از هر گونه حادثه مصون میدارد و در نزد بیمار باعث تسکین وی میگردد.[8]