دین؛ نعمت خداست و راستی نعمت «دین» منشأ تمام نعمت‌هاست، یعنی تمام ابزار و وسایل زندگی اگر مسیر دین قرار گرفت نعمت است و اگر از مسیر دین خارج شد نقمت است.

از مندرجات این رساله به خوبی برمی‌آید که آن شرح خواب عجیب و غریبی است که یوحنّا دیده، او مشاهدات خود را در این خواب که آمیخته با نصایح و موعظه‌هایی است شرح می‌دهد و به نام «مکاشفه» معروف شده است.

در آخرت، جمال خدا در جمال امام معصوم(ع) تجلّی می‌کند و لذا اگر در دنیا توانستید شناخت و معرفت امام را به دست آورید، در آخر خواهید توانست جمال امام را که مجلای جمال خداست مشاهده نمایید و به لقای خدا که هدف از خلقت انسان است نائل گردید.

مذهب یهود پیروان بسیار اندکی دارد، ولی از این نظر که ریشه‌ی تاریخی خاصّی دارد که آن را به مذاهب بزرگ دیگر پیوند می‌دهد و از سوی دیگر امروز با غصب سرزمین فلسطین، پایگاهی در میان کشورهای اسلامی به وجود آورده، بایسته است مورد مطالعه قرار گیرد.

حجّ داراى ابعاد علمى، اقتصادى و سياسى است و در حقيقت موسم حجّ حلقه اتّصالى است ميان مسلمانان كه از اين طريق به تبادل اخبار و اوضاع جارى جهان و كسب آگاهى از آثار و سنّت‌هاى رسول خدا كه از طريق صحابه و تابعان و محدّثان در شرق و غرب عالم پخش شده، بپردازند.

حجّ در حالى كه يك عمل عبادى است، ابعاد سياسى بارزى دارد كه خود رسول گرامى گاهى بدان عينيّت مى‌بخشيد و در احاديث و كلمات پيامبر نيز به اين ابعاد اشاره شده است...

پيروزى انقلاب اسلامى در ايران وحشت فوق­‌العاده‌اى در سران سياسى مكتب وهابي­گرى پديد آورد و از نفوذ آن در مناطق مجاور، سخت نگران شدند و انديشه‌ی بيدارى ملّت، همواره آنان را رنج مى‌دهد.

استغاثه و كمك‌خواهى از پيامبران و اولياى الهى در ميان طوايف اسلامى، در كنار قبور و غيره كاملاً رايج است و آن را نه ملازم با شرك مى‌دانند و نه منافى با مبانى اسلامى.

كسانى كه با زائران مشاهد مشرّفه سَر و كار دارند، به خوبى مى‌دانند كه نذر براى خدا كسب رضايت اوست و به نام او ذبح مى‌شود، ولى هدف انتفاع اولياى الهى از ثواب و انتفاع فقيران و يا خود مشاهد از منافع مادى آن مى‌باشد.

سوگند به غير خدا، از جمله مسائلى است كه وهابى‌ها روى آن حساسيّت خاصّى دارند. يكى از نويسندگان اين گروه، به نام صنعانى در كتاب «تطهيرالاعتقاد» آن را مايه شرك دانسته است.

هيچ فردى ذاتاً بر خدا حقى ندارد، هر چند قرن‌ها خدا را پرستش كند و در برابر او خاضع و خاشع گردد؛ زيرا بنده خدا هر چه دارد از ناحيه خداست و چيزى از خود در راه خدا صرف نكرده است كه با لذّات مستحق پاداش باشد.

كرامات و معجزات اوليا و پيامبران بدون علّت نيست، چيزى كه هست، علّت مادّى و طبيعى ندارند، و اين غير از اين است كه بگوييم براى آنها علّتى نيست.

اين تنها يوسف و موسى و سليمان و مسيح نيستند كه قدرت غيبى و سلطه مافوق طبيعى داشته‌اند، بلكه گروهى از پيامبران و فرشتگان داراى سلطه غيبى بوده و مى‌باشند و قرآن از جبرئيل به «شَدِيدُ الْقُوى»  و از فرشتگان به «فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً» تعبير مى‌آورد.

اگر كسى از پيامبر بخواهد كه در حق او دعا كند تا خدا گناهان او را ببخشد يا حاجت او را برآوَرد، هرگز همراه خدا كسى را نخوانده است بلكه حقيقت اين دعوت جز دعوت خدا چيز ديگرى نيست.

درخواست شفاعت از شفيعان واقعىِ درگاه الهى (كه به آنان از جانب خداوند اذن شفاعت داده ‌شده) شرك نيست؛ چرا كه درخواست‌كننده شفاعت آنان را بندگان مقرّب و برگزيدگان درگاهش مى‌داند، كه هرگز نه خدا هستند و نه كارهاى خدايى؛ مانند مغفرت و شفاعت به آنان تفويض شده است...

شفاعت اولياى خدا براى گنهكاران در ظاهر اين است كه عزيزان الهى، روى قرب و موقعيّتى كه در پيشگاه خداوند دارند، (البته به اذن خدا و تحت ضوابط خاصّى كه جنبه كلّى دارد نه فردى) مى‌توانند براى مجرم‌ها و گنهكاران وساطت كنند و از طريق دعا و نيايش، از خداوند بزرگ بخواهند كه از تقصير و گناه آنان در گذرد...

اين نوع تواضع و فروتنى‌ها نسبت به پيشوايان معصوم، هر چند به ظاهر توجّه به خود آنها است اما اگر باطن اين توجّه و توسل­ها را بشكافيم، مطلوب واقعى، و مسؤول حقيقى خود خدا است و در حقيقت توجّه به اسباب، عين توجّه به مسبب الأسباب مى‌باشد

قرآن مجيد در مواردى، بر پيامبران سلام و درود فرستاده است و هرگز اين سلام‌ها و درودها، تحيّات خشك و تعارف‌هاى بى‌معنا و تشريفاتى نبوده است.

گروهى كه مرگ را فناى انسان مى‌دانند و معتقدند كه با مرگ همه چيز از بين مي‌رود و نشانه‌اى از انسان - جز يك جسد بى‌روح كه پس از چند صباحى به خاك و ديگر عناصر تبديل مى‌شود - باقى نمى‌ماند، ناخود آگاه از فلسفه مادّى‌گرى پيروى مى‌نمايند.

از نظر عقل و خرد و آيات قرآن، مانعى نخواهد داشت كه همان خدايى كه به عسل قدرت شفا داده و به داروهاى گياهى و يا شيميايى نيروى بهبود و سلامت بخشى لطف فرموده است، همان قدرت و نيرو را به پيامبران و امامان بدهد...