فضائل و خواص سوره ضحی

سور‌ه‌ی مکّی

(بعد از سوره‌ی «فجر» نازل شده است)

نامگذاری

این سوره‌ی مبارکه به جهت ذکر کلمه‌‌ ضُحی (نور و روشنائی روز و فروغ آن) که خداوند تبارک و تعالی در آیه‌ی نخستین بدان سوگند یاد فرموده به ‌اسم «ضُحی» نامگذاری شده است.

فضائل و خواص

از حضرت سَرور کائنات(ص) مروی است: هر کس این سوره‌ی مبارکه را تلاوت کند از کسانی خواهد بود که خدا از آن‌ها راضی می‌شود و شایسته است که پیغمبر(ص) برای او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین درخواست‌کننده دهحسنه برای او خواهد بود.^[1]

و همان گونه که در فضائل سوره‌ی مبارکه‌ی «وَالشَّمس» گذشت به فرموده‌ی حضرت امام صادق(ع) اگر کسی سوره‌های «وَالشَّمس»، «وَاللَّیل»، «وَالضُّحی» و «اَلَم نَشْرَحْ» را در روز یا شب زیاد بخواند هر چیزی که گرداگرد وجود اوست حتی مو، پوست، گوشت، خون، رگ، عصب و استخوان او فردای قیامت برای او گواهی خواهند داد و (به ‌مضمون روایت) خداوند گواهی آن‌ها را می‌پذیرد و به‌ فضل و رحمتش وارد جنّات خود می‌کند تا هر کدام که خواست آن را برگزیند، و می‌فرماید: گورا باد بنده‌ی‌ مرا!^[2]

و در خواص آن، در «منتخب» و «زاد المتقین» آمده است: کسی که این سوره‌ی مبارکه را چهل مرتبه پی‌درپی و بدون تکلّم و با طهارت در شب‌های متبرّکه مانند شب جمعه و امثال آن بخواند به‌ هر نیّتی که باشد البته حاجتش به یاری حق روا می‌گردد.^[3]

و از حضرت امام صادق(ع) منقول است: هر کس چیزی را در مکانی پنهان کرده و آن موضع را فراموش کرده باشد این سوره‌ی مبارکه را بخواند برایش آشکار می‌گردد.^[4]

همچنین اگر کسی چیزی را گم کرده باشد، هفت مرتبه این سوره‌ی مبارکه را بخواند و بعد از آن بگوید:

«یا مَظْهَرَ العَجائِبِ یا مُرادَ کُلِّ غائِبٍ یا جامِعَ الشَّتاتِ یا مَنْ مقالیدُ الاُمُورِ بِیَدِهِ رُدَّ عَلَیَّ ضایِعی وَ اجْمَع عَلَیَّ شَتاتی فَاِنَّهُ لاجامعَ اِلّا أنتَ».

به‌ یاری خدا آن را خواهد یافت و به‌ تجربه رسیده است.^[5]

و از ائمّه‌هُدی صلوات‌الله‌علیهم مروی است: این سوره با سوره‌ی «اَلَمنَشْرَحْ» یکی بوده و در نماز واجب هر دو در یک رکعت با هم قرائت می‌شوند.^[6]