تعداد: آیات 26 ـ کلمات 92 ـ
حروف 382
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «ذاریات» نازل
شده است)
نامگذاری
این سورهی مبارکه به مناسبت نام فراگیرنده (غاشیه) که یکی از نامهای قیامت بوده و مردم را در
آن روز از نظر هراس و وحشت و از نظر محاسبه و بررسی اعمال و... احاطه و فرا میگیرد
و در نخستین آیه از آن یاد شه بهنام «غاشیه»
موسوم گردیده است.
فضائل و خواص
از حضرت سرور کائنات(ص) مروی است: هر کس این سورهی مبارکه را تلاوت کند، خداوند حساب او را در قیامت آسان مینماید.[1]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که بر قرائت این سورهی مبارکه در نمازهای فریضه یا نافله مداومت کند، خداوند او را در ظلّ رحمت خود در دنیا و آخرت قرار میدهد و در قیامت وی را از عذاب آتش امان میبخشد.[2]
و در خواص سورهی مبارکه آمده است: چنانچه آن را بر شیء خوردنی بخوانند به یاری حق ضرر نمیرساند.[3]
همچنین اگر آن را بر نوزاد بخوانند صحیح و سالم خواهد ماند.[4]
و اگر بر نوزادی که زیاد لابه و بیتابی میکند و نیز نوزاد حیوانی که میرمد و آرامش ندارد قرائت کنند آرام میگردند.[5]