زندگی حضرت فاطمه زهرا(س)

ای فاطمه! به عزّت و جلال و مقام ارجمندم سوگند، دو هزار سال قبل از آفرینش آسمانها و زمین، به خود سوگند یاد نموده‌ام که دوستان تو و دوستان فرزندان تو را در آتش دوزخ، عذاب نکنم».

فاطمه(س) متوجّه پوست گوسفندی شد که حسن و حسین(ع) روی آن می‌خوابیدند، آن را برداشت و به پیرمرد داد و فرمود: «این پوست را بگیر، شاید خداوند (با فروش آن) بهتر از آن را به تو برساند».

خدایا! تو امید من و بالاتر از امید من هستی، از درگاهت می‌خواهم که دوست مرا و دوست خاندان مرا از آتش دوزخ عذاب نکنی.

در را سوزاندند در حالی که فاطمه(س) پشت در بود، در را فشار دادند و فاطمه(س) آن چنان بین فشار در و دیوار قرار گرفت که بچّه‌اش (که نام آن را محسن گذاشته بودند) سقط شد...

هنگامی که فاطمه(س) دید، همه چیز فدای اهداف حاکمان وقت می‌گردد، و حقایق و واقعیّات دگرگون شده و نادیده گرفته می‌شود، و مردم نیز به هر طرفی که باد می‌وزد به همان سو می‌روند، لازم دانست شخصاً به مسجد برود و با یک سخنرانی مشروح به احتجاج و افشاگری بپردازد.

در این مدّت حضرت زهرا(س) از دو جهت، در فشار و رنج بسیار طاقت‌فرسا قرار گرفت، نخست فراق جانکاه پدر بود، دوّم ماجرای ظلم‌هایی که در رابطه با رهبری حضرت علی(ع)، و غصب این مقام از ناحیه‌ی دیگران، به آن حضرت وارد آمد...

امام صادق(ع) به او فرمود: از این عقیده دست بردار، اگر در ترک ازدواج، فضیلتی به دست می‌آمد، حضرت زهرا(س) سزاوارتر از تو بود که به خاطر کسب ارزش‌های اخلاقی، ازدواج نکند...

فاطمه(س) وقتی که حال پدر را دید گریه کرد و پدر را بوسید، دید جریان خون از چهره‌ی پدر قطع نمی‌شود، قطعه‌ی حصیری را سوزانید و خاکستر آن را بر جای زخم چهره‌ی پدر ریخت، در این هنگام خون بند آمد.

خانه‌ی محقّر و گلی او، ساده زیستی او، خدمت‌های او در خانه‌ی شوهر، ایثار و مقدم داشتن گرسنگان بیگانه از گرسنگان اهل خانه‌اش، همه و همه بیانگر زهد و وارستگی او است...

حضرت زهرا(س) در تربیت فرزند، نمونه بود و به راستی که مسئولیّت مقام مادری را به خوبی انجام داد، و فرزندانی چون امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و زینب و ام‌کلثوم را به جامعه تحویل داد که هر یک از آنها نمونه‌ای برجسته از انسان‌هایی آگاه، شجاع، مؤمن، مجاهد و دارای عالی‌ترین ارزش‌های والای انسانی بودند.

فاطمه(س) با این که از محبوب‌ترین افراد در نزد رسول خدا(ص) بود، آنقدر با مشک آب کشید و حمل کرد که اثر بند مشک در سینه‌اش نمایان شد، و آنقدر خانه را جارو کرد که لباس‌هایش غبارآلود شد، و آنقدر زیر دیگ آتش افروخت که رنگ لباسش تغییر کرد...

رفتار حضرت زهرا(س) با شوهر در عالی‌ترین مرحله‌ی صفا و مهربانی بود، نه تنها هرگر خاطر شوهر را نرنجانید، بلکه یاور مهربان و نوازشگر دلسوز برای شوهر بود و در همه‌ی صحنه‌های زندگی، همدم و همدرد و شریک زندگی علی(ع) بود...

یکی از شکوهمندترین حادثه‌ای که در سال اوّل و دوّم هجرت در مدینه رخ داد، ماجرای خواستگاری حضرت علی(ع) از فاطمه(س) در سال اوّل هجرت، و ازدواج آن حضرت با فاطمه(س) در سال دوّم هجرت است.

فاطمه(س) شاگرد ممتاز پیامبر(ص) بود، و در گفتار و رفتار و حرکات، شبیه‌ترین انسانها به آن حضرت به شمار می‌آمد، چرا که فاطمه(س) در پرتو تربیت و آموزش دقیق پیامبر(ص) رشد و نمود کرده بود.

حضرت فاطمه(س) از همان وقتی که خود را شناخت، و دوران کودکی را می‌گذرانید، یار غمخوار و نوازشگر مهربانی برای پدر بود، رنج‌های پدر را از نزدیک می‌دید و برای پدر دعا می‌کرد...

فداکاری‌های حضرت خدیجه(س) در راه اسلام، به قدری زیاد و عمیق و فراگیر است که قلم از وصف آن عاجز است، او همه‌ی اموال خود را در راه پیشبرد اسلام، با کمال اخلاص داد، در همه ‌جا در صحنه حضور داشت، و شریک غم‌های پیامبر(ص) بود، و جان عزیزش را سخاوتمندانه فدای پیامبر(ص) و اسلام نمود.

مقام ارجمند فاطمه(س) در اسلام، در سطحی است که مسلمانان، هر شبانه‌روز چندین بار همدیگر را به پیوند نیک با مکتب فاطمه(س) و فرزندان پاک او دعوت می‌کنند و فرهنگ اذان و نماز با محبّت و رابطه‌ی صحیح با فاطمه(س) و خاندانش آمیخته است.

دختر پیامبر(ص) برای آنان ذلّت و خواری می‌طلبد یعنی به‌ خاک مالیده شدن بینی‌هایشان را چرا که آنان، کسانی هستند که می‌پندارند راه درست را یافته‌اند و در رفتارشان مصلحند، حال آنکه تبهکارانی بیش نیستند.

ای مردم! ای شتاب‎کننده به گفتار باطل و بیهوده و از کارهای زشت و زیان‎دار چشم پوشیده، آیا در قرآن تدبیر و اندیشه نمی‎کنید؟ یا بر دل‎های شما قفل زده شده است؟

اکنون شما چنین می ‏پندارید که از پدر ارث نمی ‏بریم، آیا در پی حکم جاهلیّت هستید؟ چه کسی حکمش از حکم خدا بهتر است برای کسانی که اهل یقین و باورند؟ آیا می ‏دانید که من دختر پیامبر شما هستم؟