ابوحنیفه رئیس مذهب حنفی، پایه‌های علم خود را از محضر امام صادق(ع) پی‌ریزی و تکمیل کرد، و دو سال تمام از محضر آن حضرت کسب فیض نمود، به طوری که می‌گوید: «لَوْلاَ السَّنَتانِ لَهَلَكَ نُعْمانُ؛ اگر آن دو سال نبود نعمان هلاک می‌شد.»

حفظ وحدت در صدر اسلام، موجب انسجام و فشردگی مسلمانان شد، آنها در پرتو همین همدلی و هماهنگی توانستند بر خیل دشمنان مختلف فائق آیند و به امتیازات فوق العاده دست یازند...

خطبه‌‏های زینب(س) که در کوفه و شام و در مجلس ابن زیاد و در مجلس شاهانه طاغوت شام، یزید، نیز بیانگر قهرمانی و دلاوری زینب(س) در همه عرصه‌‏ها و صحنه‌‏ها است، او هم چون مادرش زهر(س) در عین حُجب و حیا، آتش‌فشانی بر تار و پود طاغوتیان بود.

حضرت زینب(س) چون قهرمانی وصف‌ناپذیر پس از عصر عاشورا کمر همت بست تا در برابر انواع طوفان‌‏های شکننده حوادث، راست قامت باقی بماند، او این نهال نوپای عاشورا را پرورش داد، آن را به کوفه و شام و مدینه و هر جای دیگر که توانست با خود برد، و با هجرت‌‏ها و مجاهدات خستگی‌ناپذیرش به تربیت و رشد آن پرداخت.

امام سجّاد(ع) در تمام مصائب کربلا و اسارت، شرکت داشت، و سخت‏‌‌ترین و جانکاه‏‌ترین حوادث را تحمل کرد، او و همراهانش را به صورت اسیر، در کوفه به مجلس عبيدالله بن زیاد حاكم عراق که طاغوتی سنگدل و بی‌رحم بود وارد نمودند.

آن حضرت با عنوان زین‌العابدین و سجّاد خوانده می‌شود، چرا که او قبل از هر چیز بنده خالص و صالح خدا بود و سجده‌های طولانی او، هر بیننده را به‌سوی خدا و پرستش خدا جذب می‌کرد.

واژه‌‏ی حَجّ به معنای قصد زیارت خانه‌‏ی خدا است، ولی واژه‌‏ی حِجّ به معنای نتیجه قصد است؛ یعنی تنها قصد زیارت کافی نیست، بلکه باید زیارت مقصود و حساب شده به دست آید.

آیت الله علی تهرانی، امام جماعت مسجد هدایت درباره شناخت و معرفت امام سخنرانی می‌کند.

دهه فجر،‌ سرآغاز طلوع اسلام،‌ خاستگاه ارزش‌های اسلامی، مقطع رهایی ملت ایران و بخشی از تاریخ ماست که گذشته را از آینده جدا ساخته است. در دهه فجر، اسلام تولدی دوباره یافت و این دهه در تاریخ ایران نقطه‌ای تعیین‌کننده و بی‌مانند بشمار می‌رود.

در روایات زیادی ما را تشویق و ترغیب کرده‌‏اند که منتظر فرج امام زمان باشید. انتظار فرج یعنی منتظر آمدن روزی باشیم دولت حقّه آل محمّد ظهور کند و سلطنت قاهره‌ی حضرت مهدی تحقق پیدا کند و زمین پُر از عدل و داد بشود.

شیعیان باید بدانند نسبت به وجود مبارک حضرت ولی عصر(عج) وظایفی دارند و مکلّف به تکالیفی هستند و باید سعی کنند اولاً این تکالیف را بشناسند و بفهمند که چیست و ثانیاً کوشش کنند که به طور احسن این وظایف را انجام دهند

دلیل اصلی غیبت امام، مجهول است و در روایات آمده است که سرّ غیبت و دلیل آن پس از ظهور امام کشف و روشن می‌‏شود و هیچ دلیلی وجود ندارد که ما الآن تفحّص کنیم و بخواهیم دلیل غیبت را بفهمیم، هیچ ضرورتی وجود ندارد.

در بـاب صلح امام حسن(ع)این مسأله را بارها گفته‌ایم و در کتابها نوشته‌اند که هر کس حتی خود امیرالمؤمنین هم اگر به جاي امام حسن مجتبی(ع) بود و در آن شرایط قرار می گرفت، ممکن نبود کاري بکند، غیر از آن کاري که امـام حسـن(ع) کـرد.

امام فرد کامل انسانیّت و رابطه‌ی میان عالم مادی و عالم ربوبی است، اگر امام روی زمین نباشد نوع انسان هلاک می‌‏شود و از بین می‌‏رود، اگر امام نباشد خدا آن‌طور که بایدوشاید و حقّ اوست شناخته نمی‌‏شود و عبادت نمی‌‏شود و رابطه‌ی بین عالم مادی و دستگاه آفرینش قطع می‌‏شود.

در زمان غیبت کبری فقط خدمتگزاران خاص و اهل و اولاد آن حضرت و آن 30 نفری که با امام هستند به‌عنوان ندماء امام یعنی هم‌صحبت‌‏های ایشان می‌‏دانند، امام کجا زندگی می‌‏کند.

فضیل بن یسار می‌‏گوید: از امام باقر(ع) پرسیدم آیا ظهور حضرت مهدی زمان معینی دارد، حضرت در پاسخ این سؤال سه بار فرمود: هر کس هنگام ظهور را تعیین کند دروغ می‌‏گوید.

همه ادیان و مذاهب در انتظار منجی هستند ولی انتظار فرد نامعلوم نه‌تنها مفید نیست که اشکالات زیادی هم دارد و گرفتاری‌هایی را به بار می‌آورد زیرا حداقل این است که افراد فرصت‌طلب از این اعتقاد همگانی سوءاستفاده نموده و خودشان را منجی معرفی می‌کنند.

امام ابوالحسن علی النقی الهادی علیه السّلام پیشوای دهم شیعیان، در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلّی به نام «صریا» به دنیا آمدند. پدر گرامیشان پیشوای نهم، امام جواد علیه السّلام و مادرشان بانوی گرامی سمانه است که کنیزی با فضیلت و تقوا بود.

زمانی كه حضرت زهرا (سلام الله علیها) متولّد شدند، نور آن بانو درخشيد و داخل خانه‏ هاى مكّه شد، هيچ خانه ‏اى در شرق و غرب زمين باقى نبود مگر اينكه آن نور در آن تابيد، آن گاه تعداد ده نفر از حور العين نزد خديجه كبری (علیها السّلام) آمدند كه با هر كدام يك طشت و ابريق بهشتى بود.