خانواده، آشیانه‌ی کودک است و او خود را وابسته‌ی آن می‌داند و بدان دل گرم است. اگر پدر و مادر رفیق و صمیمی باشند، آشیانه‌اش را استوار و گرم و باصفا یافته و احساس آسایش و امنیت می‌کند و در چنین آشیانه‌ای بهتر می‌تواند پرورش یابد و قوا و استعدادهای درونی خویش را به ثمر رساند.

تربیت کودک، سهل و آسان نیست که از هر پدر و مادری ساخته باشد، بلکه کار بسیار ظریف و دقیقی است که صدها نکته‌ی باریک‌تر از مو دارد. مربی با روان کودک سر و کار دارد و بدون اطلاعات روانی، علمی و تجربی، نمی‌تواند به خوبی انجام وظیفه نماید.

حق فرزند این است که توجه داشته باشی که اگر خوب باشد یا بد، از تو به وجود آمده و در این دنیا با تو نسبت دارد و در تأدیب او مسئولیت خواهی داشت. در خداشناسی باید او را راهنمایی کنی و در اطاعت پروردگار یاری‌اش نمایی.