قصه‌ها و نکته‌ها پیرامون امامت

اگر ما به مزرعه و كشتزاری نگاه كنیم، گیاه و سبزه‌ای می‌بینیم و چیزی نمی‌فهمیم؛ امّا یک دانشمند گیاه‌شناس یا یک كشاورز پخته و با تجربه، تا نگاه كند، هم بذرش را می‌شناسد هم محصولش را.

حقیقت تقوا همان نیرو و قوّت و صلابت روحی است كه از آن تعبیر به ملكه‌ی رادعه‌ی[۱] نفسانیّه می‌شود و آدمی را از نفوذ وسوسه‌های ابلیسی به حومه‌ی وجودش در امان نگه می‌دارد.

اگر كسی خانه‌ی شما را غاصبانه تصرّف کند و شما را از خانه‌ی خودتان بیرون كند، آنگاه به تعمیر و آباد ساختن آن خانه بپردازد و اتاق‌های متعدّد و سالن‌هایی احداث كند و نقّاشی‌های جالب به عمل بیاورد، آیا او با این كارها به شما خدمت كرده یا خیانت كرده است؟

ما خدای خود را بسیار شاكریم كه ما را در مسیر حبّ و ولای علی(ع) قرار داده است. حال، اگر خود را آلوده و مقهور شهوات نفس خود می‌بینیم و زمین خورده‌ی نفس امّاره‌ایم، از این جهت خوشحالیم كه در راهی كه به سوی علی(ع) می‌رود زمین خورده‌ایم و امیدواریم كه از بركات حبّ او برخیزیم و مجدّداً به راه بیفتیم.

آنچه در زندگی هدف است و اصالت دارد، ساختن اتاق‌های مجلّل و زیبا و سپس گستردن سفره‌های رنگین و خوردن غذاهای لذیذ و آرمیدن در بسترهای نرم و گردش كردن در باغ‌ها و بوستان‌ها و نشستن در مجالس دوستان و ... است.

اگر در اینجا توانستیم معرفتشان را در قلب خودمان بنشانیم، آنجا می‌توانیم جمالشان را ببینیم؛ وگرنه آنجا هم در تاریكی خواهیم بود و جمالشان را از پشت حجاب‌ها خواهیم دید. چون در این دنیا از پشت حجاب آنها را می‌شناسیم، معرفتمان درباره‌ی آنها جدّاً ناقص است.

آن مادر پاكدل برخاست و قرآنی برداشت و بالای پشت بام رفت، رو به كربلای امام حسین(ع) ایستاد و گفت: یا اباعبدالله، یک دست من به قرآن و دست دیگرم به دامن تو. من این یگانه فرزندم را از تو می‌خواهم و تا ندهی برنمی‌گردم.

اگر ارشاد و هدایت حضرت امام عسكری(ع) نبود، آن مرد فیلسوف گمراه شده و جمعیتی را هم گمراه كرده بود؛ زیرا اگر یک آدم حكیم و عالم گمراه بشود، هزاران نفر دنبالش گمراه می‌شوند.

سعادتمند شد هر كه به شما متمسّک گشت و ایمن گردید هر كه به شما پناه آورد و سالم ماند هر كه شما را تصدیق كرد و هدایت شد هر كه به ریسمان شما چنگ زد.

طبیعی است كه از زندگی غرق در رفاه و تنعّم دست كشیدن و غارنشین شدن بسیار دشوار است امّا چون برای خدا و حفظ ایمان به اوست، خداوند دشواری‌ها را تبدیل به آسانی می‌كند و آنان را مشمول رحمت خود می‌گرداند.

اجتماع آن روز عربستان اجتماع فاسدی بود و مردم آن فاقد فرهنگ و دور از آداب انسانی و واجد انواع رذایل و خبائث بودند و لذا رسول اكرم(ص) در بیشتر اوقات از اجتماع منحطّ و فاسد آن روز كناره‌گیری می‌کرد...

هیچ مرد و زن با ایمانی حقّ ندارند در مقابل امر خدا و رسولش اظهارنظری کنند و از میل و خواسته‌ی خود تبعیّت کنند که در این صورت، گناه کرده و به گمراهی روشنی افتاده‌اند.

چرا اعتقاد به امامت ما ندارد؟ عرض كرد: این اعتقاد نداشتنش به شما نیز از شدّت تقوا و ورع و احتیاط اوست؛ می‌گوید: می‌ترسم این اعتقاد به امامت، خلاف شرع باشد و خدا راضی نباشد. فرمود : به او بگو این ورع و تقوای تو در كنار نهر بلخ كجا بود؟

هرگاه خدا بخواهد رشد و ترقّی در ملتّی ایجاد كند، دو خصلت به آنها می‌دهد؛ یكی سماحت [روح جوانمرد و بزرگواری است که لازمه‌اش سخاوت است و ایثار و صداقت و امانت] و دیگری عفّت و عفاف [که لازمه‌اش پرهیز از دروغ است و خیانت]...

امر و فرمان خدا اراده‌ی ایجاد است و خواستش خواسته‌آفرین است. هر چیزی به محض اراده‌ی او موجود می‌شود. آری، او این قدرت ایجاد و مالكیّت «کن فیکون» را در اراده‌ی امام، که امین او و از امناء‌الرّحمن است، قرار داده است.

اسامی و القابی که خدا به برخی از بندگان خاصّ خود می‌دهد، از قبیل القابی نیست که ما به یکدیگر می‌دهیم؛ مانند امین‌الدّوله و امین‌السّلطنه که شاهان سابق به افراد می‌دادند و واقعیّتی هم نداشت و امانتی در کار نبود و همچنین القاب حجّة‌الاسلام و آیة‌الله و ... که غالباً جنبه‌ی تعارف و تجلیل و تکریم دارد...

آنگاه از جا برخاست و دامن خودش را گرفت و بنا كرد در میان صف‌های جماعت گردیدن، در حالی كه می‌گفت: هر که برای ریش شیخ احترام قائل است، پول به دامنش بریزد. پول زیادی جمع شد، همه را به دامن آن سید ریخت و صورتش را بوسید و گفت: از من نزد مادرت فاطمه شفاعت كن.

اگر كسی الف خدا را نگوید و اعتقاد به او نداشته باشد، راحت است؛ ولی خدا را كه پذیرفت، دنبالش اعتقاد به پیامبر و قرآن و امام و حدیث و فتوای فقیه در زمان غیبت خواهد آمد. یكی را كه ردّ کرد، همه را ردّ کرده است.

از مسجد كه بیرون رفتم، دیدم غوغای عجیبی است؛ زلزله آمده و گرد و خاک فضا را گرفته و خانه‌ها ویران شده و سقف‌ها فروریخته است و هزاران نفر از مرد و زن زیر آوار رفته‌اند و صدا ضجّه و شیون از همه جا بلند است و مردم رو به مسجد می‌آیند.

آنگاه که قائم ما قیام کند، آسمان باران خود را فرو می‌ریزد و زمین نباتات خود را بیرون می‌دهد. کینه‌ها از دل بندگان خدا زایل می‌شود و درّندگان و حیوانات [اهلی] با هم سازش می‌کنند...