اهل بیت علیهم السّلام که نگین آفرینش و اشرف مخلوقات خدای متعال و صاحب مقام عصمت کبری الهی هستند، نه تنها در جایگاه ابرار بلکه درتمامی مقامات الهی، مصداق اکمل و اتمّ هر مقام بوده و ابرارِ عالم به یُمن توجّهات ایشان و تحت آموزش و پرورش آن بزرگواران، در مقام ابرار قرار می گیرند.

آری ایشان در دل شب با خدای خود به دور از چشم همه و فارغ از اشتغالات و همهمه های روزانه، به مناجات می پردازند و در طول روز با رعایت حلم و بردباری، عالمان و دانشمندان اجتماع هستند.

قرآن مجيد حلم را از صفات خدای متعال دانسته و ازانبیاءِ خدا به عنوان انسان ‏هايى حليم ياد می کند و همه این ها برای آن است كه انسان از پروردگار خویش و اولیاء او درس بردباری آموخته و بدین واسطه خود را متخلّق به اخلاق الهی گرداند.

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلاَّ خَساراً». و از قرآن، آن چه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى ‏كنيم؛ و ستمگران را جز خسران (و زيان) نمى ‏افزايد.

مولای متّقیان امیر مؤمنان علی علیه السّلام درباره قرآن کریم می فرماید: قرآن ظاهری نیکو و به شگفتی آورنده و باطنی عمیق دارد، عجائب قرآن از بین نمی رود و دور دست های (علوم دست نیافته و رموز کشف نشده) آن پایان نمی یابد و تاریکی ها از میان نمی رود مگر به وسیله قرآن.

سنّت خدای متعال بر این امر استوار است که دنیا در خدمت کسانی باشد که از او دل بریده اند و برای آخرت و کسب رضای پروردگار تلاش می کنند و بالعکس کسانی که در صدد تحصیل دنیا هستند و از این رهگذر خدا را فراموش می کنند، دنیا از ایشان می گریزد و در فشارشان می گذارد.

اهل تقوا شیفته و دلداده دنیا نیستند و اشتیاق به پاداش های الهی که در رأس آن رضای پروردگار متعال است و هم چنین خوف از عقاب و ناخشنودی خدای تعالی، سراسر مملکت جانشان را فرا گرفته و ایشان را از توجّه به دنیای دنیّ و زودگذر بازداشته است.

اهل تقوا، اهل یقین هستند. درجه ایمانشان به وعده و وعیدهای خداوند به جائی رسیده که نسبت به بهشت و دوزخ ذرّه ای تردید ندارند.

اهل تقوا هیچ وابستگی ای نسبت به دنیا ندارند و آن چنان به حساب اعمال خود رسیدگی می کنند و سبک بار هستند که هر آینه آماده کوچ از این دنیا می باشند و ترسی از مرگ ندارند.

برای انسانی که طالب خروج از زندگی حیوانی و ورود به حیات طیّبه و انسانی است، لازم است که گوش خود را وقف علم کند و از استماع هر آن چیزی که بر دانسته های او نمی افزاید پرهیز نماید.

از امام صادق علیه السّلام روایت شده است: خداوند به داود وحى كرد: همان طورى كه نزديك ترين كسان به خداوند اشخاص متواضع و فروتن هستند، دورترين مردم هم از خداوند اشخاص متكبّر و خودخواه مى ‏باشند.

مولای ما امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند: کسی که از حدّ خود تجاوز کند در نزد مردم سبک و بی منزلت خواهد بود.

حضرت امیر علیه السّلام فرمودند: از دروغ بر كنار باشيد كه از ايمان فاصله دارد (با ایمان سازش ندارد)، راستگو در مسير نجات و بزرگوارى است امّا دروغگو بر لب پرتگاه هلاكت و پستى قرار گرفته است.

عمل صالح تنها در پرتو گنجینه ای به نام «تقوا» تحقّق پذیر است. به عبارت دیگر بدون رعایت تقوا نمی توان به عبودیّت که هدف خلقت انسان است دست پیدا کرد.