پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

یکى از اسرار و فلسفه‌هاى این «حروف مقطعه» طبق بعضى از روایات اسلامى آن است که خداوند نشان دهد یک چنین معجزه‌ی بزرگ و جاویدانى، یعنى قرآن، چگونه از این حروف ساده «الفبا» که ساده‌ترین مصالح ساختمانى! محسوب مى‌شود به وجود آمده...

ما حجّ ‏خانه‌ی خدا را كه وسیله‌ی مؤثّرى براى تقوا و تحكیم علقه‌هاى مودّت و سبب عزّت مسلمین است ‏یك بار در عمر براى افراد مستطیع واجب می‌دانیم و زكات مال و خمس و امر به معروف و نهى از منكر و جهاد در برابر مهاجمین به اسلام و مسلمین را نیز از واجبات مسلم می‌شمریم.

اگر ارشاد و هدایت حضرت امام عسكری(ع) نبود، آن مرد فیلسوف گمراه شده و جمعیتی را هم گمراه كرده بود؛ زیرا اگر یک آدم حكیم و عالم گمراه بشود، هزاران نفر دنبالش گمراه می‌شوند.

هرگاه انسانى در میان افراد متعصّب و لجوج و بی‌منطبق گرفتار شود كه اظهار عقیده در میان آنان، سبب خطر جانى یا مانند آن گردد و از این اظهار عقیده فایده‌ی مهمّى حاصل نشود، در چنین موردى موظّف است عقیده‌ی خود را مكتوم دارد، و جان خود را بیهوده بر باد ندهد، و نام این كار را «تقیه‏» می‌گذاریم

نباید فراموش کنیم که روح و جسم ما یک بایگانى عجیب اسرارآمیز از تمام اعمال و رفتار و سخنان عمر ماست، یعنى همانطور که غذاهائى از آغاز عمر تاکنون خورده‌ایم در جسم ما - بدون استثناء اثر گذارده، و آثار هر یک از آنها در خون ما، در سلولهاى بدن، در استخوان و رگ و پى ما وجود دارد...

عقل انسان خوبى و بدى و حسن و قبح بسیارى از اشیاء را درك می‌كند، و این به بركت نیروى معرفت ‏خوب و بد است كه خدا به انسان بخشیده. بنابراین حتّى قبل از نزول شرایع آسمانى، بخشى از مسائل به وسیله‌ی عقل بر انسان روشن بوده است...

اسلام تنها به توصیه‌هاى اخلاقى و تربیت‌هاى معنوى، در پیاده کردن برنامه‌ی عدالت اجتماعى خود قناعت نکرده، و تشکیلات قضایى نیرومندى را در پشت سر همه‌ی دستورات خود پیش بینى کرده است.

ایراد دیگرى که در مورد معاد جسمانى مى‌کنند این است که اگر بنا شود تمام افراد انسان در روز رستاخیز با همین بدن مادى بازگردند، اصولاً خاکهاى روى زمین براى آن همه انسان کافى نیست، و به این صورت گرفتار کمبود مصالح اصلى براى ساختمان این همه انسان مى‌شویم!

این دعوتهاى پى در پى براى مقابله منکران، نشان مى‌دهد که پیامبر بیشترین تکیه‌ی خود را در مسئله‌ی اعجاز بر «قرآن» داشته، هر چند معجزات متعدد دیگرى نیز از پیامبر اسلام نقل شده که در کتب تاریخ آمده است.

آنها كه براى على(ع) مقام الوهیت و خدایى یا چیزى شبیه آن قائل باشند، كافرند و از زمره‌ی مسلمین بیرونند، و ما از اعتقادات آنها بیزاریم، هر چند متأسّفانه آمیختگى نام آنها با نام شیعه، گاه سبب اشتباهاتى در این زمینه شده است...

سعادتمند شد هر كه به شما متمسّک گشت و ایمن گردید هر كه به شما پناه آورد و سالم ماند هر كه شما را تصدیق كرد و هدایت شد هر كه به ریسمان شما چنگ زد.

جنگ با عناصر ناصالح که منافعشان با گسترش آیین حق و عدالت به خطر مى‌افتد، و براى محو آن بپا خاسته و صف آرایى مى‌کنند امرى اجتناب‌ناپذیر است، و مادامى که چنین کسانى در دنیا باشند گروه‌هاى طرفدار حق و عدالت چاره‌اى جز این ندارند که «براى دفاع از موجودیّت خود و اهدافشان»، در برابر این عناصر ایستادگى کنند.

طبیعی است كه از زندگی غرق در رفاه و تنعّم دست كشیدن و غارنشین شدن بسیار دشوار است امّا چون برای خدا و حفظ ایمان به اوست، خداوند دشواری‌ها را تبدیل به آسانی می‌كند و آنان را مشمول رحمت خود می‌گرداند.

در قرآن هر کجا سخن از معاد به میان آمده، منظور معاد جسمانى بوده است و اصولاً کمتر کسى در محیط نزول قرآن «معاد روحانى فقط» را انکار مى‌کرده است، بنابراین وحشتى که عرب جاهلى از طرح معاد قرآن داشته به خاطر همان جنبه‌ی جسمانى آن بوده است.

مدعى نبوت و رسالت از سوى خداوند، ممکن است راستگو باشد، اما این احتمال را نیز دارد که شخص فرصت‌طلب و متقلبى خود را به جاى پیامبران راستین جا زند؛ و به این دلیل لازم است یک معیار قطعى براى ارزیابى دعوت پیامبران و ارتباط آنان با خدا در دست داشته باشیم.

ما معتقدیم: همان گونه كه حكمت ‏خداوند ایجاب می‌كند پیامبرانى براى هدایت انسانها بفرستد، حكمتش ایجاب مى‏كند كه بعد از پیامبران در هر عصر و زمانى، امام و پیشوایى از سوى خدا براى هدایت انسانها وجود داشته باشد تا شرایع انبیا و ادیان الهى را از تحریف و تغییر حفظ كنند...

اسلام براى کم کردن فاصله‌ی طبقاتى در میان مسلمین قانون «زکات» را تشریع کرده و به ثروتمندان دستور داده است تا سهم عادلانه‌اى از اموال و درآمدهاى فردى خود را به عنوان زکات به بیت‌المال اسلام بپردازند.

اجتماع آن روز عربستان اجتماع فاسدی بود و مردم آن فاقد فرهنگ و دور از آداب انسانی و واجد انواع رذایل و خبائث بودند و لذا رسول اكرم(ص) در بیشتر اوقات از اجتماع منحطّ و فاسد آن روز كناره‌گیری می‌کرد...

هیچ مرد و زن با ایمانی حقّ ندارند در مقابل امر خدا و رسولش اظهارنظری کنند و از میل و خواسته‌ی خود تبعیّت کنند که در این صورت، گناه کرده و به گمراهی روشنی افتاده‌اند.

آیا زندگى بعد از مرگ تنها جنبه‌ی روحانى دارد؟ یعنى جسم به هنگام مرگ براى همیشه از ما جدا مى‌شود و زندگى جاویدان تنها مربوط به روح است؟ و یا اینکه معاد در هر دو جنبه صورت مى‌گیرد، یعنى جسم و روح توأماً باز مى‌گردند؟