مهدی(ع) و حکومت واحد جهانی

به خدا قسم من یك روز هم به زمین و آن‌چه در دنیا هست، رغبتی نداشته‌ام؛ اینكه به زمین نگاه می‌كنم؛ می‌اندیشم درباره‌ی فرزندی كه از صلب من خواهد آمد! او یازدهمین فرزند من مهدیّ است كه این زمین را پر از عدل و داد می‌كند؛ همانگونه كه از ظلم و جور پر شده است.

حضرت یوسف(ع) سلطان مصر بود و فاصله از مصر تا كنعان كه پدرش حضرت یعقوب در آنجا زندگی می‌كرد، بیش از هجده روز راه نبود و كاملاً برایش ممكن بود كه پدر را نزد خود بیاورد و او را از غصّه و غم برهاند؛ ولی نكرد و پدر در فراق پسر آن قدر نالید و گریست...

ایده‌ی دیگر تولّد قبل از زمان ظهورش، بستن راه عذر به روی بهانه جویان است كه نگویند: اگر امام معصومی از جانب خدا معیّن شده بود، از او اطاعت می‌كردیم. خدا امام را آفریده و از مادر نیز متولّد ساخته و آماده است.

قرآن، وقتی كتاب هدایت می‌باشد كه در كنار بیان عترت قرار گیرد وگرنه موجب ضلالت می‌گردد و چنان‌كه گفتیم، ما شیعه‌ی امامیّه مفتخریم كه طبق دستور رسول‌الله(ص) متمسّک به این دو ثقل عظیم گشته‌ایم؛ دستی به دامن قرآن و دست دیگر به دامن عترت زده و سر به آستان هر دو نهاده‌ایم.

مردمی که علی(ع)، امام حقّ را بیست و پنج سال خانه نشین كردند و سر به آستان ابوبكر و عمر نهادند، سپس مدّت كوتاهی كه خودشان او را روی كار آوردند، عاقبت با شمشیر فرقش را شكافتند، نشان دادند كه علی‌طلب نیستند و تقاضای فطریشان آفت دیده است.

قاریان، حافظان، معلّمان و مفسّران قرآن از زنان و مردان تا بخواهید زیاد دیده می‌شوند امّا از عمل به قرآن خبری به گوش نمی‌رسد، گویی كه ملخ ریشه‌ی آن را خورده است.

اینك ما در زمان غیبت موظّفیم با آیاتی كه در ارتباط با حضرت ولیّ زمان(عج) تفسیر شده و روایات فراوانی كه راجع به شؤون گوناگون آن امام بزرگوار رسیده است، مأنوس باشیم تا اعتقاد به آن‌حضرت در جان ما رسوخ پیدا كند و محكم شود. چون عوامل شبهه انگیز و تزلزل‌آور در زمان ما فراوان شده است...

تعیین شخص امام با كیست؟ آن مربوط به وحی است. وقتی از دیدگاه فطرت و عقل، لزوم امام معصوم مسلّم شد، نوبت وحی می‌رسد و دارندگان شرایط امامت را معرّفی و معیّن و مشخّص می‌كند و راه را به روی شیّادان فسادانگیز می‌بندد

باید به بعضی از آقایان فقها متواضعانه تذكّر داد كه: ای بزرگواران! بسیاری از این مردم كه برای گرفتن فتوا به سراغ شما می‌آیند، برای اصلاح دینشان نیست بلكه برای ارضای تمنیّات نفسانیشان است و می‌خواهند با فتوای شما رنگ دین به زندگی شهوت آلودشان بزنند...

اگر خدا می‌خواست، خودش مستقیماً بندگانش را عارف به خودش می‌كرد. امّا بنایش بر این شد كه ما را درهای راه رسیدن به خودش قرار دهد و لذا چاره‌ای ندارید جز این‌كه در خانه‌ی ما بیایید و از در خانه‌ی ما به سوی خدا بروید. ما وجه‌الله و باب‌اللّهیم.

قلب پیامبر، خلاف واقع نمی‌بیند. كار او دیدن است و كار شما اندیشیدن. بوعلی سیناها می‌اندیشند و با ابزار فكر و عقل كار می‌كنند و مطلبی به دست می‌آورند. افكار و عقول هم كه فراوان به خطا می‌روند. اختلافات در نظراتشان روشن‌ترین دلیل بر خطا رفتن‌هایشان می‌باشد.

در این شكّی نیست كه ما از نظر دینمان شدیداً مورد تعرّض دشمن قرار گرفته‌ایم. چون پی برده‌اند كه رمز پیروزی این ملّت، اعتقادات دینی و ایمانشان بوده است و فهمیده‌اند كه دین و ایمان، نیروی بسیار محرّکی است و اگر بخواهند در چنین ملّتی شكست به وجود آورند، باید آن نیروی دین و ایمان را بشكنند.

در رابطه با حوادثی كه فرموده‌اند در زمان غیبت حضرت مهدی(ع) پیش خواهد آمد، ما باید مراقب باشیم نه از كسانی باشیم كه به وجود آورنده‌ی آن حوادث خواهند بود و نه از كسانی كه تحت تأثیر آنان قرار می‌گیرند و به رنگ آن‌ها درمی‌آیند.

آری؛ مدیر و ناظم باید در خانواده یك نفر باشد؛ آن هم عادل و دلسوز به حال همه‌ی افراد، تا مصالح همه را در نظر بگیرد. الآن تمام دنیا یك خانواده است و هر مملكتی یك اتاق است. اگر از هر اتاق سری در آید و فرمان صادر كند؛ طبیعی است كه نتیجه‌ای جز جنگ و فساد و تباهی نخواهد بود.

خدا با آفریدن ولیّ و مجهّز ساختن او به تمام جهازات هدایت، در واقع حجّت را بر جامعه‌ی بشر تمام كرده كه نگویند، ما ولیّ معصومی نداشتیم كه تحت ولایت او در مسیر زندگی حركت كنیم و سعادت هر دو جهانی خود را به دست آوریم. او را آفریده و با همین بدن عنصری به میان بشر آورده است چون روح مجرّد نمی‌شود با بشر تماس بگیرد و الگوی زندگی آنها باشد.

بسیاری از مسائل مربوط به زمان امام عصر(ع) که در زمان‌های گذشته از نظر افراد غیر متعبّد به گفتار معصومین(ع) غیر قابل باور بود، اکنون کاملاً قابل باور است و از این رو وقتی می‌گوییم ظلم و فساد عالمگیر می‌شود و حكومت عدل واحدی تشكیل می‌گردد و عالم را اصلاح می‌كند، احدی آن را مستبعد و غیر قابل باور نمی‌داند...

هدف این است كه خدا آورنده‌ی اسلام و قرآن را بر همه‌ی ادیان، ظاهر سازد. كلمه‌ی«ظهور» در اینجا به معنای غلبه است. امّا آیا غلبه‌ی منطقی مراد است یا غلبه‌ی حكومت، در میان آقایان مفسّران مورد بحث است.

مسأله‌ی ارسال رسول آیتی از آیات الهی است. یعنی از شئون ربوبیّت ذات اقدس حق است و خود این مطلب خارق‌العاده است كه قدرتی بتواند انسانی بیافریند كه او در عین مسانخ بودن با بشر، دارای سنخیّت با عالم ربوبی نیز باشد.