پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

مسلمین نسبت به سایر امّت ها برتر هستند (و باید این گونه باشند چراکه دین ایشان برترین دین است) و دلیل این برتری، فریضه امر به معروف و نهی از منکر است.

مودت و محبت اهل بیت جایگاه ویژه ای در اسلام دارد، تا جایی که در آیات و روایات ملاک ایمان و کفر، وجود محبت نسبت به اهل بیت علیهم السلام و اقرار به آن می باشد، به عبارت دیگر اگر محبت به آنان در قلب انسان وارد شد، ایمان او مورد پذیرش است و در صورت محبت نداشتن نسبت به این خاندان، ایمان او پذیرفته نیست.

هر یک از کلمات «زکات» و «برکت» و واژه‌های مربوط به این دو، ۳۲ بار در قرآن آمده و این نشانه‌ی آن است که زکات، مساوی برکت است. آری بریدن شاخه‌های درخت انگور، در ظاهر کوتاه کردن درخت است ولی در واقع سبب رشد آن می‌شود.

همان طور که از عبارات امام خمینی رحمه الله پیداست، به اختصار باید گفت: وجوب دفع و پیشگیری از گناه، مترتّب بر عقلی دانستن نهی از منکر است و به همین جهت می توان از ثمرات عقلی بودن این فریضه، وجوب پیشگیری از گناه را نام برد.

سلامت جامعه اسلامى در گرو مدیریت مدیران و کارگزاران صالح و ارزشگرا است. اگر مسئولان جامعه دین ‏مدار و ارزش ‏سالار باشند، مى‏ توان به ‏توسعه و پیشرفت مادّى و معنوى جامعه و گسترش عدالت همه ‏جانبه (در حدّ توان) ‏امیدوار بود.

اگر بدانیم حضرت علی(ع) انگشتر خود را در نماز به فقیر داد و حتّی صبر نکرد نماز تمام شود و اگر بدانیم ارزش کمک به محرومان همچون بوسیدن کعبه و حجر الأسود است، هرگز آن را به دیگری واگذار نمی‌کنیم و حتماً مسئولیّت آن را خودمان به عهده می‌گیریم.

محبت اهل بیت علیهم السلام از جایگاه والایی در اسلام برخوردار است. با بررسی دقیق متون روایی، چه شیعی و چه سنی، به این مطلب پی می بریم که محبت و مودت به عنوان یک واجب الهی و تکلیف، بر عموم مسلمانان فرض شده است.

عامل عمده ‏اى که مى ‏تواند جوامع و فرهنگ ‏ها را به انحطاط و سقوط بکشاند، رواج گناه و فساد است. گناه همچنین مى ‏تواند فرد و خانواده ‏را نیز به تباهى و هلاکت برساند. به همین دلیل عقل سالم قضاوت مى ‏کند که‏ جامعه، خانواده و فرد براى رسیدن به سلامت، رشد و کمال، باید از منکرات‏ پرهیز کرده، با نظارت همگانى از شیوع فساد و فحشا در جامعه جلوگیرى ‏نمایند.

حکم زکات در مکه نازل شد، امّا به علت کمی مسلمانان، پول زکات جمع نمی‌شد و مردم خودشان زکات را می‌پرداختند امّا پس از تشکیل حکومت اسلامی در مدینه، مسأله‌ی گرفتن زکات و واریز کردن آن به بیت‌المال و تمرکز آن توسط حاکم اسلامی با نزول آیه‌ی «خُذ مِن أموالِهِم صَدقَة» مطرح شد.

سر زدن خطا و گناه از امام بر وثاقت و اعتبار او آسیب می ‌رساند و در نتیجه اطاعت و فرمانبری كامل از او حاصل نخواهد شد و سرانجام هدف از امامت به گونه ای كامل تحقق نخواهد یافت.

انسانی که دوستدار و عاشق خداست، تمام موجودات عالم را از این جهت که مخلوق او و آیت و نشانه ای از پروردگار متعال هستند، دوست می دارد، همچنین محبّت و عشق خداوند متعال نسبت به مخلوقات خود و خیرخواهی برای ایشان، باعث می شود تا دوستدار خداوند نیز نسبت به مخلوقات خدا با محبّت، دلسوز و خیرخواه باشد.

مقصود آیه تنها مجرد محبّت و مودّت نیست، بلکه خداوند متعال به مودّتی امر نموده است که دنبال آن انقیاد و اطاعت و فرمانبرداری باشد، و این مطلب را از چند طریق می‌ توان اثبات نمود.

اینجا، بقعه‌ی طیّبه‌اى است كه علاوه بر اینكه مدفن هزاران نفر از بزرگان دین و صحابه‌ی پیغمبر اكرم(ص) و همسران و فرزندان آن حضرت می‌باشد، بزرگ‌ترین مایه‌ی شرف و جلالتش آن است كه ابدان طیّب و طاهر چهار امام معصوم و حجج الهیّه را در آغوش گرفته...

آنچه از طريق برهان عقلى، ثابت است و از نظر قرآن كريم مسلّم، اين حقيقت است كه: ارواح منقطعه‌ی از ابدان جسمانى، در عالم بعد از مرگ «زنده»‌اند و هر يك در حدّ سعه‌ی وجودى و قدرت روحى خود، داراى «آثار حياتى» كه أنحاء تصرّفات گوناگون در محيط هستى هر موجود زنده است می‌باشند و اثر در عالم پايين‌تر از عالم خود مى‌گذارند.

حقیقت آنكه رسول خدا(ص) و امامان از عترت او(ع)، بعد از وفاتشان محيط بر احوال شيعه‌ی خود در دنيا می‌باشند و حالات شيعه بر آن بزرگواران مخفى نمى‌ماند. سخنان كسى را كه در مشاهد مشرّفه با ايشان به راز و نياز و مناجات آمده است، مى‌شنوند و از گفته‌هاى دوردستان نيز باخبرند.

اجماع شيعه‌ی اماميّه بر اين است كه صحّت و مقبوليّت اعمال مسلمان در نزد خدا، مشروط به اقرار و اعتقاد به ولايت و امامت اميرالمؤمنين على(ع) و ائمّه‌ی اهل ‌البيت(ع) است و اخبار دالّ بر اين مطلب نيز از طريق شيعه و سنّى، در حدّ تواتر است...

حال، ما هم كه خود را شناخته و فهميده‌ايم خدايى داريم كه ما را براى رساندن به قرب جوار خود كه جنّت‌المأوى و فردوس اعلى است، حركت داده و منزل به منزل جلو مى‌برد، همين سه كار مهم و اساسى را بايد انجام بدهيم تا به بهشت برين و لقاء حضرت ربّ‌العالمين كه «كعبه»‌ی مقصود است، نايل بشويم.

آری! «كره‌ی زمين» با طوع و رغبت از نقطه‌ی محلّ كعبه، شروع ‌به‌ گردش‌ كرده و به‌ سمت «منى و عرفات» رفته و بار ديگر به سمت كعبه برگشته است و دائم در حال «طواف» است و مطيع فرمان خدا و در نتيجه‌ی اين طاعت و فرمانبرى، غرق در نعمت است و تازگى و نضارت.

پس مهيّا و آماده‌‌ی رفتن شو مانند كسى كه اميد بازگشت مجدّد به خانه و اهل و عيال خود را ندارد. با همسران، نيك‌رفتار و خوش‌سفر باش. اوقات نماز را رعايت نما. سنن و دستورات رسول مكرّم(ص) را به كار بند و آنچه را وظيفه است از آداب و رسوم و صبر و تحمّل و شكر و مهربانى و بخشش و ترجيح ديگران بر خود، در همه جا و در همه وقت انجام ده.

حضور در مقام ابراهيم نيابد مگر كسى كه در مقام طاعت و بندگى، ثابت‌قدم بماند. بهره‌اى از حجّ نبرد كسى كه از طريق مستقيم حق به انحراف گرايد. پس رحمت خدا بر مردى كه پيش از سعى در كوه صفا به صفاى قلب خود فزايد و قبل از سرازيرى در مسعى، به آبشخور رضا در آيد.