قصه‌ها و نکته‌ها پیرامون امامت

امر و فرمان خدا اراده‌ی ایجاد است و خواستش خواسته‌آفرین است. هر چیزی به محض اراده‌ی او موجود می‌شود. آری، او این قدرت ایجاد و مالكیّت «کن فیکون» را در اراده‌ی امام، که امین او و از امناء‌الرّحمن است، قرار داده است.

اسامی و القابی که خدا به برخی از بندگان خاصّ خود می‌دهد، از قبیل القابی نیست که ما به یکدیگر می‌دهیم؛ مانند امین‌الدّوله و امین‌السّلطنه که شاهان سابق به افراد می‌دادند و واقعیّتی هم نداشت و امانتی در کار نبود و همچنین القاب حجّة‌الاسلام و آیة‌الله و ... که غالباً جنبه‌ی تعارف و تجلیل و تکریم دارد...

آنگاه از جا برخاست و دامن خودش را گرفت و بنا كرد در میان صف‌های جماعت گردیدن، در حالی كه می‌گفت: هر که برای ریش شیخ احترام قائل است، پول به دامنش بریزد. پول زیادی جمع شد، همه را به دامن آن سید ریخت و صورتش را بوسید و گفت: از من نزد مادرت فاطمه شفاعت كن.

اگر كسی الف خدا را نگوید و اعتقاد به او نداشته باشد، راحت است؛ ولی خدا را كه پذیرفت، دنبالش اعتقاد به پیامبر و قرآن و امام و حدیث و فتوای فقیه در زمان غیبت خواهد آمد. یكی را كه ردّ کرد، همه را ردّ کرده است.

از مسجد كه بیرون رفتم، دیدم غوغای عجیبی است؛ زلزله آمده و گرد و خاک فضا را گرفته و خانه‌ها ویران شده و سقف‌ها فروریخته است و هزاران نفر از مرد و زن زیر آوار رفته‌اند و صدا ضجّه و شیون از همه جا بلند است و مردم رو به مسجد می‌آیند.

آنگاه که قائم ما قیام کند، آسمان باران خود را فرو می‌ریزد و زمین نباتات خود را بیرون می‌دهد. کینه‌ها از دل بندگان خدا زایل می‌شود و درّندگان و حیوانات [اهلی] با هم سازش می‌کنند...

چطور شده كه خداوند در این سوره از همه‌ی نعمت‌های بهشتی اسم برده ولی از حورالعین نامی به میان نیاورده است؟ و حال آن كه در آیات دیگر كه نعمت‌های بهشتی را بیان می‌کند، مکرّراً سخن از حورالعین می‌گوید...

نعمت به چيزی گفته می‌شود كه آدمی را در رسيدن به هدف و سعادت مطلوبش كمک كند و در مسير زندگی، موجب آسايش و آرامشش گردد و موانع و مشكلات را از پيش پايش بردارد...

خليفه از ماجرا با خبر شد. دستور داد تا بين مردم شايع نشده، امام را با احترام از بركه بيرون بياورند و بنابر نقلی، خود آن مرد خبيث را در ميان بركه انداختند و حيوانات او را دريدند و به سزايش رساندند.

هرچه در عالم هست و كلمه «شیء» بر آن اطلاق می‌شود، تسبيح و تحميد خدا می‌كند و عجيب اين‌كه عالِم به صلاة و تسبيحشان نيز هستند و در عالم خودشان می‌دانند به كجا می‌خواهند بروند و چگونه بايد بروند و از چه راهی بايد طیّ مسیر کنند.

کسی که با ناملايمی برخورد كند و آزرده‌خاطر گردد و در عين اين‌كه می‌تواند در مقام انتقام برآيد و مقابله به مثل كند، خودداری كرده درصدد انتقام بر نيايد، اين فضيلت است و از آن تعبير به حلم می‌شود...

گفتم: آقا، به خدا قسم، اصلاً خبر نداشتم. فرمودند: بله، اگر خبر داشتی و به آنها نمی‌رسيدی که در حکم یهودی بودی. می‌گویم چرا از حال همسایه‌ات تفحّص نکردی که ببینی زندگی‌اش را چگونه می‌گذراند؟

معنای کرم این است كه در مقابل اعطای خود، توقّع عوض ندارند. پيشوای همين خاندان است كه در حال ركوع نماز، انگشتر خود را به سائل می‌دهد و خدا هم مدحش می‌كند.

آری، ما معتقديم كه تمام علوم از گذشتگان و آيندگان، از زمينيان و آسمانيان، از علوم مادّی و معنوی، هر چه هست، رشحه‌ای از رشحات علم امام و افاضه‌ای از افاضات مقام ولايت مطلقه است.

آیا می‌دانی آن كسی كه تمام علم كتاب پيش اوست كيست؟ او علیّ‌بن‌ابیطالب(ع) است. آن كسی كه آن قدرت را داشت كه در يک چشم به هم زدن تخت ملكه‌ی سبا را به كاخ سليمان منتقل كند، اندكی از علم كتاب پيش او بود؛ در حالی كه تمام علم كتاب نزد علی(ع) است.

همان كسی كه می‌دهد، می‌تواند بگيرد و به بيان ديگر، علم آنها ارادی است؛ يعنی، خداوند قدرتی به آنها داده كه هر وقت بخواهند مطلبی را بدانند، می‌دانند و اگر بخواهند كه ندانند، نمی‌دانند؛ يعنی، كليد علم دست خودشان و در اختيار خودشان است.

رسول خدا(ص) ايستادند و همان پيراهن را كه تازه خريده و پوشيده بودند، از تن درآوردند و به آن مرد دادند و او پوشيد. دوباره به سمت بازار برگشتند. در بین راه دیدند که كنيزكی نشسته و گريه می‌كند...

خدا صد رحمت دارد؛ يک‌صدم آن را فعلاً در عالم پخش كرده و اين همه رحمت كه در ميان موجودات عالم برقرار است، از قبيل محبّت مادران به فرزندان و ديگر روابط مهرآميزی كه ساير موجودات با هم دارند و ... همه انشعاب از همان يک‌صدم رحمت است

ما به رفيق ناصح مشفق پيوسته نيازمنديم تا علی‌الدّوام ما را تكان بدهد و ما را از خواب غفلت بيدار كند. اين چنين رفيقی از آب و نان برای ما لازم‌تر است. اگر نباشد، به مرگ ابدی می‌افتیم.

آن رزق مقدّر خدا را که برای شما معیّن کرده، از راه عبادت به دست بياوريد. مطيع فرمان خدا باشيد و حلال و حرام خدا را رعايت كنيد تا اين‌كه به آن رزق مقدّرِ حلالِ خدا برسید.