فرهنگ سخنان امام حسین (ع)

بسیاری نمی‌توانستند علل و عوامل آن را بدرستی درك كنند و اعتراض می‌كردند، امّا حضرت اباعبدالله(ع) با برادر هماهنگ بود، او را امام خود می‌دانست و از او اطاعت می‌كرد، هرگاه گروهی خدمت او می‌رسیدند و می‌خواستند سیاست امام مجتبی(ع) را زیر سئوال ببرند امام حسین(ع) دفاع می‌كرد.

امام حسین(ع) فرمود: (در زندگی قائم ما آداب و روش پیامبران وجود دارد. راه و رسمی از نوح پیامبر، و راه و رسمی از ابراهیم و راه و رسمی از موسی و راه و رسمی از عیسی و راه و رسمی از ایوب و راه و رسمی از محمّد(ص) امّا راه و رسم نوح پیامبر، طول عمر است و راه و رسم ابراهیم...

حضرت اباعبدالله(ع) برای شناساندن حضرت مهدی(ع) و بالا آوردن آگاهی مردم نسبت به ویژگی‌های آن حضرت اظهار داشت...

آینده‌ی جهان در پیش روی حضرت اباعبدالله(ع) آنچنان روشن و نورانی است كه به همه‌ی جوانب آن آگاهی لازم دارد...

امام حسین(ع) فرمود: (نه، صاحب الامر آن مخفی شده و در نهان است كه به خونخواهی پدرش برخواهد خواست و با لقب عمویش خوانده شده و هشت ماه شمشیر به دوش خواهد گرفت).

امام حسین(ع) فرمود: (دوازده هدایت كننده از ماست، و نخستین آنها امیرالمؤمنین علی(ع) و آخرین آنها نهمین فرزند من می‌باشد، او امامی است كه برای حق قیام می‌كند، خدا توسّط او زمین را پس از آنكه مرده باشد زنده می‌كند، دین با او آشكار می‌گردد و آئین حق توسّط او در سراسر جهان تحقّق می‌یابد، گرچه خوشآیند مشركین نباشد، او را غیبتی است طولانی.

امام حسین(ع) فرمود: (اگر مهدی(ع) قیام كند گروهی از مردم او را انكار می‌نمایند زیرا علی رغم تصوّر آنان كه مهدی(ع) را بسیار پیر می‌پندارند، مهدی(ع) با چهره شاداب جوانی ظهور خواهد كرد...

چون انقلاب حضرت مهدی(ع) یك انقلاب جهانی و فراگیر است، دشمنان صلح و امنیت جهانی، شورش‌ها، جنگ‌ها، و تهاجمات گسترده‌ای را بر امام تحمیل می‌كنند كه راهی جز مبارزه و جهاد بی‌امان وجود ندارد...

امام حسین(ع) فرمود: (آنچه انتظارش را دارید تحقّق نمی‌یابد جز زمانی كه انزجار و نفرت از یكدیگر بین شما رواج یابد، گروهی بر ضدّ گروه دیگر شهادت دهند و همدیگر را لعن و نفرین كنند).

امام حسین(ع) فرمود: (برای صاحب امر (مهدی «عج») دو غیبت مطرح است یكی از آن دو چنان طولانی است كه گروهی خواهند گفت او مرده است و جمعی خواهند گفت او كشته شده است.

هفتمین امام از فرزندان پسرم محمّد بن علی است. او حجّت خدا فرزند حسن، فرزند علی، فرزند محمد، فرزند علی، فرزند موسی، فرزند جعفر، فرزند محمد، فرزند علی، پسر من است.

امام حسین(ع) فرمود: (آری، زیرا حضرت امیرالمؤمنین(ع) با نرمی و سخت‌گیری در بخشش اموال با پیروان خود زندگی كرد زیرا می‌دانست كه پس از او بر ضد شیعیان او می‌شورند و آنها را در سختی و مشكلات قرار می‌دهند.

امام حسین(ع) فرمود: (اگر از دنیا جز یك روز باقی نماند، پروردگار قدرتمند و بزرگ، آن روز را چنان طولانی خواهد كرد تا مردی از فرزندان من قیام كند و جهان را پر از عدل و داد نماید چنان كه پر از فساد و ستمكاری خواهد شد.

با یكدیگر ارتباط داشته و نیكی فراوان كنید، پس سوگند به خدائی كه دانه را شكافت و پدیده‌ها را آفرید، زمانی بر شما انسان‌ها فرا خواهد رسید «دوران پس از ظهور» كه همه‌ی مردم به گونه‌ای بی‌نیاز باشند كه شما جائی برای بخشش درهم و دینار خود نخواهید یافت.

در حضور حضرت اباعبدالله(ع) پیرامون، امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بحثی مطرح شد. شخصی پرسید: یا اباعبدالله! آیا حضرت مهدی(ع) هم اكنون متولّد شده است؟

شعیب بن أبی حمزه نقل می‌كند: روزی بر امام حسین(ع) وارد شدم و پس از سلام و احترامات لازم پرسیدم: آیا شما «صاحب الأمر» هستید؟. پاسخ داد: نه. پرسیدم: آیا فرزند شماست؟

من در آن حالت به یادم آمد كه بپرسم: ای اباعبدالله پدر و مادرم فدای تو، ای فرزند رسول خدا(ص)، پس از شما چه كسی امام امّت است؟ و به چه كسی باید مراجعه كنیم؟

با قیام او برخاست، و با صلح او سكوت كرد، و تا معاویه زنده بود، مقرّرات صلحنامه را محترم شمرد، و برخلاف برادر چیزی نفرمود تا وحدت امّت اسلامی حفظ گردد. گرچه منافقان و بدخواهان، تلاش فراوان می‌كردند تا اختلافی میان دو برادر ایجاد كنند امّا نتوانستند.

امام حسین(ع) فرمود: سوگند به خدا من نیز دوست داشتم، برخی از توانمندی تو را در سخن گفتن بمن می‌دادند.

مقداد فوراً برخاست و سلام داد، بی آنكه چونان آن دو نفر یاد شده دچار تردید و سئوال گردد. سپس پیامبر به اباذر غفاری فرمود: برخیز و با لقب «امیرالمؤمنین» به علی سلام ده. او نیز چنین كرد. سپس پیامبر به حذیفه‌ی یمانی فرمود: برخیز و با لقب «امیرالمؤمنین» به علی سلام ده. حذیفه برخاست و سلام داد.