حکومت جهانی مهدی(عج)

در زندگى روزمرّه تاکنون چقدر افراد را شنیده‌ایم که از عنوان پزشک و مهندس و دکتر، یا عناوین دیگر قلاّبى، براى پر کردن جیب خود، یا اغراض دیگر، سوء استفاده کرده‌اند و شاید گاهى سالها، بدون این که ردّ پائى از خود بگذارند، همین راه را پیموده و به این عنوان قلاّبى معروف بوده‌اند.

اسلام این آئین زنده‌ی پر تحرّک که عقب افتاده‌ترین ملّتها را به پیشروترین تبدیل کرد نیز از این موضوع بر کنار نمانده، هر چند وجود قرآن دست نخورده، و دانشمندانى که در هر عصر و زمان، حتّى به قیمت جان خود براى حفظ اصالت آن کوشیدند، تا حدّ زیادى جلو این دگرگونیها را گرفتند؛ ولى باید اعتراف کرد که بسیارى از مفاهیمش نزد گروه کثیرى از مسلمانان چنان مسخ و واژگون شده...

از آنجا که بالاخره انسان آزاد آفریده شده، و در اعمال خویش از اصل جبر پیروى نمى‌کند؛ خواه ناخواه افرادى ـ هر چند در اقلّیّت باشند ـ در هر اجتماع صالحى ممکن است پیدا شوند که از آزادى خود سوء استفاده کنند و از آن براى وصول به مقاصد شومى بهره گیرند.

رشد اخلاقى، و تامین نیازهاى آینده بطور اطمینان بخش، و فراوانى منابع درآمد، و خلاصه جمع شدن غناى روحى و جسمى سبب مى‌شود که حتّى نیاز به شمارش اموال پیدا نشود و هر نیازمندى نیاز خود را از بیت المال حکومتش بدون تشریفات زاید بگیرد.

این گونه در پرتو ارشاد و هدایت مهدى(ع) و در زیر دست عنایت او مغزها در مسیر کمال به حرکت در مى‌آیند؛ و اندیشه‌ها شکوفان مى‌گردند، و تمام کوته بینى‌ها و تنگ نظریها و افکار پست و کوتاه که سرچشمه‌ی بسیارى از تضادها و تزاحمها و برخوردهاى خشونت‌آمیز اجتماعى است برطرف مى‌گردد.

شک نیست که حتّى در میدان جنگهاى سنّتى پیشین سلاحهاى مختلفى جز شمشیر به کار مى‌رفته، همچون تیر و نیزه و خنجر، ولى همواره مى‌گویند اگر در برابر فلان موضوع سر تسلیم فرود نیارید «حواله‌ی شما با شمشیر است» یا گفته مى‌شد «به زور شمشیر حقّ خود را مى‌گیریم».

امروز با نصب وسائل فرستنده بر فراز کوهها، کمک به انتقال تصویرها به نقاط مختلفى از جهان مى‌کنند و حتّى از ماهواره‌ها نیز استفاده کرده مناطق وسیعترى را زیر پوشش انتقال تصویر قرار مى‌دهند؛ تا همه‌ی کسانى که دستگاههاى گیرنده در اختیار دارند بتوانند از آن استفاده کنند.

پیامبر یا امام، سمبل گروه صالحان و نمونه‌ی بارز انسان کامل است؛ یعنى، همان گروهى که هدف اصلى آفرینش را تشکیل مى‌دهند و به همین دلیل وجود او به تنهایى یا در رأس گروه صالحان، توجیه کننده‌ی هدف آفرینش و مایه‌ی نزول هر خیر و برکت و ریزش باران فیض و رحمت خدا است؛ اعم از این که در میان مردم آشکارا زندگى کند یا مخفى و ناشناس بماند.

مى‌دانیم در هر مؤسّسه‌ی مهمّى «صندوق آسیب ناپذیرى» وجود دارد که اسناد مهمّ آن مؤسّسه را در آن نگهدارى مى‌کنند، تا از دستبرد دزدان محفوظ بماند؛ بعلاوه، هرگاه مثلاً آتش سوزى در آنجا روى دهد از خطر حریق مصون باشد که اعتبار و حیثیّت آن مؤسّسه پیوند نزدیکى با حفظ آن اسناد و مدارک دارد.

در میدانهاى نبرد تمام کوشش گروهى از سربازان زبده و فداکار این است که پرچم، در برابر حملات دشمن همچنان سر پا در اهتزاز باشد؛ در حالى که سربازان دشمن دائماً مى‌کوشند پرچم مخالفان را سرنگون سازند، چرا که بر قرار بودن پرچم مایه‌ی دلگرمى سربازان و تلاش و کوشش مستمرّ آنها است.

به همین دلیل، همه‌ی انبیا از سلاح روز، تربیت افراد لایق، مشورتهاى لازم، طرح نقشه‌هاى مؤثّر، تاکتیکهاى نظامى حساب شده، و خلاصه، فراهم ساختن هرگونه امکان مادّى و معنوى براى پیشبرد هدفشان استفاده مى‌کردند؛ و در انتظار این نمى‌نشستند که هر روز معجزه‌اى واقع شود و دشمن یک گام عقب نشینى کند، یا دوستان در پرتو اعجاز هر روز در مسیر تکامل گامى به پیش بگذارند.

نوع انسان به طبع نخستین خود، حدّ ثابتى از عمر دارد؛ ولى با این حال، این موضوع را نمى‌توان به همه‌ی افراد تعمیم داد زیرا معمولاً در میان انواع موجودات زنده همیشه افراد استثنایى وجود دارند که با استانداردها و ضوابطى که در علوم طبیعى و تجربى دیده‌ایم مطابقت ندارند؛ و حتّى گاهى علم از تفسیر وضع آنها عاجز مى‌گردد.

غیر از پیروان مکتب اهل بیت که معتقد به دوازده امام هستند ـ باید پاسخى منطقى براى آن بیندیشند؛ زیرا هیچ فرد با انصافى نمى‌تواند خلفاى بنى امیّه و بنى عبّاس را ـ که حکومت اسلامى را از مسیر خود بیرون کردند و همه گونه جنایت و بیدادگرى و ستم و مسخ و تحریف مفاهیم اسلام را مرتکب شدند ـ خلفاى پیامبر و شایسته‌ی ستایش بداند.

تفاوتى که «سفیانى» با «دجّال» دارد شاید بیشتر در این است که دجّال از طریق حیله و تزویر و فریب، برنامه‌هاى شیطانى خود را پیاده مى‌کند، امّا سفیانى از طریق استفاده از قدرت تخریبى وسیع خود این کار را انجام مى‌دهد؛ همانگونه که در اخبار آمده است که او نقاط آبادى از روى زمین را زیر پرچم خود قرار خواهد داد،[4] که نظیر آن را در حکومت ابوسفیان و معاویه و یزید در تاریخ خوانده‌ایم.

به هر حال، آنچه را نمى‌توان در آن تردید کرد این است که هنگام فراهم شدن زمینه‌هاى انقلاب، در هر جامعه‌اى که باشد، افراد فریبکارى که در واقع پاسدار نظامهاى فاسد و فرسوده‌اند براى نگاهدارى وضع موجود، و بهره بردارى از زمینه‌هاى فکرى و اجتماعى مردم به نفع اهداف نادرست خود، دست به تزویر و حیله‌گرى مى‌زنند، و حتّى شعارهاى انقلابى مى‌دهند، و این یکى از بزرگترین موانع راه اصلاح و انقلاب راستین است.

نخستین نشانه‌اى که با مشاهده‌ی آن مى‌توان نزدیک شدن هر انقلابى ـ از جمله این انقلاب بزرگ را ـ پیش بینى کرد گسترش ظلم و جور و فساد و تجاوز به حقوق دگران و انواع مفاسد اجتماعى و انحرافات اخلاقى است که خود عامل توسعه‌ی فساد در جامعه است.

حال بعضى معنى این قیام را درست درک نکرده و به تنبلى و شانه خالى کردن از زیر بار مسؤولیّت گرائیده‌اند؛ تقصیر عدم درک صحیح آنها است همانگونه که در مسئله‌ی اعتقاد به خدا و نفوذ قدرت بى‌پایان او در جهان هستى نیز چنین اشتباهى براى بعضى افراد بى اطّلاع پیدا شده است.

ابن خلدون است که خواسته احادیث مربوط به مهدى را با حدیث بى اساس و مجعولى که مى‌گوید «لا مهدى الاّ عیسى؛ مهدى جز عیسى نیست!» مورد ایراد قرار دهد؛ ولى بزرگان پیشوایان و دانشمندان اسلام گفتار او را رد کرده‌اند؛ بخصوص «ابن عبدالمؤمن» که در ردّ گفتار او کتاب ویژه‌اى نوشته است که از 30 سال قبل در شرق و غرب انتشار یافته.

گرچه افراد بى اطّلاعى پس از وفات پیامبر(ص) اصرار داشتند که احادیث او را کسى ننویسد، مبادا مزاحمتى با قرآن فراهم گردد! امّا پس از دّتى هممه به ضعف و سستى این طرز تفکّر آشنا شدند که اگر زمان دیگرى بگذرد و احادیث پیامبر(ص) به دست فراموشى سپرده شود اسلام فاقد ارزش اجرایى و عملى خواهد شد؛ لذا آن نظریّه‌ی کهنه و افراطى و کوته بینانه را رها ساخته به تدوین کتب حدیث پرداختند.

در آن روز، تعلیمات حیاتبخش و آزاد کننده‌ی اسلام نه بشکل یک سلسله تشریفات خشک و صورى، و نه بگونه‌ی یک مشت الفاظ مومیایى شده بلکه به عنوان یک دکترین زندگى در همه جا ریشه خواهد دوانید، و تلاش بازسازى به ریشه‌ها کشیده خواهد شد نه به شاخ و برگها و نقش ایوان.