چون انقلاب حضرت مهدی(ع) یك انقلاب جهانی و فراگیر است، دشمنان صلح و امنیت جهانی، شورشها، جنگها، و تهاجمات گستردهای را بر امام تحمیل میكنند كه راهی جز مبارزه و جهاد بیامان وجود ندارد، تا ستمگران خلع سلاح شده، و زمین از انواع زشتیها پاك گردد، از این رو حضرت اباعبدالله(ع) اظهار داشت:
قال الامام الحسین(ع): إِذا خَرَجَ الْمَهْدِی(ع)، لَمْ یكُنْ بَینَهُ وَ بَینَ الْعَرَبِ وَ قُرَیشٍ إِلاَّ السَّیفُ، وَ ما یسْتَعْجِلُونَ بِخُروُجِ الْمَهْدِی! وَاللهِ مالِبَاسُهُ إِلاَّ الْغَلیظُ، وَ لا طَعامُهُ إلاَّ الشَّعِیرُ، وَ ما هُوَ إلاَّ السَّیفُ، وَالْمَوْتُ تَحْتَ ظِلِّ السَّیفِ.[۱]
امام حسین(ع) فرمود:
(وقتی مهدی(ع) قیام كند میان او و عرب و طایفه قریش جز شمشیر رابطهی دیگری نیست. چرا در ظهور مهدی(ع) تعجیل میكنید؟ او جز لباس خشن و غذایی از جو ندارد، او با شمشیر و مُبارزه و جهاد دنیا را پاك میكند و مرگ در زیر سایهی شمشیر قرار میگیرد).
[۱]. عقد الدرر ص228، اثبات الهداة ج7 ص79 حدیث 503.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی