تعداد: آیات 5 ـ کلمات 23 ـ حروف 97
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «کافرون» نازل شده است)
نامگذاری
در این سورهی مبارکه به مناسبت اشاره به داستان و سرنوشت فیلسوارانِ سپاه «ابرهه» که جهت ویران کردن خانهی توحید، کعبهی معظّمه آمده بودند و با قدرت خداوند به هلاکت رسیدند به اسم «فیل» نامیده شده است.
گاهی آن را به نام «ألَمْ تَرَ» نیز مینامند که سورهی مبارکه بدان آغاز میشود.
فضائل و خواص
از رسول اکرم(ص) مروی است: هر کس این سوره را بخواند از مسخ و خسف (فرو رفتن) در زمین محفوظ میماند. [1]
و شهید در خواص آن در مضمون روایتی از امام صادق(ع) نقل میکند که فرمود: کسی که این سوره را در میدان جنگ بخواند دلیر و نیرومند میگردد.[2]
و چنانچه آن را میان دو لشکر بخوانند سپاه ظالم و ستمگر از آن دو گریخته و منهزم میشود.[3]
دیگر از خواص آن، چنانچه آن را هنگام طوفانی شدن هوا مکرّر بخوانند به یاری حق هوا آرام میگیرد.[4]
و در «ختوم» آورده است به جهت هلاکت و نابودی دشمن در شب سهشنبه یا چهارشنبه این سورهی مبارکه را (با رعایت شرایط) به عدد هر حرفی که در خود این سوره است بخوانند و هر دفعه رو به جانب دشمن کنند و بِدَمند به یاری حقتعالی باعث هلاکت دشمن میگردد. تعداد حروف این سوره «نود و هفت» حرف میباشد.[5]
و از ائمّهی هدی (صلوت الله علیهم) مروی است که این سوره با سورهی «قریش» یکی بوده و مانند سورههای «ضُحی» و «ألَم نَشْرَحْ» در نمازهای واجب در یک رکعت با هم قرائت میشوند.[6]
پینوشتها:
[1]. مجمعالبیان، منهاج ص 442، تفسیر اطیبالبیان.
[2]. بحار ج 92 ص 337.
[3]. خواصآلآیات ص 163.
[4]. همان.
[5]. ختوم و اذکار ج 1 ص 187.
[6]. تفسیر نورالثقلین.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد علی لواسانی