اگر حقیقتاً به قرآن ایمان آورده باشید، از خلال آیات قرآن، جهنّم را می‌بینید و ترس آن در دل شما می‌نشیند. ولی حال که اینگونه نیستید عاقبت می‌رسد روزی که با چشم سر جهنّم را می‌بینید که دیگر در آن موقع، آن دیدن نافع به حالتان نخواهد بود.

اینان نه تنها شکم خود را از خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها باز داشته‌اند، بلکه چشمان خود را هم از هرچه که خدا بر آنها حرام کرده پوشانده‌اند. نگاه می‌کنند امّا نگاهشان همراه با امساک از محرّمات است. بی‌پروای در نگاه نیستند.

شاید لُبّ و مغز همه‌ی عبادات روزه باشد. یعنی در همه‌ی عبادات می‌خواهند با امساک، از غیر او منقطع شوند و فقط به او بپیوندند و این آخرین مرتبه‌ی بندگی است.

رسول اکرم(ص) فرمود: در شب معراج افرادی را دیدم که لبهای آنها را با مقراض‌های آتشین می‌بریدند، از ملکی که همراهم بود پرسیدم اینها کیانند؟ گفت: اینها کسانی هستند که عالم به احکام دینی بودند و آنها را برای مردم می‌گفتند، امّا خودشان اهل عمل به علمشان نبودند.

چه باید بکنیم که قلبمان مَهبِط الهامات مَلَک گردد و پیوسته خواطر نیک از آن بجوشد و کارهای نیک از ما صادر گردد، نه اینکه «العیاذبالله» جولانگاه شیطان شود و پیوسته خواطر شرّ از آن بجوشد و کارهای زشت از آن صادر گردد.

تقوا چه گوهر فوق‌العاده ارزشمندی است که خداوند حکیم، عبادت خاصّ به خودش را که روزه است به‌منظور به دست آوردن آن گوهر فوق‌العاده ارزشمند تشریع کرده است.

مقصود اصلی از واجب کردن روزه بر شما اهل ایمان، به دست آوردن ملکه‌ی تقوا بوده است. از جمله‌ی عباداتی که در ماه مبارک رمضان شایسته است روی آن تکیه شود و مورد توجّه بیشتر قرار گیرد، نافله‌ی لیل و نماز شب است...

آری ای کسانی که ایمان به من آورده و دوستدار من هستید، از شما خواسته‌ام امساک کنید از آنچه که من نمی‌پسندم. در این یک ماه از همه چیز جدا شوید و به من بپیوندید. این ندا چنان نشاط و فرح در مؤمنان ایجاد می‌کند که سر از پا نشناخته آماده برای تحمّل هرگونه رنج و تعب از گرسنگی و تشنگی و ترک دیگر تمایلات خود می‌گردند...