قصه‌ها و نکته‌ها پیرامون امامت

همان كسی كه می‌دهد، می‌تواند بگيرد و به بيان ديگر، علم آنها ارادی است؛ يعنی، خداوند قدرتی به آنها داده كه هر وقت بخواهند مطلبی را بدانند، می‌دانند و اگر بخواهند كه ندانند، نمی‌دانند؛ يعنی، كليد علم دست خودشان و در اختيار خودشان است.

رسول خدا(ص) ايستادند و همان پيراهن را كه تازه خريده و پوشيده بودند، از تن درآوردند و به آن مرد دادند و او پوشيد. دوباره به سمت بازار برگشتند. در بین راه دیدند که كنيزكی نشسته و گريه می‌كند...

خدا صد رحمت دارد؛ يک‌صدم آن را فعلاً در عالم پخش كرده و اين همه رحمت كه در ميان موجودات عالم برقرار است، از قبيل محبّت مادران به فرزندان و ديگر روابط مهرآميزی كه ساير موجودات با هم دارند و ... همه انشعاب از همان يک‌صدم رحمت است

ما به رفيق ناصح مشفق پيوسته نيازمنديم تا علی‌الدّوام ما را تكان بدهد و ما را از خواب غفلت بيدار كند. اين چنين رفيقی از آب و نان برای ما لازم‌تر است. اگر نباشد، به مرگ ابدی می‌افتیم.

آن رزق مقدّر خدا را که برای شما معیّن کرده، از راه عبادت به دست بياوريد. مطيع فرمان خدا باشيد و حلال و حرام خدا را رعايت كنيد تا اين‌كه به آن رزق مقدّرِ حلالِ خدا برسید.

یک بار جبرئيل را ديدم كه زمين و آسمان را پر كرده بود و از شش طرف صدا به گوشم می‌رسيد. حالا می‌خواهيم بگوييم: ائمّه(ع) مهبط وحی هستند؛ يعنی، وحی بر آنها نازل می‌شود، امّا نه وحی تشريعی.

اين زيارت از آن جهت «جامعه» ناميده شده است كه اختصاص به زيارت امام معیّنی از ائمه‌ی اطهار(ع) ندارد، بلکه در هر مشهدی از مشاهد مشرّفه و در هر مکانی از اماکن مقدّسه از بقيع، مدينه، نجف، كربلا، مشهد، كاظمين و سامرّا هر امامی از امامان دوازده‌گانه را از دور و نزديک می‌شود زيارت كرد.