چهل حدیث

«پیامبرگرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله و سلم)»: الْمَساجِدُ بُیوتُ الْمُتَّقین. مساجد، خانه پرهیزگاران است. (مستدرك، ج 3، 363)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اِقبَلْ عُذرَ مَنِ اعتَذَرَ اِلَیكَ. اگر كسی از تو عذر خواهی كرد تو نیز عذر او را بپذیر (كه نشانه شخصیت والای تو است). (تحف‌العقول، ص 82)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: مِنْ أفضَلِ البِرِّبِرُّ الأَیتامِ. یكی از والاترین مراتب نیكوكاری لطف و اِحسان نسبت به یتیمان است. (فهرست غرر، ص 431)

«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لاخَیرَ فی مَن لایُضیفُ. کسی که مهمان دعوت نمی‌کند (مهمانی نمی‌کند) خیر و امیدی در وجود او نیست. (المحجّة‌البَیضاء، ج 3، ص 32)

«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: كَسْبُ الحَرامِ یَبینُ فی ‌الذُّرِّیَّةِ. درآمد حرام و نامشروع، اثر آن در نسل و اولاد ظاهر می‌شود. (وسائل، ج 12، ص 53)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اِنَّ الیَومَ عَمَلٌ و لاحِسابٌ وَغَداً حِسابٌ وَ لاعَمَلٌ. امروز تنها عمل است بدون حسابرسی و فردا تنها حسابرسی است بدون عمل. (فهرست غرر، ص 4)

امام علی علیه السلام : «أَنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ دُعَاءٌ إِلَى الْإِسْلَام» امر به معروف و نهى از منكر دعوت به اسلام است. (تحف العقول ص413)

«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: لَیسَ بِوَلِیٍّ لی مَن أَكَلَ مالَ مؤمنٍ حَراماً. هر کس مال مؤمنی را به ناحق بخورد پیرو من نیست. (وسائل، ج 12، ص 53)

«امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»: الأمينُ مَن خَشِيَ الله. شخص امين آن کسي است که از خدا مي‌ترسد. (بحار،‌ ج 75، ص 99)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: لایَخرُجُ الرَّجُلُ فی سَفرٍ یَخافُ مِنهُ علی دِینِهِ و صَلاتِهِ. انسان نباید به سفری برود كه در آن بر دین و نماز خود احساس خطر و آسیب نماید. (وسائل، ج 8، ص 249)

«پیامبرگرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: اَعلُم اُمتّی مِن بعدی علیُّ بنُ ابی‌ِطالب. بعد از من، اعلم اُمت من علی بن ابی‌طالب(ع) است (کنزل‌العمال، ج 11، ص 614)

«امام حسین علیه‌السلام»: ما أَهَونَ الموتَ علی سبیلِ العِزِّ و اِحیاءِ الحَقِّ. به راستی که مردن در راه عزّت و شرف و احیای حق، چقدر سهل و آسان است. (اعیان‌الشیعه، ج 1، ص 581)

«مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:   الدُّعاءُ مِفتاحُ الرَّحمَةِ وَ مِصباحُ الظُّلمَةِ.   دعا کلید رحمت الهی و چراغ ظلمت و تاریکی‌ها است. (بحار، ج ٩٣، ص ٣٤١)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اِنتَهِزوا فُرَصَ الخَیر فإنّها تَمُرُّ مَرَّ السَّحابٍ. از فرصت‌های خوب استفاده کنید. آن‌ها مانند ابر زودگذرند. (فهرست غرر، ص 304)

مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام): لایَكمُلُ صالِحُ العَملِ اِلاّ بِصالِحِ النِّیّةِ. عمل صالح جز با نیّت صالح به حد کمال نمی‌رسد.(فهرست غرر، ص 399)

«امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»: الحیاءُ مِنَ الایمانِ وَالایمانُ فی‌الجَنَّهِ. شرم و حیا نشانة ایمان است و جای ایمان در بهشت است. (بحار، ج 78، ص 409)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: شُكرُالنِّعَمِ یَزیدُ فی‌الرِزْقِ. شكر نعمت، نعمتت افزون كند. (بحار، ج 71، ص 44)

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اصلاحٌ ذاتِ البَینِ اَفضَلُ مِن عامَّةِ الصَّلاةِ و الصّیامِ. اصلاح و سازش دادن میان مسلمانان از تمام نمازها و روزه‌های (مستحبی) بالاتر است. (نهج‌البلاغه، نامة 47)

«مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»: تَصفِیةُ العَمَلِ اَشدُّ مِنَ العَمَلِ! تصفیه عمل (تا به حدّ خلوص برسد) از خود عمل سخت‌تر است! (فهرست غرر، ص 280)

امام جعفرصادق(ع): اَلغیبةُ حرامٌ علی كُلِّ مسلمٍ وَ إنّها لَتَأكُلُ الحَسَناتِ كَما تأكُلُ النّارُالحَطَبَ. غیبت كردن بر هر مسلمانی حرام است. غیبت مانند آتشی كه هیزم را با حرص و وَلع می‌خورد حَسنات انسان را به كلی از بین می‌برد. (مستدرك، ج 9، ص 117)