مسیحیت در دنیای کنونی

مسیحیّت کنونی خود را در قیافه‌ی یک دستگاه «گناه بخشی»، اعمّ از گناه اوّلی ذاتی و گناهان دیگری که خود انسان بعداً مرتکب شده است نشان می‌دهد و اگر مسأله‌ی تعلیم و تربیت بشر و تکامل فضایل معنوی در کار باشد در درجه‌ی دوم قرار دارد...

بندگان خاصّ خدا کسانی‌اند که آرام و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند، و در برابر سخنان نابخردانه پرخاش نمی‌کنند و آنها را به نیکی پاسخ می‌گویند، در پیشگاه خداوند سر به سجده می‌نهند و در برابر او به نیایش برمی‌خیزند، از کیفرهای او در هراسند و لذا مراقب اعمال خویش‌اند.

اگر منظور از خصی کردن، معنای واقعی آن باشد که راستی دستور عجیبی است و ایراد آن بر همه کس روشن. و اگر منظور، ترک ازدواج به‌طور مطلق باشد آن نیز امری است بر خلاف قانون آفرینش و خلقت و هم بر خلاف منطق عقل و مصالح اجتماع و هم بر خلاف پاره‌ای از مندرجات صریح کتب عهد جدید.

بی‌تردید پیمان زناشویی پیمان مقدّسی است و باید کوشید که تا پایان عمر ادامه یابد، امّا بی‌شک ضرورت‌هایی پیش می‌آید که ادامه‌ی این پیمان قابل تحمّل نیست و تولید انواع مفاسد یا ناراحتی‌هایی برای طرفین می‌کند. ما هرگز نمی‌توانیم اصرار کنیم که این پیمان در این موارد ادامه یابد هرچند تولید ناراحتی و مفسده کند.

این جمله‌های صریح در نهی از شراب که در کتاب‌های عهد قدیم و جدید است، علاوه بر اینکه گواه زنده‌ای بر وجود تناقض در این کتاب‌هاست، زیرا ابداً با نخستین معجزه‌ی مسیح سازگار نیست، زشتی و ناپاکی شراب و مفاسد اخلاقی و اجتماعی و گمراه‌کننده بودن آن را روشن می‌سازد.

اناجیل و سایر کتاب‌ها و رساله‌های عهد جدید بخشی از نوشته‌هایی است که شاگردان مسیح یا شاگردانِ شاگردان او سال‌ها پس از وی به رشته‌ی تحریر درآوردند.

از مندرجات این رساله به خوبی برمی‌آید که آن شرح خواب عجیب و غریبی است که یوحنّا دیده، او مشاهدات خود را در این خواب که آمیخته با نصایح و موعظه‌هایی است شرح می‌دهد و به نام «مکاشفه» معروف شده است.

مذهب یهود پیروان بسیار اندکی دارد، ولی از این نظر که ریشه‌ی تاریخی خاصّی دارد که آن را به مذاهب بزرگ دیگر پیوند می‌دهد و از سوی دیگر امروز با غصب سرزمین فلسطین، پایگاهی در میان کشورهای اسلامی به وجود آورده، بایسته است مورد مطالعه قرار گیرد.