فاطمه(س) وقتی که حال پدر را دید گریه کرد و پدر را بوسید، دید جریان خون از چهره‌ی پدر قطع نمی‌شود، قطعه‌ی حصیری را سوزانید و خاکستر آن را بر جای زخم چهره‌ی پدر ریخت، در این هنگام خون بند آمد.

خانه‌ی محقّر و گلی او، ساده زیستی او، خدمت‌های او در خانه‌ی شوهر، ایثار و مقدم داشتن گرسنگان بیگانه از گرسنگان اهل خانه‌اش، همه و همه بیانگر زهد و وارستگی او است...

حضرت زهرا(س) در تربیت فرزند، نمونه بود و به راستی که مسئولیّت مقام مادری را به خوبی انجام داد، و فرزندانی چون امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و زینب و ام‌کلثوم را به جامعه تحویل داد که هر یک از آنها نمونه‌ای برجسته از انسان‌هایی آگاه، شجاع، مؤمن، مجاهد و دارای عالی‌ترین ارزش‌های والای انسانی بودند.

فاطمه(س) با این که از محبوب‌ترین افراد در نزد رسول خدا(ص) بود، آنقدر با مشک آب کشید و حمل کرد که اثر بند مشک در سینه‌اش نمایان شد، و آنقدر خانه را جارو کرد که لباس‌هایش غبارآلود شد، و آنقدر زیر دیگ آتش افروخت که رنگ لباسش تغییر کرد...

رفتار حضرت زهرا(س) با شوهر در عالی‌ترین مرحله‌ی صفا و مهربانی بود، نه تنها هرگر خاطر شوهر را نرنجانید، بلکه یاور مهربان و نوازشگر دلسوز برای شوهر بود و در همه‌ی صحنه‌های زندگی، همدم و همدرد و شریک زندگی علی(ع) بود...

یکی از شکوهمندترین حادثه‌ای که در سال اوّل و دوّم هجرت در مدینه رخ داد، ماجرای خواستگاری حضرت علی(ع) از فاطمه(س) در سال اوّل هجرت، و ازدواج آن حضرت با فاطمه(س) در سال دوّم هجرت است.

فاطمه(س) شاگرد ممتاز پیامبر(ص) بود، و در گفتار و رفتار و حرکات، شبیه‌ترین انسانها به آن حضرت به شمار می‌آمد، چرا که فاطمه(س) در پرتو تربیت و آموزش دقیق پیامبر(ص) رشد و نمود کرده بود.

حضرت فاطمه(س) از همان وقتی که خود را شناخت، و دوران کودکی را می‌گذرانید، یار غمخوار و نوازشگر مهربانی برای پدر بود، رنج‌های پدر را از نزدیک می‌دید و برای پدر دعا می‌کرد...

فداکاری‌های حضرت خدیجه(س) در راه اسلام، به قدری زیاد و عمیق و فراگیر است که قلم از وصف آن عاجز است، او همه‌ی اموال خود را در راه پیشبرد اسلام، با کمال اخلاص داد، در همه ‌جا در صحنه حضور داشت، و شریک غم‌های پیامبر(ص) بود، و جان عزیزش را سخاوتمندانه فدای پیامبر(ص) و اسلام نمود.

مقام ارجمند فاطمه(س) در اسلام، در سطحی است که مسلمانان، هر شبانه‌روز چندین بار همدیگر را به پیوند نیک با مکتب فاطمه(س) و فرزندان پاک او دعوت می‌کنند و فرهنگ اذان و نماز با محبّت و رابطه‌ی صحیح با فاطمه(س) و خاندانش آمیخته است.

دختر پیامبر(ص) برای آنان ذلّت و خواری می‌طلبد یعنی به‌ خاک مالیده شدن بینی‌هایشان را چرا که آنان، کسانی هستند که می‌پندارند راه درست را یافته‌اند و در رفتارشان مصلحند، حال آنکه تبهکارانی بیش نیستند.

ای مردم! ای شتاب‎کننده به گفتار باطل و بیهوده و از کارهای زشت و زیان‎دار چشم پوشیده، آیا در قرآن تدبیر و اندیشه نمی‎کنید؟ یا بر دل‎های شما قفل زده شده است؟

اکنون شما چنین می ‏پندارید که از پدر ارث نمی ‏بریم، آیا در پی حکم جاهلیّت هستید؟ چه کسی حکمش از حکم خدا بهتر است برای کسانی که اهل یقین و باورند؟ آیا می ‏دانید که من دختر پیامبر شما هستم؟

حضرت زهرا(س) در این سخنرانی از اول تا آخر روشی را انتخاب فرمود که نه فقط او را در مطالبه‎ی حق غصب شده‎اش کمک کند بلکه سرچشمه‎های معارف الهی را برای مسلمانان بگشاید و محاسن دین اسلام و آئین همیشگی الهی را برای ایشان بیان فرماید و به علاوه علل احکام و شرایع الهی را نیز روشن سازد.

زمانی که پیامبر خدا(ص) از دنیا رفت کوچک و بزرگ گریه و شیون داشتند ولی این مصیبت بر نزدیکان و اصحاب و دوستان و خویشان آن حضرت بس شدید و تأثّرآور بود هر کس در آن روز گریه می‎کرد ولی کسی از اهل زمین نمی‎تواند گریه‎کننده‎ای نالان‎تر از فاطمه زهرا(س) پیدا کند...

لازم است بدانیم دوستی پیامبر(ص) نسبت به فاطمه زهرا(س) مانند محبّت دیگر پدران نسبت به دخترشان نبود و این احترام صرفاً به خاطر عاطفه پدری نبود. بلکه پیامبر خدا(ص) به دخترشان به دید عظمت و بزرگی می‌نگریستند و می‌توان گفت، گویا از سوی خداوند مأموریت داشتند که از او احترام کنند.

همه‌ی آنچه را که علی(ع) بابت مهریه و لوازم منزل و عروسی به پیامبر(ص) داده بودند همان بهای زرهی بود که در بازار فروختند و پول آن را به این برنامه اختصاص دادند چون چیز دیگری از مال دنیا نداشتند و پیامبرخدا(ص) آن پول را سه قسمت کردند، یک سوم آن را اثاث خریدند و یک سوم از آن را هزینه خرید عطر نمودند و یک سوم دیگر را به رسم امانت نزد امّ سلمه نهادند.

یکی دیگر از نام‌های آن حضرت «زکیّه» است. این واژه، به معنی پاکیزگی است. لغت شناس معروف، «طریحی» در مجمع البحرین می‌گوید: تزکیه یعنی پاک شدن و شستشو کردن از اخلاق زشت و خویهایی که ناشی از خشم و حسد و بخل و ... باشد.

بانوی بزرگی که از نظر آفرینش در رده بالای آفریدگان و همتا و هم‏سنگ اوّلین‏‌های خلقت قرار دارد و در خیل نسوان بی‌نظیر است. شخصیت انسانی مانند فاطمه‏ زهرا(س) دارای خصوصیّاتی است که او را نشانه قدرت بالغه و توانایی بدیع و عجیب پروردگار قرار می‌‏دهد.