چشم‌چرانی و نگاه مرد به زن و زن به مرد و پسر به پسر و دختر به دختر اگر به قصد ریبه و لذت‌جویی باشد حرام و گناه محسوب می‌شود. آرامش روانی را از انسان سلب می‌کند و فکر گناه و انحراف را در مغز وارد می‌سازد. و او را به انجام عمل نامشروع وادار می‌کند.

ازدواج دائم و متعه در این جهت مشترکند که هر دو ازدواج هستند و زن و مرد حق تمتّع از یک‌دیگر را دارند. هر دو احتیاج به اجرای صیغه‌ی مخصوص و رضایت زن و مرد را دارند. اما از جهاتی هم با هم فرق دارند...

برای کسانی که به سن ازدواج رسیده ولی در اثر موانع مذکور قدرت ازدواج ندارند یک راه حل مهم و اساسی وجود دارد و آن عبارتست از انجام عقد شرعی و قانونی و تأخیر عروسی تا زمان رفع موانع. در این فرض دختر و پسر با کمال دقت و احتیاط همسر خود را شناسایی و انتخاب می‌کنند.

سنین ازدواج بالا رفته، پسران و دختران بر خلاف میل طبیعی، خویشتن را ملزم می‌دانند که ازدواج را تا پایان دوره‌ی تحصیلات به تأخیر بیندازند، مخصوصاً در شهرها و به ویژه در شهرهای بزرگ. با این‌که تحت شدیدترین فشارهای نیروی غریزه‌ی جنسی قرار می‌گیرند اما ناچارند بسوزند و بسازند.

همه‌ی افرادی که دیر ازدواج می‌کنند واقعاً به سبب عدم تمکّنِ مالی نیست، چون ازدواج آن قدر هم دشوار نیست که ما می‌پنداریم، بلکه توقعات و بلندپروازی‌های بی‌جا و تجمل‌پرستی اغلب جوانان، ازدواج را این چنین دشوار ساخته است.

بسیاری از مفاسد اخلاقی و مشکلات اجتماعی که در جامعه مشاهده می‌شوند معلول تأخیرِ ازدواج جوانان است و بهترین، بلکه تنها راه حل این مشکل، به موقع ازدواج کردن آنهاست. اگر مشکل مذکور حل شد بسیاری از مشکلات اجتماعی نیز رفع خواهد شد.

ازدواج فواید و منافع متعددی دارد که هریک از آنها می‌تواند محرک و انگیزه باشد. مانند: لذت‌جویی و ارضای غریزه‌ی شهوت جنسی، سر و سامان دادن به زندگی و کسب استقلال، تولید فرزند و ابقای نسل، تهیه مونس و یار و مددکار و محرم راز و دل‌سوز مهربان و شریک در زندگی. هریک از این امور می‌تواند انگیزه ازدواج باشد.

ازدواج خواسته‌ای طبیعی است که همه جوامع بشری و ادیان آسمانی بر آن صحه نهاده‌اند. مخصوصاً دین اسلام پیروان خود را به ازدواج دعوت نموده و از عزوبت بر حذر می‌دارد. ازدواج از دیدگاه اسلام امری مستحب و در بعضی موارد واجب می‌باشد و اگر با قصد قربت انجام بگیرد عبادت نیز محسوب می‌شود.