تعداد: آیات 3 ـ کلمات 10 ـ حروف 43
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «عادیات» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت اینکه کلمهی «کوثر» (برکت و خیر فراوان و ذرّیّه و فرزندان زیاد) در آیهی اوّل این سورهی مبارکه ذکر شده و خداوند آن را به پیامبر(ص) عطا فرموده بدین نام «کوثر» موسوم گردیده است.
و نیز آن را به نام «إِنَّا أَعْطيْنَا» میگویند که سورهی مبارکه بدان آغاز میشود.
فضائل و خواص
از حضرت سرور کائنات(ص) روایت است: هر کس این سوره را بخواند خدای متعال او را از «نهر کوثر» و تمامی نهرهای بهشتی سیراب خواهد کرد و به تعداد هر قربانی که بندگان خدا در روز عید قربانی میکنند پاداش به او عطا میفرماید.[1]
و حضرت امام صادق(ص) در روایتی میفرماید: کسی که سوره مبارکهی «کوثر» را در نمازهای واجب و مستحب خود بخواند خداوند در روز قیامت او را از آب کوثر سیراب خواهد کرد و در زیر درخت طوبی در بهشت همدم و همصحبت پیامبر اکرم(ص) خواهد بود.[2]
و در خواص آن از حضرتش مروی است: کسی که در شب جمعه صد مرتبه سورهی مبارکه را تلاوت کند به شرطی که طعام حلال خورده باشد به یاری حقتعالی، پیغمبر اکرم(ص) را در خواب خواهد دید.[3]
و بنا بر قولی دیگر هزار مرتبه آن را بخواند و باید که با طهارت بخوابد.[4]
دیگر از خواص آن؛ چنانچه کسی آن را بنویسد و همراه خود داشته باشد از دشمنان ایمن و بر ایشان غالب میگردد و تا زمانی که این سورهی مبارکه همراه اوست به یاری خدا هیچ زیانی متوجّه وی نخواهد شد.[5]
و نیز کسی که جهت غِنا و توانگری روز چهارشنبه دو رکعت نماز بخواند و بعد از نماز چهل مرتبه سورهی کوثر را قرائت کند به یاری حق به مراد میرسد.[6]
پی نوشتها
[1]. مجمعالبیان، تفسیر برهان.
[2]. ثوابالأعمال ص 285، تفسیر نورالثقلین.
[3]. تفسیر اطیبالبیان، تفسیر برهان.
[4]. خواصالآیات ص 165.
[5]. خواصالآیات ص 165.