امام زمان(عج)؛ ذخیره‌ی الهی

بَقِیتُ اللهِ خَیرٌ لَكُمْ إِن كُنْتُم مُّؤْمِنِینَ  وَمَآ أَنَا عَلَیكُمْ بِحَفِیظٍ (۸۶)
آنچه خدا [در کسب و کارتان از سود و بهره پس از پرداخت حق مردم] باقی می‌گذارد، برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید، و من بر شما نگهبان نیستم. (هود، ۸۶)

توضیح:

یکی از القاب مشهور حضرت مهدی(عج) «بقیة الله» است. این لقب برگرفته از این آیه‌ی کریمه است. این آیه به تذکر و انذار حضرت شعیب(ع) به گرانفروشان امتش اشاره می‌کند و مقصود از «بقیة‌الله» در این آیه، درآمد و سودی است که از یک سرمایه‌ی حلال و خداپسندانه برای انسان باقی می‌ماند. این واژه در روایات متعددی بر وجود مبارک حضرت مهدی(عج) تطبیق شده است که ذخیره و باقی نگاه‌داشته‌ی خداوند برای هدایت بشریت است.

حدیث:

امام باقر(ع): نخستین سخنی که مهدی پس از قیام خود می‌گوید، این آیه است. سپس می‌گوید: منم بقیة الله و حجت و خلیفه او در میان شما، سپس هیچ‌کس بر او سلام نمی‌کند؛ مگر این‌که می‌گوید:

«السلام علیک یا بقیة الله فی أرضه» کمال الدین: ج۱ ص۳۳۱ ح۱۶.

نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت