امام جعفرصادق(ع)

اِنّ اللهَ تباركَ وَ تعالی فَرَضَ الصَلوةَ فی اَفضَلِ السّاعاتِ فَعَلَیكُم بِالدُّعاءِ فی أَدبارِ الصَّلوةِ.

خدای تبارک و تعالی، نماز را در افضل اوقات شبانه‌روز قرار داده، شما (غنیمت بدارید و) خود را ملزم کنید که بعد از هر نماز دعا نمائید. (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٨)
پیامبر اسلام(ص):

إِذا دَعا أْحَدُكُمْ فَلْیعُمَّ، فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعاءِ.

وقتی یکی از شما دعا می‌کند دعای او همگانی باشد (همراه با دیگران دسته‌جمعی دعا کنند). دعای همگانی زودتر به اجابت می‌رسد. (ثواب‌الاعمال، ص ٣٦٠)
امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام):

مَن دعاِ لإخوانِه مِنَ المُؤمنین وَ المؤمناتِ و المُسلمین والمُسلماتِ وَكَّلَ اللهُ بِهِ عَن كُلِّ مؤمنٍ مَلَكاً یدعولَه.

کسی که برای برادران و خواهران مؤمن و مسلمان خود دعا کند خداوند از طرف هر یک از آنان مَلَکی می‌گمارد که همواره برایش دعا نمایند. (وسائل، ج ٤، ص ١١٥٢)
امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

مَن قَدَّمَ اَربعینَ رَجُلاً مِن اخوانِهِ فَدَعا لَهُم ثُمَّ دَعا لِنَفسِهِ اُسُتجیبَ لَهُ فیهِم وَ فی‌نَفسِهِ.

کسی که پیش از خود برای چهل نفر برادر مؤمن دعا کند دعای او هم درباره آنان و هم درباره خودش مستجاب می‌گردد. (خصال، ج ٢، ص ١١٠)
امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام):

إنّ مَنْ دَعَا لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیبِ نُودِی مِنَ الْعَرْشِ وَ لَکَ مِأَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ!

هر کس برادر دینی خود را غیاباً دعا کند از عرش (خدای باعظمت) به او ندا می‌رسد: صد هزار برابر (آنچه برای برادر خود خواستی) به تو عطا گردید! (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٨)
امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

إنّ دُعاءَ المُؤمِنِ لِأَخیهِ بِظَهْر الغَیبِ مُستَجابٌ وَ یدِرُّ الرِّزقَ وَ یدفَعُ المَكروهَ.

دعای مؤمن در حق برادر دینی غایب خود هم مستجاب می‌شود و هم باعث زیاد شدن روزی و دفع ناگواری‌ها خواهد بود. (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٧)
امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

إنّ الدُّعاءَ فی‌الرَّخاءِ یستَخرِجُ الحَوائِجَ فی‌البَلاءِ.

دعا در حال سلامتی و آسایش باعث برآورده شدن حوائج در روزهای بلا و سختی‌ها است. (وسائل، ج ٤، ص ١٠٩٦)
امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

مَن تَخَوَّفَ بَلاءً یصیبُهُ فَتَقدَّم فیهِ بِالدُّعاءِ لَم یرِهِ اللهُ ذلِكَ البَلاءَ اَبداً.

کسی که از خوف نزول یک بلا پیشدستی کند و دعا نماید، خداوند هرگز او را به آن بلا گرفتار نخواهد كرد. (وسائل، ج ٤، ص ١٠٩٦)
امام محمدباقر(علیه‌السلام):

واللهِ لایلِحُّ عبدٌ مؤمنٌ عَلَی اللهِ عزَّوجَلَّ فی حاجةٍ الاّ قضاها له.

به خدا سوگند هیچ بنده‌ای در حاجت خود از خدای متعال اصرار و پافشاری نمی‌کند مگر اینکه حاجتش را روا می‌سازد. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢٢٤)
امام محمدباقر(ع):

ولاتُحقِّروا صَغیراً مِن حَوائِجِكُم، فَاِنَّ اَحَبَّ المُؤمِنینَ اِلَی اللهِ تَعالی أَسأَلُهُم.

حاجت‌های کوچک خود را خُرد و ناچیز نشمارید. در نزد خدای متعال محبوب‌ترین مؤمنان آن کسی است که بیش از همه حاجت‌ها و خواسته‌های خود را از خداوند مسألت می‌نماید. (مستدرک، ج ٥، ص ١٧٢)
امام جعفرصادق(ع):

اذا دعوتَ فَأَقبِل بِقَلبِكَ ‏ثُمَّ استَیقِنْ بِالإجابَةِ.‏

وقتی دعا می‌کنی از روی دل و با اخلاص دعا کن، آنگاه یقین داشته باش که دعایت مستجاب می‌شود. (وسائل، ج ٤، ص ١١٠٥)
پیامبر اسلام(ص):

اُدعُوا اللهَ وَ اَنتُم موقِنونَ بِالاِجابَةِ وَ اعلَموا أَنَّ اللهَ لایستَجیبُ دُعاءَ مَن قَلبُهُ لاهٍ.

هنگامی که خدا را می‌خوانید یقین به اجابت داشته باشید و بدانید که خداوند دعای کسی که توجه قلبی در آن نداشته باشد اجابت نمی‌کند. (بحار، ج ٩٣، ص ٣١٣)
امام جعفرصادق(ع):

سَل حاجَتَكَ وَ اَلِحَّ فی‌الطَّلَبِ فَاِنَّ اللهَ یحبُّ اِلحاحَ المُلِحّینَ مِن عبادِهِ المُؤمنین.

حاجت خود را از خدا بخواه و بر آن پافشاری کن. خداوند بندگان مؤمن خود را که در خواسته‌هایشان اصرار و پافشاری می‌کنند دوست می‌دارد. (قرب‌الاسناد، ص ٥)
پیامبر اسلام(ص):

اُدعُوا اللهَ وَ اَنتُم موقِنونَ بِالاِجابَةِ وَ اعلَموا أَنَّ اللهَ لایستَجیبُ دُعاءَ مَن قَلبُهُ لاهٍ.

هنگامی که خدا را می‌خوانید یقین به اجابت داشته باشید و بدانید که خداوند دعای کسی که توجه قلبی در آن نداشته باشد اجابت نمی‌کند. (بحار، ج ٩٣، ص ٣١٣)
مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام):

إنَّ اللهَ سُبحانَهُ فَرَضَ فی‌اَموالِ الأغنیاءِ اَقواتَ الفُقراءِ، فَما جاعَ فقیرٌ اِلاّ بِما مَنَع غنیُّ.

خداوند سبحان خوراک فقرا را در اموال اغنیا قرار داده هر فقیری که گرسنه بماند در نتیجه دریغ داشتن یك غنی از مال خود بوده است. (نهج‌البلاغه، کلمة ٣٢٠)
مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام):

وَقودُ النّارِ یومَ القِیامَةِ كُلُّ بَخیلٍ بِمالِهِ علیَ الفُقَراءِ و كُلُّ عالِمٍ باعَ الدّینَ بِالدُّنیا.

دو دسته، فردای قیامت هیزم جهنم خواهند بود: آدم بخیلی که وجوهات و حق فقرا را از مال خود نپردازد و دیگر عالِمی که دین خود را به دنیای خود بفروشد. (فهرست غرر، ص ٢٧٢)
امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

اَلمِرصادُ قَنطَرةٌ علی‌الصِّراطِ لایجوزُها عبدٌ بمَظلَمةِ عَبدٍ.

مرصاد (کمینگاه) جایگاه رفیعی است بر روی پل صراط که (فردا) هیچ‌ بنده‌ای که حق و مظلمه‌ای از مظالم عباد به گردنش باشد از آن عبور نخواهد کرد. (بحار، ج ٨، ص ٦٦)
پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله علیه و آله و سلم):

حُرمةُ مالِ المُسلِم كَحُرمَةِ دَمِهِ.

حرمت داشتن مال یک مسلمان همچون حرمت خون و جان او است (مراعات آن بر همه واجب است). (میزان‌الحکمة، ج ٢، ص ٥١٠)
مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام):

الحَجَرُ الغَصبُ فی ‌الدّارِ رَهنٌ عَلی خَرابِها!

وجود یک آجر غصبی در بنای یک خانه، رهن بر ویرانی آن خانه خواهد بود! (نهج‌البلاغه، کلمة ٢٣٢)
مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام):

جَعَلَ اللهُ سُبحانَهُ حُقوقَ عِبادِهِ مُقَدَّمَةً لِحُقوقِهِ.

خداوند سبحان حقوق بندگانش را مقدمه رسیدن به حقوق خود قرار داده است. (فهرست غرر، ص ٧٧)