معیار قبولی اعمال از زبان امام حسین(ع)

معیار قبولی اعمال

درست است كه نیكوكاری، ارزشمند است، امّا باید دید اعمال نیكو از چه كسانی مطرح می‌شود؟ و چرا به نیكوكاری روی آورده‌اند؟ اگر كسی در عقیده فاسد باشد، و ایمان او دچار تزلزل و تردید باشد، هرچه انجام دهد بیهوده است، ابتداء باید ایمان و عقیده را اصلاح و استوار كرد و آنگاه به انجام اعمال نیكو همّت گماشت.

حضرت اباعبدالله(ع) به این حقیقت، نسبت به ولایت حضرت امیرالمؤمنین(ع) اظهار داشت كه:

حدیث 

قال الامام الحسین(ع): إنَّ دَفْعَ الزاهِدِ الْعابِدِ لِفَضْلِ عَلِی(ع) عَلَی الْخَلْقِ كُلِّهِمْ بَعْدَ النَّبِی(ص)، لَیصیرُ كَشُعْلَةِ نارٍ فی یوْمِ ریحٍ عاصِفٍ، وَ تَصیرُ سائِرُ أَعْمالِ الدَّافِعِ لِفَضْلِ عَلِی(ع) كَالْحَلْفاءِ وَإنْ اِمْتَلأتْ مِنْهُ الصِّحاری، وَاِشْتَعَلَتْ: فیها تِلْكَ النَّارُ وَ تَخْشاها تِلْكَ الریحُ حَتّی تَأْتی عَلَیها كُلِّها فَلا تَبْقی لَها باقِیةٌ.[۱]
امام حسین(ع) فرمود:

(شخصی كه زاهد و عابد است امّا فضیلت و برتری امام علی(ع) را بر دیگر انسان‌ها پس از رسول خدا(ص) باور ندارد، انكار ولایت در وجود او چونان شعله آتشی در روز طوفانی است و دیگر اعمال او هرچند فراوان باشد چونان علف‌های خشك بیابان است. هرچند سراسر بیابان را فرا گرفته باشد، امّا آنگاه كه شعله آتش در آن زبانه كشد، و باد وزیدن گیرد، همه‌ی آن علف‌ها خواهند سوخت و چیزی از آن باقی نخواهد ماند).

پی نوشت

[۱]. تفسیر امام العسکری‏(ع) ص89 حدیث 47.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

محمد دشتی