زن مسلمان؛ بایدها و نبایدها

آن مرد وقتی به نیشابور برگشت، دید آنهایی که پول به او داده بودند، همه از دینشان برگشته‌اند و فَطَحی مذهب[1] شده‌اند و تنها شطیطه در مذهب حق باقی مانده است. شطیطه همان‌گونه که امام(ع) فرموده بود، نوزده روز بعد از بازگشت آن مرد از دنیا رفت و امام(ع) طبق وعمده برای نماز بر جنازه‌اش تشریف‌فرما شد.

حال نتیجه‌ای که از این آیات می‌گیریم باید این باشد که رسول اکرم(ص) به امر خدا فرموده است: من دینم را شناخته و پای آن ثابت و محکم ایستاده‌ام و در این راه همه‌گونه لطمات و صدمات جسمی و روحی را به جان می‌پذیرم. ما هم مسلمانیم و دنباله‌رو همان پیامبریم. ما هم باید در حدّ خودمان چنین باشیم. هم دین خود را بشناسیم و از اصول و فروع آن آگاه گردیم و هم در حفظ عظمت و مکرمت آن به سعی و تلاش جدّی بپردازیم.

چرا شما این قدر خرج می‌کنید و هر چند ماهی، بار سفر بسته به عمره و حجّ مستحبّی می‌روید در حالی که ممکن است آن عمره و حجّتان مقبول در نزد خدا نباشد؟! امّا اگر در همان محلّ کار و بازارتان معامله‌ی پرسود حرامی پیش آمد و شما آن را برای امتثال امر و نهی خدا ترک کردید؛ یا درهم و دیناری که از مال مردم پیشتان بود؛ آن را برای خدا به صاحبش رد کردید؛ با همین کار بی‌خرج و بی‌زحمت خود، ثواب هفتاد هزار حجّ مقبول به دست آورده‌اید.

در آن اوضاع و احوال که همه چیز ظاهراً نشان از به باد رفتن آثار نبوّت می‌داد، آن نادره‌ی زمان از همانجا آینده‌ی دنیا را می‌دید و عظمت و جلالت جاودانی خاندانش را مشاهده می‌کرد و با قاطعیّت تمام می‌فرمود: ای یزید! تو بطور قطع می‌پوسی و در معده‌ی عالم هضم می‌شوی ولی ما زنده می‌مانیم و هر روز که می‌گذرد، حقّانیت و عظمت ما بیشتر بر مردم عالم معلوم خواهد شد و ما الگوی حق‌طلبان و فضیلت‌دوستان قرار می‌گیریم.

البتّه بعد از اینکه پیوند متین ازدواج بر اساس ناموس طبیعی و اجتماعی محقّق شد، قهراً اختلاط و ارتباط افراد در فامیل با هم بیشتر و نزدیک‌تر می‌شود و در این صورت اگر زن موظّف به پوشش کامل از مردان نزدیک فامیل مانند پدرشوهر و پسر شوهر و شوهر دخترش باشد و آنها نیز مکلّف به چشم‌پوشی و ترک نگاه به آن زن باشند، مسلّم به مشقّت و دشواری فراوان خواهند افتاد و زندگی بر هر دو دسته حَرَجی خواهد شد.

غیرت اسلامی ابا از این دارد که اوصاف زن مسلمان به گوش مرد نامحرم برسد! منتهی چون زنان مسلمان ـ نظر به تربیت دینی‌ای که دارند ـ هرگز اوصاف زن دیگری را به گوش شوهرانشان نمی‌رسانند از این جهت آنها محرمند. امّا زنان غیر مسلمان از این جهت معتمد نیستند؛ اسلام آنها را نامحرم معرّفی کرده و سزاوار نمی‌بیند که زن مسلمان پیش آنها مکشوف گردد. مبادا وصف زیبایی‌اش به گوش مرد نامحرم برسد!

پس توجّه دارید که شما اگر خدای ناکرده هتک حرمت دین کنید و یا رعایت نکردن حجاب صحیح اسلامی که از وظایف اصیل و اساسی شما خانم‌های مسلمان است، به فرمان خدا بی‌اعتنا باشید، در واقع کارد به قلب پیغمبر زده‌اید و شمشیر به روی امام زمان خود کشیده‌اید و عاقبت خود را به تكبت دنیا و عذاب شدید آخرت مبتلا ساخته‌اید.

در یک کشور اسلامی، زن مسلمان طبق دستور دینش به هنگام خروج از منزل، سراپای بدن را در حجاب عفّت می‌پوشاند و چشم به مردان بیگانه نمی‌دوزد. از کوچک‌ترین رفتار و گفتار تحریک‌آمیز می‌پرهیزد و از ورود به محلّ اجتماع مردان خودداری می‌کند. از آن طرف مرد مسلمان نیز طبق دستور دینش از نگاه به زنان نامحرم می‌پرهیزد و بیش از حدّ ضرورت با یک زن نامحرم سخن نمی‌گوید و از ورود به محلّ اجتماع زنان دوری می‌کند.

«قهرمان» در لغت به معنای وکیل دَخل و خرج بودن و همچنین به معنای کارفرما و فرمانروا بودن آمده است. بنابراین مضمون دستور امام علی(ع) این می‌شود که هر کاری که خارج از شؤون زن است و مستلزم قهرمانیّت و کارفرمایی یا تدبیر و تصدّی امر دخل و خرج زندگی است، در اختیار وی قرار مده!

همسری آرام‌بخش برای شوهرش بشود و از طریق تنظیم امور «خانه» و تأمین موجبات آسایش جسمی و آرامش فکری وی، خشنودی خاطر او را به دست آورده و رنج کار خارج از منزل را با انحاء ملاطفات مناسب با جهان ویژه‌ی «همسری» از تن و روح وی بزداید و از دیگر سو مادری سازنده برای کودکانش باشد که با رعایت دقّت کامل در رفتار و گفتار خود، تمام عواطف و احساسات رقيق و لطیف آنها را تحت نظارت خویش گرفته...

آیا شما قانون «سَتْر» و «نظر» را برای یک جامعه‌ی متشکّل از یوسف‌ها و مریم‌ها که امروز جز در عالم «خیال» تصوّر نمی‌شود تنظیم کرده و با این حدّت درباره‌اش بحث می‌کنید؟! یا برای همین جامعه‌ی شکل گرفته‌ی از زنان و مردان ملتهب از شهوت جنسی که عینیّت خارجی دارد و بر اثر بی‌مبالاتی زنان در «جلوه‌گری» و بی‌پروایی مردان در «نظربازی» دچار هزاران نوع از مفاسد و نابسامانی‌ها شده است و می‌شود؟!

با توجّه به اینکه در نماز جماعت، معمولاً زن‌ها پشت سر مردها می‌ایستند، طبعاً آخرین صف مردها به اوّلین صف زن‌ها نزدیک می‌شود و همین مقدار از نزدیکی مرد و زن ـ حتّی در حال نماز! ـ از نظر رسول مکرّم خدا(ص) امکان اثر تخریبی دارد و ممکن است لطمه به حال حضور و صفای دل بزند!

غریزه‌ی حادّ جنسی به اقتضای جوانی از داخل فشار می‌آورد و جلوه‌های هوس‌انگیز زنان از خارج، دامن به آتش درونی زده و آن را داغ‌تر و شعله‌ورتر می‌سازد و فکر هرگونه کار و فعالیّت را در وجود جوان می‌سوزاند! از طرفی هم احساس عقب‌ماندگی از کار و تحصیل، سرکوفتش می‌دهد!