زهرا(س) برترین بانوی جهان

غصب فدک از بانوى اسلام(س) یا فرزندان او، پیش از آنکه جنبه‌ی اقتصادى داشته باشد، جنبه‌ی سیاسى داشت و هدف منزوى کردن آنها در جامعه‌ی اسلامى و تضعیف موقعیت و اظهار دشمنى با اهل بیت پیامبر(ع) بود...

بخشیدن فدک به فاطمه(س) یک مسأله‌ی ساده نبود، پشتوانه‌اى بود براى مسأله‌ی ولایت على(ع) و سندى براى تحکیم و تثبیت مقام والاى این خانواده، و از این نظر یک هدیه‌ی معنوى نیز محسوب می‌شد.

نخستین کسى که وارد بهشت مى‌شود فاطمه دختر محمد است، و او در میان این امت همچون مریم در میان بنى‌اسرائیل است.

«زاهد» کسى است که اگر تمام دنیا را در اختیار داشته باشد دلبسته و وابسته به آن نباشد. اگر یک روز ببیند رضاى خدا در این است که از همه‌ی آن چشم بپوشد، به این معامله حاضر باشد، و از جان و دل بگوید: هر دو عالم را به دشمن ده که ما را دوست بس.

من هیچ‌کس را در سخن گفتن از فاطمه شبیه‌تر به رسول خدا(ص) ندیدم، هنگامى که وارد بر پدر مى‌شد به او خوش‌آمد مى‌گفت، و در برابر دخترش فاطمه بر مى‌خاست، دست او را مى‌گرفت و مى‌بوسید، و او را در جاى خود مى‌نشاند.

یک بانوى بهشتى که داراى خلق و خوى بهشتى است، باید نطفه‌ی او را عصاره‌ی میوه‌هاى بهشتى تشکیل دهد، و این امتیازى است که این بانو بر همه‌ی زنان جهان دارد. او یک زن بهشتى بود، خلق و خُویش بهشتى، قلب و جانش بهشتى، رنگ و رویش بهشتى، گفتار و سخنانش بهشتى، خلاصه سر تا پا بهشتى بود.

جالب اینکه تقریباً تمام فضائل و مناقب و مقاماتى که در کتب شیعه درباره‌ی فاطمه زهراء(س) نقل شده در کتب معروف اهل سنت نیز آمده است، و این راستى عجیب است، زیرا کمتر چیزى مى‌توان یافت که در منابع معتبر شیعه باشد و در کتب آنها نیامده باشد.

فاطمه(س) نمى‌خواهد با بیان غمهاى خود روح پاک امیرمؤمنان على(ع) را که سخت از آن اوضاع ناگوار و خلافکاریهاى امت ضربه دیده، آزرده‌تر سازد. به همین دلیل به کنار قبر پیامبر(ص) مى‌رفت و با او درد دل مى‌کرد

هنگامى که جنگ «احد» پایان گرفت و تازه لشکر دشمن صحنه را ترک گفته بود و پیامبر(ص) با دندان شکسته و پیشانى مجروح هنوز در میدان احد بود، فاطمه(س) با سرعت به «احد» آمد و با این که هنوز نوجوان کم سن و سالى بود فاصله میان «مدینه» و «احد» را با پاى پیاده و با شوق زیاد طى کرد، صورت پدر را با آب شستشو داد...

بدیهى است علاقه‌ی پیامبر تنها به خاطر رابطه‌ی پدرى و فرزندى نبود، هر چند این عاطفه در وجود پیامبر(ص) موج مى‌زد، اما تعبیرات و سخنانى که آن حضرت به هنگام اظهار علاقه نسبت به دخترش فاطمه(س) بیان مى‌کرد، نشان مى‌داد که در اینجا معیارهاى دیگرى مطرح است