ویژه‌نامه پیامبر اسلام(ص)

مجلس وداع با امّت به پایان رسید و رسول اکرم(ص) به منزل آمد و بستری شد و دیگر از بستر برنخاست. در ساعت آخر عمرش فرمود: همه از اطاق بیرون بروند. اصحاب و همسرانش همه از اتاق خارج شدند. فرمود: تنها فاطمه و علی و فرزندانشان بیایند.

انسانیّت انسان به «فکر» است و «عقل». صلاح و فساد انسان نیز مربوط به فکر و فهم اوست. آدم‌شدن و صالح‌شدن انسان در دو نقطه است: یکی نقطه‌ی «فهم» و دیگری نقطه‌ی «عمل». آنها که هم خوب می‌فهمند و هم فهمیده‌های خود را خوب به کار می‌بندند، انسان‌های صالحند و در بازار زندگی خود زیان و خسران نمی‌بینند.

خودت با دست خودت پای خود را بسته و از قدرت پرواز انداخته‌ای. دیگران رفتند و به معراج رسیدند! تو همچنان مانده و خاک‌نشین شده‌ای! خودت را به انواع قذارات آلوده کرده‌ای. چشمت آلوده، زبانت آلوده، گوشت آلوده، لقمه‌ها آلوده!! خودت را تطهیر کن. به شما گفته‌اند: تقوا پیشه کنید.

تو ای خالق من، ربّ‌العالمین و مدیر و مدبّر عالمیان هستی. ربوبیّت از آنِ تو و انعام و احسان از آنِ تو، رحمان تویی و رحیم تو. مالک و صاحب اختیار روز جزا تو و کیفر و پاداش‌دهنده تویی.

راه سالم نیز گاهی تاریک است و گاهی روشن، ممکن است انسان رو به مکّه برود. راهش درست است ولی مزاحمات و ناملایمات در این راه هست. از درّه‌ها و تپّه‌ها و موانع دیگر، گزندگان و درندگان و راهزنان هستند و فضا هم تاریک است.

«رهبر دینی» معتقد است که انسان، زنده است به جان آدمیّت نه به شکم و روده‌ی حیوانیّت. شکم و روده‌ی مردم را پر کردن و مغزها را خالی از فهم و معرفت نگه داشتن، الاغ پرورانیدن است و چاه پر کردن!

آنها که در این دنیا، مقهورِ امیالِ نفسانی بوده و خود را در گنداب شهوات حیوانی غوطه‌ور ساخته‌اند در آن عالم، با همان جان کثیف و تاریکشان، یک فضای تاریک و ظلمانی و متعفّن که اسمش «وَیْل» و «سَعِیر» و «سَقَر» و «جهّنم» است به وجود می‌آورند و غرق در عذاب الیم می‌گردند.

پیامبر اکرم(ص) در صف اوّل جبهه و رو در روی دشمن می‌ایستاد. علیّ(ع) آن‌چنان خضوع در برابر پیامبر داشت که در طول مدّت بیست و سه سال که با آن حضرت بوده است تاریخ نشان نداده که جایی خطبه‌ای انشاء کرده و سخنرانی کرده باشد!! تمام خطبه‌ها و نامه‌ها و سخنان حکیمانه‌اش پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) است.

آفت غربزدگی یک نوع احساس حقارت و خود کم‌بینی در بسیاری از ملل اسلامی به‌وجود آورده که حتّی در طرز تفکّر دینیشان نیز اثر گذاشته است؛ آن چنانکه جدّاً آن لطافت و نورانیّت و معنویّت که باید در افکار و گفتار مسلمانان در نوشته‌ها و کتاب‌هایشان و حتّی در مساجد و منابرشان و در سازمان‌ها و مؤسّسات تبلیغیشان، جالب و چشمگیر باشد از بین رفته...

سواد خواندن و نوشتن برای ما افراد بشر عادی، کمال بزرگ است و نداشتن آن، نقص خجلت‌بار است. امّا همین خواندن و نوشتن برای رسول‌الله اعظم(ص) نقص بزرگ و سبب ایجاد شبهه در صدق ادعای نزول وحی است...

امّی بودن برای ما افراد بشر عادی نقص و عیب است و نقص و عیب بزرگی هم هست ولی همان امّی بودن برای شخص پیامبر خاتم(ص) که کارش تأمین حیات ابدی و سعادت سَرمدی عالم انسان است، شرف و کمال است و شرف و کمال بزرگی هم هست.

امّی‌ منسوب به امّ است و «امّ» یعنی مادر و «امّی» یعنی کسی که درسی نخوانده و استاد و معلّمی به خود ندیده و از احدی اکتساب علم و دانش نکرده است و به همان بساطت که از مادر متولّد شده باقی‌مانده و در این عالم طبع، با هیچ مکتبی جز مکتب دامن مادر، آشنایی نداشته است!

بدیهی است که تمام افراد آدمیان اهلیّت این را ندارند که با حضرت خالق سبحان تماسّ مستقیم بگیرند و برنامه‌ی هدایت را از مقام ارفع اقدس او اخذ نمایند، پس راهی جز این نیست که باید فردی از آدمیان را مشمول رحمت و عنایت خاصّ خود قرار داده و او را به عنوان رسول و حامل وحی و برنامه‌ی هدایت عالم انسان برانگیزد...

خداوند بر مؤمنان منّت گذاشت كه در میانشان از خودشان رسولی برانگیخت تا آیات خدا را بر آنان تلاوت كند و آنها را از رذایل و پلیدی‌ها پاک سازد و راه و رسم زندگی در این دنیا و طریق درک و فهم معارف را به آنان تعلیم كند در حالی كه آنها در ضلالت و گمراهی آشكاری بودند.

رسول خدا(ص) فرمود: آن حقّ کدام است؟ گفت: روزی که شما از طائف می‌آمدید و سوار بر ناقه بودید و عصای ممشوق (نام عصای سفری پیامبر اکرم(ص) بود) در دست داشتید، عصا را بلند کردید که به مرکب بزنید، به سینه‌ی من خورد؛ اکنون می‌خواهم قصاص کنم.

اگر آدم اسب‌سوار به مرکب فشار بیاورد و برای زود رسیدن به مقصد دو منزل یکی کند، در بین راه مرکب از پا در می‌آید و از رفتن باز می‌ماند. در نتیجه آن آدم نه مرکب سالمی برایش مانده و نه راه را به پایان برده است.

یکی حرص به پول دارد و از آن سیر نمی‌شود و دیگری حرص به جاه و مقام و... پیامبر هم حریص است امّا حرص به چه دارد؟ حرص به هدایت مردم. می‌کوشد تا از طرق مختلف مردم را به راه توحید آورده به سعادت ابدی برساند. با هر قوم و هر فردی از راه مناسب با فکر و خُلق او وارد می‌شود.

پیامبر از آن نظر که رسول است حقّ ابلاغ دین دارد و اطاعتش واجب است، وگرنه احدی جز خالق انسان حقّ جعل قانون برای انسان ندارد و انسان نیز جز خالقش وظیفه‌ی تبعیّت از احدی ندارد.

ما مسلمان‌ها آن قدر که به زیبا و مزیّن ساختن صورت ظاهر سازمان‌های دینی خود، اعمّ از مساجد و مشاهد و حسینیّه‌ها و... اهمّیّت می‌دهیم، به آراستن خود به فضایل اخلاقی که هدف اصلی سازمان‌های دینی است اهمّیّت نمی‌دهیم!

سواد خواندن و نوشتن برای افراد عادی کمال بزرگ است و نداشتن آن نقص خجلت‌بار. امّا همین خواندن و نوشتن برای رسول الله اعظم(ص) نقصی بزرگ و سبب ایجاد شبهه در صدق ادّعای نزول وحی است.