پیامبر(ص) به خواندن قرآن و تکرار آن عنایت داشت و آن را در هر مناسبتی قرائت می‌کرد. در خطبه‌ها، بیان احکام و مسائل اخلاقی و مانند آن از آیات مناسب استفاده می‌کرد. در نمازهای واجب و مستحب مقداری از قرآن را می‌خواند. هر روز تعدادی از آیات را تلاوت می‌کرد؛ به ویژه در ایام مبارک ماه رمضان، رسول خدا با این که درس نخوانده بود، حافظ مجموع آیات قرآن بود و همه را به ترتیب نزول قرائت می‌نمود. در گرفتن قرآن از جبرئیل و حفظ و ابلاغ آن به مردم از خطا و نسیان معصوم بود.

اسلام چنان كه به فرد و تزكيه و تكامل او عنايت دارد، به جامعه و سلامت و سعادت آن نيز توجه دارد. مهم‏ترين و ضرورى‌‌‌‌‏ترين چيزى‌‌‌‌ كه براى‌‌‌‌ تحقق يك جامعه‌ی مستقل و نيرومند لازم است وحدت در هدف و همكارى‌‌‌‌ در رسيدن به آن مى‌‌‌‌‏باشد. اگر در ميان افراد يك جامعه وحدت و تعاون كامل برقرار باشد مى‌‌‌‌‏توانند هويت و استقلال اجتماعى‌‌‌‌ خود را حفظ نمايند و با قدرت و سربلندى‌‌‌‌ در جهان زندگى‌‌‌‌ كنند. اما اگر پراكنده و متفرق باشند ذليل و ضعيف و بدبخت خواهند شد.

‌‌روشن است كه اگر فقط یكى از دو مسئله‌ی فوق‌الذّكر اتفاق بیفتد مشكلى نخواهد بود؛ یعنى اگر فقط این باشد كه مجلس خبرگان ولىّ فقیه را عزل كند او از این سمت بركنار خواهد شد. و اگر هم فقط این باشد كه رهبر و ولىّ فقیه حكم به انحلال مجلس خبرگان كند این مجلس منحل خواهد شد و باید با برگزارى انتخابات، مجلس خبرگان جدیدى تشكیل شود.

چنان‌كه ملاحظه مى‏‌فرماييد رسول خدا(ص) در اين حديث على‏‌(ع) را به عنوان ولى‏‌ يعنى‏‌ اختياردار يعنى‏‌ حاكم مسلمانان معرفى‏‌ كرده است. و در بعض تعبيرات‏ «فعلى‏‌ مولاه» آمده كه به همين معناست ولى‏‌ و مولا در لغت به معناهاى‏‌ مختلف آمده اما مناسب‏ترين آنها در اين جا معناى‏‌ اولى‏‌ به تصرف، اختياردار و حاكم مى‏‌باشد.

جای شفاعت، قیامت و بعد از محاسبه اعمال است. در آن جاست که چون به پرونده‌ی اعمال رسیدگی می‌شود، باید تکلیفش روشن و کارش یکسره شود و به همین جهت شفاعت کننده، تقاضای بخشش می‌کند و شخص گنه‌کار مستوجب دوزخ را بهشتی می‌گرداند؛ اما در عالم برزخ شفاعتی در کار نیست و شخص گنه‌کار ناچار، باید بر طبق اعمالش شکنجه و عذاب ببیند...

حرا نام کوهی است بلند، در شمال مکه که به منی اشراف دارد. قبلاً قریب یک فرسخ با شهر فاصله داشت ولی اکنون خانه‌های شهر تا نزدیک این کوه ادامه یافته است. در دل این کوه، غاری با ظرفیت سه نفر وجود دارد که غار حرا نامیده می‌شود. جایگاه اعتکاف و عبادت حضرت محمد و نزول فرشته‌ی وحی است. ماه‌ها در این کوه نورانی و با صفا اعتکاف داشته و شب و روز به عبادت پروردگار جهان مشغول بوده و با خدای خویش راز و نیاز می‌کرده است.

گفتار فروید در این مورد بسیار شبیه به یک داستان فانتزی یا یک خواب پریشان، و یا اساطیر و افسانه‌های کهن است و در هر مرحله قابل ایراد و انتقاد می‌باشد، به عنوان مثال در افسانه‌ی او حسّ انحصارطلبی و حسادت که عامل خودکامگی پدر و واکنش‌های شدید پسران قبیله معرّفی شده، قبل از غریزه‌ی جنسی و مشتقّات آن، قرار گرفته وگرنه چه دلیلی داشت که آن پدر خیالی، تمام زنان را منحصر به خود کند و چه مانعی داشت هم خود و هم دیگران از آنها بهره ببرند، آیا او در تمام شب‌ها و روزها به همه‌ی زنان قبیله، نیاز جنسی داشت؟

بنابراین نسبت به ولىّ فقیه و رهبرى نظام اسلامى، درصدر همه‌ی شرایط و صلاحیت‌ها و مقدم بر همه‌ی آنها ویژگى فقاهت و شناخت تحقیقى از اسلام و احكام قرار دارد و احراز وجود این ویژگى در رهبر بسیار مهم و حیاتى است كه آن هم از عهده‌ی كسانى بر مى‌آید كه خودشان متخصّص در این رشته یعنى فقاهت و اجتهاد باشند. البته همان‌گونه كه ذكر شد تقوا و آشنایى نسبت به سیاست و مسائل اجتماعى روز نیز، هم در خبرگان رهبرى و هم در شخص رهبر اهمیت دارد و لحاظ مى‌شود.

بعد، ما از محضر امام بيرون آمديم. در بين راه، يكی‌ از منافقين كه ميان جمعيت بود با زخم زبان و طعنه گفت: كار اينها عجیب است. از یک طرف، ادّعا می‌كنند كه زمين و آسمان در اختيار ماست و ما مستجاب الدّعوه هستیم و هر چه بخواهیم، فوراً انجام می‌گیرد و از طرف دیگر علی‌ّ بن الحسین‌(ع) اظهار عجز می‌كند و می‌گويد نمی‌توانم مشكل اين برادر ايمانی‌ را حلّ کنم و او را از گرفتاری نجات دهم.

گاهی جبرئیل به صورت انسانی زیبا برایش تمثّل می‌یافت و اکثر اوقات چنین بود و گاهی به صورت حقیقی خودش تجلّی می‌کرد. البته نوع دوم خیلی کم اتفاق می‌افتاد، دو مرتبه یا کمی بیشتر. مرتبه اول در آغاز وحی و در کوه حرا به وقوع پیوست. پیامبر جبرئیل را به صورتی دید که مشرق و مغرب را پر کرده است، از مشاهده‌ی او بیهوش شد، پس به صورت یکی از مردم درآمد و پیامبر را در آغوش گرفت، پس به هوش آمد.

در آن هنگام شخص دیگری که امام را می‏شناخت، وارد حمام شد. وقتی صحنه را مشاهده کرد بر سر آن نظامی فریاد زد: خودت را نابود کردی! آیا فرزند پیامبر خدا(ص) را به خدمت می‏گیری؟ مرد نظامی ـ ‏که به شدت ترسیده بود ـ خود را به روی پاهای امام انداخت، می‏بوسید و با تضرع و پشیمانی عرض می‏کرد: ای زاده پیامبر! چرا آن وقتی که من آمرانه با شما سخن گفتم، شما از دستور سرپیچی نکردید تا چنین نشود؟

با اين كه هوا بسيار گرم و سوزان بود ولى‏‌ پيامبر براى‏‌ انجام فرمان الهى‏‌ در آن سرزمين فرود آمد. به حاجيانى‏‌ كه جلوتر رفته بودند اعلام كرد برگردند، و به آنان كه عقب قافله بودند دستور داد سريع‌‏تر حركت كنند. وقتى‏‌ همه گرد آمدند، بر فراز منبر بالا رفت و خطبه‌ی مفصلى‏‌ خواند كه به خطبه‌ی غدير معروف است.

این دو دسته، پیوسته بوده و هستند، و جزای اعمال خوب و بدشان را در این دنیا نمی‌بینند. چه افرادی را سراغ داریم که تمام عمرشان را در راه ظلم و تعدی و چپاول اموال مردم و شهوت‌رانی و معصیت‌کاری صرف نمودند و در ناز و نعمت و خوش‌گذرانی از دنیا رفتند، و کیفر اعمال بدشان را ندیدند. چه افراد صالح و نیکوکاری را دیده‌ایم که در کمال عسرت و تنگدستی زندگی کردند و پاداش اعمال خوبشان را ندیدند.

‌‌پس از آن كه انتخابات را بر اساس این قوانین و مقررات برگزار كردیم و اولین دولت و مجلس را تشكیل دادیم آن‌گاه این اولین دولت و مجلس تصویب مى‌كند كه این انتخابات برگزار شده با همین قوانین و مقررات معتبر است و بدین صورت این اولین انتخابات، وجهه و پشتوانه‌ی قانونى و معتبر پیدا مى‌كند.

شفاعت جزاف و بدون ملاک نخواهد بود، بلکه در صورتی امکان پذیرش دارد که امتیاز ویژه‌ای در شخص مورد شفاعت وجود داشته باشد که بخشیدن او را بر مجازات کردنش ترجیح دهد. شفیع از حاکم در خواست نمی‌کند که از حکم اولیه‌اش دست بردارد یا قانون مجازات مجرمین را لغو کند بلکه به برخی از ویژگی‌های شخص مورد شفاعت و بزرگواری و مهربانی شخص حاکم و با توجه به مصالح موجود از حاکم می‌خواهد که از حق حاکمیت و اختیارات حکومتی استفاده کند و به شخص مورد شفاعت ترحم نماید و او را مورد عفو و احسان قرار دهد.

رسول خدا(ص) به سپاهيان دستور داد: هيچ كس قبل از من نبايد از گردنه عبور كند. آن‌گاه افسار شتر را به دست عمار داد كه از جلو حركت كند. به حذيفه نيز دستور داد: از عقب، شتر را براند و مواظب آن باشد. بعد از نيمه‌ی شب حركت كردند تا وارد گردنه شدند. در يك گذرگاه حساس چند سواره را مشاهده كردند كه صورت‏هاى‌‌‌‌ خود را پوشيده و در كمينگاه پنهان شده بودند.

فروید از این هم پیشتر رفته و اساس مطالعات خود را بر خانواده‌ی موهومی قرار می‌دهد که از یک پدر و تعدادی زن، پسر و دختر تشکیل شده است. «پدر» یا «رییس قبیله» مالکیّت جنسی همه‌ی زنان را برای خود محفوظ می‌داشت، یعنی زنان و دختران را تصرّف کرده و با پسران خود که به منزله‌ی رقبای جنسی و مدّعیان قدرت او بودند، به سختی و خشونت رفتار می‌کرد.

آیا راه درست و منطقى آن این است كه این مسئله را به رفراندوم عمومى بگذاریم و با انجام یك انتخابات سراسرى، مستقیماً از همه‌ی مردم نظر بخواهیم؟ یا این‌كه روش صحیح و علمى این كار آن است كه به متخصصان مربوطه، كه در این‌جا همان فقها هستند، مراجعه كنیم و از آنان بخواهیم شایسته‌ترین فرد براى تصدّى این مقام را از میان خودشان انتخاب كنند؟

رسول خدا(ص) نزد ابوطالب بزرگ شد. خدا او را از انجام دادنِ کارهای جاهلیت و بدی‌های آن حفظ می‌کرد، زیرا کرامت او را می‌خواست، تا به صورت مردی درآمد که از جهت بزرگواری، خوش اخلاقی، رعایت آداب معاشرت، احسان به همسایگان، بردباری، امانتداری و راست‌گویی بر همه‌ی خویشانش برتری داشت. هرگز دنبال کار زشت نمی‌رفت، کسی را اذیت نمی‌کرد.

تأثیر غیر قابل انکار عدم درک صحیح از مسائل مذهبی، و بدآموزی‌ها، و سوء تعبیرها در این زمینه ـ به خصوص در مسأله‌ی مورد بحث ـ در بیشتر موارد در میان افراد بی‌سواد و یا کم سواد و به طور کلّی افراد تعلیم نیافته دیده می‌شود، و آنها هستند که شاید چنین می‌پندارند، که برای پی بردن به جهان ماورای طبیعت باید به سراغ پدیده‌هایی رفت که علل آن هنوز شناخته نشده و آن را دربست در اختیار عامل ماورای طبیعی می‌گذارند.