زنی مسیحی به نام «امّ سلیم» از شهر شام به مدینه آمد، و چون در كتاب تورات و انجیل نشانههای ظهور پیامبر آخرالزّمان و امامان بعد از او را خوانده بود تحقیق و پژوهش را در شهر مدینه از سر گرفت تا پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) را دقیقاً شناسائی كرده و به آنها ایمان آورد.
ساعتی خدمت پیامبر نشست و اطّلاعات جالبی بدست آورد و آنگاه در تداوم تحقیق خود با حضرت اباعبدالله(ع) كه در سنین نوجوانی بود آشنا شد. آن حضرت وقتی «امّ سلیم» را دید فرمود:
قال الامام الحسین(ع): یا اُمَّ سَلیمٍ أَنَا وَصی الأوْصِیاءِ، وَ أَنَا أَبُو التِّسْعَةِ الْأئِمَّةِ الْهادِیةِ وَأَنَا وَصی أَخی الْحَسَنِ، وَ أَخی وَصی أَبی عَلِی، وَ عَلی وَصی جَدّی رَسُولِ اللهِ(ص).
امام حسین(ع) فرمود: (ای امّ سلیم من جانشین جانشینان پیامبرانم، من پدر نه امام هدایتگرم، من جانشین برادرم حسن میباشم، و برادرم جانشین پدرم علی(ع) میباشد، و علی جانشین جدّ من رسول خدا(ص) است.
امّ سلیم میگوید: من دچار حیرت شده و از آگاهی و دوراندیشی و روشنگری حسین(ع) به شگفت آمدم و گمشدهی خود را یافته و اعتقادات خود را اصلاح كردم.[۱]
[۱]. بحارالانوار ج25 ص185 حدیث 6.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی