بزرگواری امام حسین(ع) نسبت به دشمن

بزرگواری حتّی با دشمن

در آستانه‌ی محاصره اقتصادی در كربلا، شمر در مجلس ابن زیاد برخاست و گفت: فرزندان امّ البنین از قبیله‌ی ما می‌باشند برای آنان امان نامه‌ای تنظیم كن. ابن زیاد امان نامه‌ای برای حضرت ابوالفضل العباس و عبدالله و جعفر و عثمان از فرزندان امّ البنین نوشت. شمر آن را برداشته نزدیكی خیام اباعبدالله(ع) آمد و با صدای بلند فرزندان امّ البنین را فراخواند، امّا كسی جواب او را نداد. امام اظهار داشت:

حدیث 

قال الامام الحسین(ع): أَجیبُوهُ وَاِنْ كانَ فاسِقاً فَإِنَّهُ مِنْ أَخْوالِكُمْ.
امام حسین(ع) فرمود: (جواب شمر را اگر چه فاسق است بگویید زیرا از قبیله‌ی مادر شما است).
آنگاه حضرت عبّاس(ع) پیش رفت و پرسید: چه گوئی؟ شمر گفت: برای شما فرزندان امّ البنین امان نامه آوردم، دست از حسین بردارید كه همه شما در امانید.
حضرت عباس پاسخ داد: نفرین بر تو ای شمر، خدا تو و ابن زیاد، نویسنده‌ی این امان نامه را لعنت كند، ای دشمن خدا آیا به ما دستور می‌دهی دست از یاری برادرمان حسین(ع) برداریم و از دشمنان خدا اطاعت كنیم؟

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

محمد دشتی