پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

حرم مطهّر حضرت رقیّه سلام الله علیها در طول اعصار مختلف زیارتگاه علما و بزرگان فراوانی بوده تا به جایی که برخی از ایشان در توسعه و تعمیر این مرقد و بارگاه همّت گماشته‌اند.

در مورد فرزندان امام حسین علیه السّلام اقوال متعدّدی در منابع ذکرشده است. برخی تعداد دختران حضرت را چهار نفر، عدّه‌ای سه نفر و حتّی گروهی دو نفر نیز ذکر کرده‌اند.

رقیّه (سلام‌الله علیها) کسی بود که حسودان برای ضعف و ناتوانی‌اش دل سوزاندند. این عدّه فردای قیامت مجبور به عذرخواهی از او می‌شوند هرچند که هیچ عذری برای آن‌ها وجود ندارد.

بنا بر ادلّه و قرائنی که در دست داریم، رقیّه نام دختر کوچک امام حسین علیه السّلام است. مادر آن بزرگوار امّ اسحاق می‌باشد که نامش «حبوه» است و در بعضی از کتب برای او فضائلی ذکر گردیده است.

حضرت نفیسه خاتون سلام اللّه علیها دختر جناب حسن بن زید بن امام حسن مجتبی علیه السلام و عمّه‌ی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السّلام، در  سال 145 ق در مکّه ی معظّمه متولّد شد و در مدینه ی منوّره با زهد و عبادت به سر برد.

حضرت معصومه عليها السّلام در اوّل ذی قعده ی سال 173 هجري قمري در مدينه چشم به جهان گشودند. پدر ایشان امام هفتم شيعيان حضرت موسي بن جعفر عليه السّلام و مادر مکرّمه ی ایشان، بانوئی با فضیلت به نام حضرت «تُکتَم» یا «نجمه» می باشند.

اى پسر كسانى كه جدّمان (پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در فتح مكّه) اسيرشان كرد و سپس آن ها را آزاد نمود، آيا از عدالت است كه تو زنان و كنيزان خود را پشت پرده بنشانى و دختران رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را به صورت اسير به اين سو و آن سو بكشانى...

با دستور ابن زیاد مبنی بر قتل امام علیه السّلام، بار دیگر زینب کبری علیها السّلام برای حفظ جان امام، جان فشانی نموده و با دستان خود محکم حضرت زین العابدین علیه السّلام را در آغوش گرفته و فرمود: «پسر زیاد این مقدار خونی که از ما ریختی برای تو بس است».

کسی جرأت نمی کرد نام زینب سلام الله علیها را بر زبان آورد. زینب سلام الله علیها آرام و با وقار و در اوج هیبت و عظمت اعتنائی به او نکرد. عاقبت پس از سه بار تکرار سؤال، یکی از کنیزان حضرت پاسخ داد: او زینب دختر فاطمه دخت رسول الله است.

زينب كبری فرمود: هنگامى كه ابن ملجم بر فرق پدرم ضربت زد و من اثر موت را بر آن حضرت مشاهده نمودم، به آن بزرگوار عرضه داشتم: امّ ايمن براى‏ من چنين و چنان گفت، من دوست دارم گفته‏ هاى امّ ايمن را از شما بشنوم. فرمود: اى دختر من! حديثى كه امّ ايمن براى تو گفته صحيح است.

بعد از واقعه عاشورا و شهادت حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السّلام و یاران باوفای آن حضرت، خیمه ها به غارت در آمد و خاندان امام حسین علیه السّلام در بند شدند. روز یازدهم محرّم کاروان اسیران کربلا را به سوی کوفه روانه کردند و برای این که دل ایشان را بیش از پیش بسوزانند، قافله را از میان شهدای کربلا عبور دادند.

خطابه‌های حضرت زینب سلام‌الله علیها همچون خورشیدی در تارک تاریخ می‌درخشد و فصاحت و بلاغت او در جملاتی که پُر از معارف ناب و عمیق است، عقلای عالم را واله و شیدا ساخته و زبان دوست و دشمن را به اقرار به فضیلت او وا‌داشته است.

در روز عاشورا وقتی حضرت اباعبد الله علیه السّلام برای وداع با زینب کبری علیها السّلام آمدند، جمله ای فرمودند که نشان از مقام والای زینب کبری سلام الله علیها دارد. امام علیه السّلام فرمودند: «یا اختاهُ! لا تَنسِنی فی نافِلَةِ اللَّیلِ». یعنی ای خواهرم! مرا در نماز شبت فراموش نکن.

بزرگ بانوی جهان اسلام، همو که اسطوره‌ی ایمان، صبر، استقامت، ایثار و ولایت مداری است، بدون شک پس از مادرش صدّیقه کبری فاطمه زهرا سلام‌الله علیها که شاهکار خلقت خداست، جزء بانوان بی‌نظیر و بلندمرتبه‌ی عالم اسلام است.

عشق امّ البنین به امیرالمؤمنین علیه السّلام و وفاداری او نسبت به امام تا به حدّی بود که بعد از شهادت آن حضرت با وجود آن که جوان و زیبا بود، ولی حاضر نشد دیگری را به همسری خود بپذیرد. امّ البنین علیها السّلام می‌فرمود: «سزاوار نیست پس از علی، ما در خانه‌ی دیگری باشیم و با مرد دیگر پیمان همسری بندیم».

نام مبارکش «فاطمه» و کنیه‌ی او «امّ‌البنین» است. در میان اعراب این‌چنین مرسوم بود که هرگاه زنی صاحب بیش از سه فرزند می‌شد او را به امّ‌البنین مکنّی می‌نمودند.

پس از شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، خانه‌ی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام کنج عزلت و تنهایی بود. بارها شده بود که سردار خیبر گوشه‌ای از خانه زانوان غم را به بغل می‌گرفت و با نگاه به‌جای خالی سرور بانوان جهان و نور عالم امکان فاطمه سلام‌الله‌علیها، اشک غربت از دیده می‌فشرد.

فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السّلام یکی از بانوان گران‌قدری است که شایستگی همسر امام و مادری حجّتی از حجّت‌های خدا را دارا بود.

شهر بانو همسر حضرت سیّد الشّهدا علیه السّلام و مادر امام سجّاد علیه السّلام، دختر آخرین پادشاه ایران، یزدگرد پسر شهریار پسر شیرویه پسر کسری ابرویز پسر انوشیروان بود.

فضّه که کلمه‌ی جسد را از زبان مبارک مولا شنید، دانست که ایشان نیز کیمیاگری می‌دانند. متحیّر به امام علیه‌السّلام نگاه می‌کرد و با تعجّب پرسید: مگر شما را نیز از این علم بهره‌ای است؟!