انقلاب مهدی(ع) و پندارها

آیا امکان دارد یک انسان به ‌تنهایی بتواند سیر تاریخ را عوض کند؟ و چهره‌ی اجتماع را برعکس گرداند؟ با اینکه فرد همواره محکوم محیط است و جز این نیست که ماسکی برای حرکت تاریخ به‌ حساب می‌آید و خود سیر اجتماعی یک ملّت فرد را می‌سازد.

در صورتی‌ که ما ادّعا می­‌کنیم مهدی(ع) در عالم از هزاران سال گذشته وجود داشته و هم‌اکنون هم وجود دارد و برای یک اصلاح صددرصد جهانی ذخیره ‌شده است، پس چرا در طول این مدّت که دنیا نیاز مبرم به اصلاح همه ‌جانبه داشت، ظاهر نشد؟

به چه دلیل ما می‌­توانیم یک موجود تاریخی واقعی در این زمان را به نام مهدی(ع) ثابت کنیم؟ که او حقیقت داشته باشد، نه اینکه بر اثر کثرت تلقین، یک وجود فرضی در افکار عده‌ای از مردم پیدا کرده باشد؟

امامان شیعه در طول زندگی خود در اقطار دنیای آن روز با تمام طبقات مختلف از دانشمندان و غیره در مراکز اجتماعی برخورد و آمیزش داشتند و کاملاً این نکته به ثبوت می‌رسید که آن‌ها از تمام دانشمندان و متفکرین بزرگ جهان برترند.

از نظر تشخیص و درک دنیای امروز چگونه ممکن است کودکی در سنین چهار سالگی و یا پنج‌ سالگی برای مقام رهبری اجتماعی و فکری یک مکتب و ملّت آمادگی داشته باشد؟

انگیزه‌ی خدا در این ‌که یک انسان را این ‌همه زنده نگه بدارد و به خاطر زنده ‌بودن او در قرون متمادی بسیاری از قوانین طبیعت را تعطیل کند، چیست؟

بر فرض اینکه بگوییم اصلاً طول عمر از نظر علمی هم امکان‌پذیر نیست و موضوع پیری و فرسودگی یک قانون طبیعی مسلّم و اجتناب‌ناپذیری است که خواه‌ و ناخواه پس از سپری شدن مدّتی کوتاه از عمر بر بدن عارض می‌شود و برای هیچ زمان در آینده هم پیش نخواهد آمد که علم بتواند این قانون طبیعی را بر هم بزند.

این عمر طولانی که خدا در اختیار نجات‌بخش منتظر قرار داده است شاید با فعالیت علم و پیشرفت دانش به‌زودی به‌طور عادی در اختیار خیلی از انسان‌ها قرار گیرد

اولین پرسشی که منکرین مهدی(ع) به‌ عنوان یک استبعاد غیر قابل‌ تصور مطرح می‌کنند این است: چگونه ممکن است یک انسان چند قرن در عالم زندگی کند؟