روزه، تمرین پرهیزکاری | ۷
خودداری از خوردن و آشامیدن و همخوابی و سخن گفتن و راه رفتن و غیر از آن و چهبسا گفته میشود خودداری از آنچه نفس بدان میل میکند؛ سپس غلبه کرده و در اصطلاح شرع، به معنای خودداری از امور مخصوص از طلوع فجر تا مغرب استعمال میشود.
روزه، تمرین پرهیزکاری | ۶
هیچ ملتی از ملتهای شرک و بتپرست برای بتها روزه نمیگرفتند؛ اگرچه برای بتها نماز میخواندند، قربانی میکردند و مراسم دیگر داشتند، روزه تنها برای خداست و هیچ مشرک و بتپرستی برای تقرب به بت روزه نگرفته است. روزه، فرمانی الهی است...
روزه، تمرین پرهیزکاری | ۵
انسان در ماه مبارک رمضان به مهمانی خدا میرود و یک فرد جهنمی هرگز نمیتواند در این مهمانی وارد شود؛ لذا باید با دعا و استغفار و توبه خود را لایق ورود در این ماه قرار دهیم تا با قلبی بیکینه و شانهای خالی از بار امانت و حق مردم، در این مهمانی و پذیرایی که با روزهگرفتن و اعمال دیگر همراه است، وارد شویم و از فیوضات آن بهره گیریم.
روزه، تمرین پرهیزکاری | ۴
آنچه شیطان را از ما دور میکند، روزه است که رویش را سیاه میکند. و در جایی دیگر فرمود که خداوند ـ تبارک و تعالی ـ فرموده: روزه برای من است و من جزای آنم (من خود جزای آن را میدهم) و برای روزهدار دو شادی است: هنگامی که افطار میکند و هنگامی که پروردگارش را ملاقات میکند. به خدایی که جان محمد در دست اوست، نَفَس انسان روزهدار نزد خدا از بوی مشک خوشایندتر است.
روزه، تمرین پرهیزکاری | ۳
گفته شده برای اینکه درد گرسنگی و تشنگی را بشناسند، پس بر بیچارگی آخرت پی ببرند و برای اینکه روزهدارِ خاشع و سرافکنده، مزدش را بگیرد. بر آنچه از گرسنگی و عطش متحمل شده، آگاه و صابر باشد. برای آنچه از نابودکردن شهوات در خود به وجود آورده، لایق ثواب گردد و پنددهندهای در آینده برای او باشد و همچنین برای رفع تکلیف و اینکه راهنمایی برای آینده آنها باشد تا آنچه بر فقرا وارد میشود، بشناسند و حقوقی که در اموالشان بر گردن آنهاست، ادا کنند.
روزه، تمرین پرهیزکاری | ۲
در این ماه شما مهمان خدا هستید. مهمان باید کاری بکند که صاحبخانه میکند. مهمان خدایی که «یُطْعِم و لا یُطعَم» است. اگر خدای سبحان میبخشد و نمیگیرد، انسان هم باید در این ماه خویی پیدا کند که ببخشد و نگیرد. چون هیچ دستی بهتر از دست بخشنده و بدتر از دستگیرنده نیست. خوی گدامنشی را خدا دوست ندارد.
روزه؛ تمرین پرهیزکاری | ۱
خداوند شما را به خاطر سوگندهای بیهوده (خالی از اراده) مؤاخذه نمیکند، ولی در برابر سوگندهایی که (از روی اراده) محکم کردهاید، مؤاخذه مینماید. کفاره اینگونه قسمها، اطعام ده نفر مستمند، از غذاهای معمولی است که به خانواده خود میدهید، یا لباس پوشاندن بر آنها و یا آزادکردن یک برده و کسی که هیچکدام از اینها را نیابد، سه روز روزه میگیرد.