دلیل اصلی غیبت امام، مجهول است و در روایات آمده است که سرّ غیبت و دلیل آن پس از ظهور امام کشف و روشن می‌‏شود و هیچ دلیلی وجود ندارد که ما الآن تفحّص کنیم و بخواهیم دلیل غیبت را بفهمیم، هیچ ضرورتی وجود ندارد.

در بـاب صلح امام حسن(ع)این مسأله را بارها گفته‌ایم و در کتابها نوشته‌اند که هر کس حتی خود امیرالمؤمنین هم اگر به جاي امام حسن مجتبی(ع) بود و در آن شرایط قرار می گرفت، ممکن نبود کاري بکند، غیر از آن کاري که امـام حسـن(ع) کـرد.

امام فرد کامل انسانیّت و رابطه‌ی میان عالم مادی و عالم ربوبی است، اگر امام روی زمین نباشد نوع انسان هلاک می‌‏شود و از بین می‌‏رود، اگر امام نباشد خدا آن‌طور که بایدوشاید و حقّ اوست شناخته نمی‌‏شود و عبادت نمی‌‏شود و رابطه‌ی بین عالم مادی و دستگاه آفرینش قطع می‌‏شود.

در زمان غیبت کبری فقط خدمتگزاران خاص و اهل و اولاد آن حضرت و آن 30 نفری که با امام هستند به‌عنوان ندماء امام یعنی هم‌صحبت‌‏های ایشان می‌‏دانند، امام کجا زندگی می‌‏کند.

فضیل بن یسار می‌‏گوید: از امام باقر(ع) پرسیدم آیا ظهور حضرت مهدی زمان معینی دارد، حضرت در پاسخ این سؤال سه بار فرمود: هر کس هنگام ظهور را تعیین کند دروغ می‌‏گوید.

همه ادیان و مذاهب در انتظار منجی هستند ولی انتظار فرد نامعلوم نه‌تنها مفید نیست که اشکالات زیادی هم دارد و گرفتاری‌هایی را به بار می‌آورد زیرا حداقل این است که افراد فرصت‌طلب از این اعتقاد همگانی سوءاستفاده نموده و خودشان را منجی معرفی می‌کنند.

رسول خدا در غمِ مصائب دخترش زهرا، خون می گریست و از خدای تعالی طلب صبر می کرد. در سفری که به معراج داشت خودِ خدا برایش روضه ی اهل کساء را خواند و وقتی به مصائب زهرایش رسید، بند بند وجودش به لرزه در آمد و صدای شکستن قلبش دل اهل آسمان را سوزاند.

آری به راستی که فاطمه نه تنها به رسول خدا از همه نزدیک تر بود بلکه همچون علی علیه السّلام جان پیغمبر بود. و چنان در میان ملکوتیان و اهل آسمان به این مَنسب شهرت داشت که پروردگارش به یک آیه او را هم جان نبی خواند و هم فرزند و زنان امّت...

زهرا یعنی نور و فاطمه یعنی ناشناخته. به قدری نورش عالم گیر است که عقول بشر را سراسر به تحیّر واداشته و همه از کوچک و بزرگ در برابر معرفتش فریاد عجز و ناتوانی سر داده اند. در محراب عبادت، تشعشع انوار جمالش چنان است که اهل آسمان را خیره کرده و زمینیان را مات و مبهوت خود نموده.

امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند: حسين در پشت كوفه كشته خواهد شد، به خدا قسم گويا مى ‏بينم كه وحوش گردن‏ هاى خود را بر قبرش كشيده و بر او مى ‏گريند و از شب تا صبح بر او مرثيه مى ‏خوانند و وقتى حال وحوش چنين باشد پس شما انسان ‏ها از جفاء به او حذر كنيد.

در اين موقع جبرئیل نازل شد و آيه مباهله را آورد و پيامبر را از جانب خداوند مأمور ساخت تا با كسانى كه با او به مجادله و محاجّه برمى‏ خيزند و زير بار حق نمى ‏روند، به مباهله برخيزد و طرفين از خداوند بخواهند كه افراد دروغ‏گو را از رحمت خود دور سازد.

آیا برای جانشینی و امامت خلق بعد از پیامبر کسی جز علی علیه السّلام سزاوار است در حالی که بعد از نبیّ مکرّم اسلام شخصی برتر از او در عالم وجود ندارد؟!

روز دهم فرا رسید و ابراهیم قربانی خود را به سوی بیابان خشک و سوزان مِنی راهی کرد. قربانی ای که با پای خود و با میل و رغبت خویش به قربانگاه می رود. اسماعیل به پدر گفت: پدر جان! دست و پایم را ببند تا به هنگام اجرای فرمان خدا دست و پا نزنم، چراکه می ترسم از اجر من کاسته شود.

یکی از بزرگ‎ترین نعمت‎های خدا در خلقت انسان گوش است که ما می‎توانیم بشنویم و اگر ناشنوا بودیم چقدر از این بابت رنج می‎بردیم و الآن که می‎توانیم بشنویم چقدر لذّت می‎بریم که غیرقابل وصف است و خلقت گوش و خاصیّت شنوایی آن هم از عجایب هنرهای خداوند است

مهم‎ترین مصداق نگاه حرام، نگاه به نامحرم می‎باشد و متأسّفانه امروز، یکی از گناهانی که در جامعه شایع شده است و عدّه زیادی گرفتار این معصیت شده‎اند همین چشم‎چرانی است، از نظر قرآن مجید و از نظر روایات معصومین(ع) و از نظر فتاوای همه مراجع تقلید و فقهایِ عظام، نگاه به زن اجنبیّه و نامحرم به طور مسلّم حرام است...

وقتی به قرآن مراجعه می‎کنیم به این نتیجه می‎رسیم که معنای تکبّر یعنی در انسان یک روحیه‎ای وجود دارد که خودش را از همه بالاتر و برتر می‎داند و مردم را زیر پای خود می‎بیند و به تعبیر مشهور عرفی، مردم را از نوک بینی نگاه می‎کند.

تقوی از ماده‏ ی وَقَیَ به ‏معنای حفظ و نگهداری است و در اصطلاح به ‏ملکه نفسانی در بنده گفته می ‏شود که باعث می ‏شود حریم الهی را حفظ کند و آنچه ناپسند پروردگار است را ترک نماید. در حقیقت آنچه که موجب بندگی‏ کردن افراد در پیشگاه پروردگار می ‏شود وجود این حقیقت متعالی در باطن آنهاست...

بسیار دیده‌ایم هنگامی که عزیزی در حادثه‌ای ناگهانی از دنیا می‌رود و افراد زیادی از خوبان و بَدان در تشییع جنازه و مجلس ترحیم و یادبود او شرکت می‌کنند آثار ذلّت و تسلیم در همه‌ی چهره‌ها نمایان است ممکن است این تاثیر موقّت باشد ولی به ‌هرحال نشان می‌دهد که یاد مرگ و اقرار و اعتراف به نیستی اگر ادامه یابد همواره در مهار کردن نفس سرکش و کنترل شهوات نقش اصلی را خواهد داشت.

تعبیر حضرت عجیب است می‌فرماید قلب خودت را زنده کن با شنیدن موعظه، از این جمله معلوم می‌شود قلب انسام گاهی می‌میرد و اگر قلب نمیرد تعبیر به ‌زنده کردن معنا نمی‌دهد البته می‌دانیم مقصود از قلب همان روح آدمی است که چه نعمت بزرگی است و به تعبیر قرآن روح ما، روح خدایی است...

تو را سفارش می‌کنم به تقوای الهی و التزام به فرمان الهی و اینکه قلب و روح خودت را با ذکر و یاد خدا آباد کن و اینکه به ریسمان الهی چنگ بزن و کدام وسیله می‌تواند میان تو و خداوند مطمئن‌تر از حبل الله (ریسمان الهی) باشد اگر به آن چنگ بزنی و دامان آن را بگیری.