خون خدا

مختصری از زندگانی امام حسین علیه السّلام

دوران زندگی امام حسین علیه السّلام

آن حضرت شش سال و چند ماه با جدّ گرامی خود رسول اکرم صلّی الله علیه و آله بودند. مدّت سی سال با پدر بزرگوار خود مولای متّقیان امیرالمؤمنین علیه السّلام زندگی کردند و در جمل، صفّین و نهروان شرکت داشتند. بعد از شهادت امیرالمؤمنین علیه السّلام، به مدّت ده سال، همراه و شریک رنج های امام حسن علیه السّلام بودند و پس از شهادت مظلومانه امام مجتبی علیه السّلام، امامت به آن وجود سراپا جود منتقل شد و زمان امامت سیّدالشّهدا علیه السّلام ده سال به طول انجامید تا این که آن بزرگوار بعد از تحمّل درد و رنج بسیار در روز عاشورا مظلومانه به شهادت رسیدند.(2)

جبرئیل از شهادت حضرت حسین علیه السّلام خبر می دهد

از امام صادق علیه السّلام روایت شده است که فرمودند: هنگامى كه جبرئيل عليه السّلام خبر شهادت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام را به پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رساند، آن جناب دست امير المؤمنين على عليه السّلام را گرفته و مقدار زيادى از روز را با هم خلوت كرده و هر دو گريستند، و از يك ديگر جدا نشدند مگر آن كه جبرئيل عليه السّلام بر ايشان نازل شد و عرضه داشت: پروردگارتان به شما سلام مى ‏رساند و مى ‏فرمايد: صبر نمودن را بر شما واجب و لازم نمودم. سپس حضرت فرمودند: هر دو صبر كرده و بى ‏تابى نكردند.(3)

حسین علیه السّلام اسوه انبیاء

از بريد بن معاوية عجلى نقل شده است كه گفت: محضر امام صادق عليه السّلام عرض كردم: اى پسر رسول خدا: خبر دهيد به من از اسماعيلی كه حق تعالى در كتاب خودش از او ياد كرده و فرموده: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا». آيا مقصود از او اسماعيل بن ابراهيم عليهما السّلام است؟ چون تصوّر مردم این است كه او اسماعيل بن ابراهيم مى ‏باشد. امام عليه السّلام فرمودند: اسماعيل پيش از حضرت ابراهيم از دنيا رفت و جناب ابراهيم عليه السّلام حجّت‏ قائم حق تعالى و صاحب شريعت بود و مع ذلك اسماعيل با چنين موقعيتى به جانب چه كسانى مى ‏توانست مبعوث باشد؟! راوى مى‏ گويد: محضر مباركش عرض كردم: پس اسماعيل در آيه مذكور چه كسى است؟ حضرت فرمودند: وى اسماعيل بن حزقيل پيغمبر مى ‏باشد كه خداوند متعال او را به جانب قومش مبعوث نمود و آن ها وى را تكذيب كرده و كشتند و سپس پوست صورتش را كندند، پس خداوند به ايشان غضب نمود و اَسطاطائيل را كه فرشته عذاب است بر او نازل كرد، فرشته عرضه داشت: اى اسماعيل من اسطاطائيل فرشته عذاب هستم. پروردگار متعال من را نزد شما فرستاده تا اگر بخواهی قوم شما را به انواع عذاب ‏ها معذّب نمايم. اسماعيل به او فرمود: من احتياجى به این کار ندارم -و در روایتی دیگر آمده است که فرمود: «لِي أُسْوَةٌ بِمَا يُصْنَعُ بِالْحُسَيْنِ علیه السّلام»‏ یعنی: در آن چه بر سر حسین علیه السّلام خواهد آمد، برای من اسوه و الگوست (4)- پس حق تعالى وحى فرستاد: اى اسماعيل حاجت تو چيست؟ عرض كرد: پروردگارا از بندگانت عهد و ميثاق گرفتى كه تو را ربّ و پروردگار دانسته و حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را پيغمبر و اوصياء كرامش را ولىّ بدانند و به بهترين مخلوقاتت خبر دادى كه امّتش با حسين بن على عليهما السّلام بعد از پيامبر چه خواهند نمود و به حسين عليه السّلام وعده دادى كه به دنيا برگردانده مى‏ شود تا خودش از آن قوم جفا كار انتقام بگيرد و حاجت من به تو اى پروردگارم آن است كه من را نيز به دنيا برگردانى تا انتقام خود را از ظالمين بگيرم همان طورى كه حسين عليه السّلام را به دنيا باز می گرداني، پس حق تعالى به اسماعيل بن حزقيل وعده داد او را با حسين بن على سلام اللَّه عليهما به دنيا برگرداند.(5)

اشک‌های فاطمی در مصائب حسینی

امام صادق علیه السّلام درباره گریه ها و ناله های جان سوز صدّیقه طاهره فاطمه زهرا علیها السّلام در مصائب فرزندشان سیّدالشّهداء علیه السّلام، به ابابصیر این گونه فرمودند: ای ابابصیر! همانا فاطمه علیهاالسّلام (در مصیبت حسین علیه السّلام) گریه می کند و ضجّه می زند و به دنبال آن (به خاطر ناله حضرت فاطمه علیها السّلام) جهنّم فريادى می کشد كه اگر فرشتگان حافظ و نگهبان بر آن، صداى گريه دوزخ را نمی شنيدند و آماده نمی شدند تا آن را كنترل كنند، خوف آن بود كه از درون دوزخ آتش زبانه كشد يا دود آن بيرون رفته و اهل زمين را بسوزاند لذا تا مادامى كه دوزخ گريان و نالان است فرشتگان محافظ، آن را مهار می کنند، و به جهت ترسی كه بر اهل زمين دارند آن را محافظت نموده و درب ‏هاى آن را محكم بسته‏ اند ولى در عين حال دوزخ ساكت و آرام نمى ‏شود مگر صداى فاطمه عليها السّلام آرام گردد ...، سپس فرمودند: اى ابو بصير! دوست ندارى در زمره كسانى باشى كه حضرت فاطمه عليها السّلام را (با گریه های خود) یاری مى ‏كنند؟ ابو بصير مى ‏گويد: وقتى امام عليه السّلام اين كلام را فرمودند طورى گريه به من دست داد كه قادر بر سخن گفتن نبودم و چنان بغض گلويم را مى ‏فشرد كه توانايى بر تكلّم نداشتم.(6)

عالم عزادار حسین علیه السّلام

حضرت على عليه السّلام فرمودند: حسين در پشت كوفه كشته خواهد شد، به خدا قسم گويا مى ‏بينم كه وحوش گردن‏ هاى خود را بر قبرش كشيده و بر او مى ‏گريند و از شب تا صبح بر او مرثيه مى‏ خوانند و وقتى حال وحوش چنين باشد پس شما انسان ‏ها از جفاء به او حذر كنيد.

از امام باقر علیه السّلام روایت شده است که فرمودند: انس و جنّ، پرنده و وحوش بر حسين بن على عليهما السّلام گريستند حتّى‏ اشگ ‏هايشان جارى گشت.

امام صادق علیه السّلام می فرمایند: هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام به شهادت رسيدند آسمان‏هاى هفت گانه و طبقات هفت گانه زمين و آن چه در آن ها و بين آن ها بود و تمام موجودات و جنبنده‏ گان بر روى آن ها و بهشت و دوزخ و بالأخره كليّه اشيائى كه پروردگار ما آن ها را آفريده و موجودات مرئى و نامرئى كلّا بر آن حضرت گريستند.(7)

ثواب اشک بر اباعبدالله علیه السّلام

حضرت صادق علیه السّلام فرمودند:

«مَنْ ذُكِرَ الْحُسَيْنُ علیه السّلام عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّةِ».

هر کس نزد او از حسین علیه السّلام یاد شود و از چشمش به اندازه بال مگسی اشک جاری گردد، ثواب او بر عهده خدای متعال خواهد بود و خداوند به غیر بهشت برای او راضی نمی شود.(8)

پی‌نوشت‌ها

1-تقویم شیعه ص233و234/احادیث الطّلاب ص579.

2-تقویم شیعه ص235.

3- كامل الزيارات، ترجمه ذهنى تهرانى ص 164.

4- كامل الزيارات ص 64.

5-برگرفته از كامل الزيارات/ترجمه ذهنى تهرانى ص 199.

6-بحار الأنوار (ط - بيروت) ج ‏45 ص 208.

7-کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، ص 251و252و253.

8-وسائل الشيعة ج ‏14 ص 507.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

حجت‌الاسلام مسلم زکی‌زاده