زندگی حضرت پیامبر اسلام(ص)

خدایا! همه‌ی خطاها و گناهانم را بیامرز، خدایا! به من نعمت ببخش، و مرا زنده بدار و به من روزی بده و مرا برای کارهای شایسته و اخلاق نیک هدایت کن، چراکه جز تو کسی هدایت به کارهای شایسته نکند و جز تو کسی انسان را از کارهای بد باز ندارد.

یکی از عوامل گسترش و حفظ اسلام و رهبر اسلام، حسن خلق و روش مهرآمیز پیامبر(ص) بود. بسیار دیده شد که افرادی در برابر عظمت اخلاق پیامبر(ص) آنچنان عوض می‌شدند که تمام تعصّبات و عادات چندین ساله‌ی جاهلیت را کنار گذاشته و در خط پیامبر(ص) قرار گرفتند.

در حقیقت سال دهم هجرت، سال وداع پیامبر و سال نتیجه‌گیری و تعیین رهبر و جانشين و سال کامل شدن دین و سال اتمام حجت بود، پیامبر(ص) با زحمات شبانه‌روزی و طاقت‌فرسای خود، بار مسئولیّت بزرگ رسالتش را به پایان رساند و به بهترین وجه موفّق گردید و زمینه پیروزی اسلام را در جهان ایجاد نمود.

اواخر سال نهم هجرت بود که آیاتی از اوّل سوره‌ی توبه (برائت) نازل گرديد، پیامبر(ص) از طرف خدا مأمور شد که شخصی را به مکّه بفرستد تا این آیات را در موسم حجّ برای مشرکان بخواند، مضمون این آیات این بود: «مشرکان باید هرچه زودتر کارهای خود را بر اساس یکتا‌پرستی تنظیم کنند، بت و بتخانه و بت‌پرستی از این پس قدغن است»

بسیار جالب است که پیامبر(ص) از این سال به بعد، نامه‌های بسیار برای سران کشورها و قبائل و شهرها فرستاد و آنها را به اسلام دعوت کرد، که از این نامه‌ها ۱۸۵ نامه که پیامبر(ص) به عناوین مختلف نگاشته به دست آمده است.

پس از آن طولی نکشید که ارتش عرب و یهود پیمان‌شکن، مدینه را محاصره کردند آنها از وجود خندق تعجّب نمودند و نتوانستند وارد مدینه شوند. قریب یک‌ماه سپاه دشمن در پشت خندق توقّف کرد و جز چند نفر کسی نتوانست از خندق عبور کند و اگر می‌خواست عبور کند با سنگباران مسلمین عقب می‌نشست.

امیر مؤمنان علی(ع) به میدان آنها رفت و آنها را به هلاکت رسانید، در این هنگام جنگ دست‌جمعی آغاز گردید، پیامبر(ص) و علی(ع) و حمزه در پیشاپیش سپاه اسلام با دشمن می‌جنگیدند ولی عاملی موجب شکست مسلمانان شد...

ابوجهل طرفدار جنگ بود و افراد را تحریک می‌کرد. سرانجام تصمیم به جنگ گرفتند. پیامبر با ۳۱۳ نفر از مسلمانان در بدر بودند که خبر فرار ابوسفیان با کاروانش به حضرت رسید از طرفی گزارشگران گزارش دادند که لشکر دشمن تا پشت تپه بدر آمده است.

روزی پیامبر(ص) در مسجد «بنی سَلَمه» مشغول نماز بود. پس از پایان نماز ظهر، جبرئیل نازل گردید و آیه ۱۴۴ سوره‌ی بقره را که در مورد تغییر قبله از جهت بیت‌المقدس به مسجدالحرام است آورد، به مسجد «ذوقِبْلَتَیْن» معروف گردید...

در زندگی درخشان پیامبر(ص) یکی از رخدادهای بسیار مهم هجرت آن حضرت از مکّه به مدینه بود که به خاطر اهمیّت آن در عصر خلیفه دوّم بر اساس نظریّه‌ی امیر مؤمنان علی(ع) آغاز هجرت مبداء تاریخ اسلام انتخاب و پذیرفته شد.

اسلام آن چنان در مدینه پیشرفت کرد که در سال بعد، حدود هفتاد نفر به عنوان انجام حجّ از مدینه به مکّه حرکت کردند و باز در عقبه شبانه با پیامبر ملاقات کرده و پیمان وفاداری و پیمان دفاع، با پیامبر(ص) بستند که سه ماه بعد از پیمان، هجرت پیامبر(ص) به مدینه رخ داد.

یاسر، با اینکه در سنّ پیری (حدود هفتاد سال) بود، تحت سخت‌ترین شکنجه مشرکان به مقاومت خود ادامه داد تا سرانجام زیر ضربات و تازیانه‌های خوردکننده‌ی مشرکان به شهادت رسید.

من اکنون شما را از آتش دوزخ می‌ترسانم، خود را از این آتش نجات دهید، من همچون آن دیده‌بانی هستم که با فریاد «یا صَباحاهُ» قوم خود را از خطر دشمن آگاه می‌کند [شما را به توحید و ترک بتها فرا می‌خوانم].

محیط مکّه و اطراف، آن‌چنان در لجنزار بت‌پرستی و خرافات و فساد غرق بود که دعوت علنی برخلاف آن وضع ممکن نبود بلکه نیاز به هسته‌ی مرکزی و دفاعی و اجتماع یاران فداکار داشت، از این رو پیامبر(ص) سه سال به طور محرمانه با افراد تماس می‌گرفت و آنها را به اسلام دعوت می‌نمود

یکی از وحشتناک‌ترین رسوم و عادت‌های شوم دوران جاهلیّت، دخترکشی بود، آن هم در زشت‌ترین صورتش، یعنی انسانی ضعیف و بی‌دفاع را زنده زنده به گور کنند، یا گردن بزنند و یا از بالای کوه، به پایین پرت کنند تا بمیرد!

پیامبر(ص) قبل از پیامبری در هر ماه چندین بار در شب و روز و در هر سال، همه‌ی ماه رمضان را بر فراز این کوه عظیم می‌رفت، آثار عظمت خدا را در آنجا مشاهده می‌کرد و شب و روز به تفکّر و تأمّل و عبادت خدا می‌پرداخت.

سه روز بعد از این ماجرا، ابراهیم از دنیا رفت از آن پس هرگاه پیامبر(ص) حسین(ع) را می‌دید که به پیش می‌آید او را به سینه‌اش می‌چسباند و می‌بوسید و می‌فرمود: «پسرم ابراهیم را فدای حسین(ع) نمودم».

عایشه یکی از همسران پیامبر(ص) می‌گوید: هرگاه پیامبر(ص) به یاد خدیجه(س) می‌افتاد او را می‌ستود و برای او طلب رحمت می‌کرد، روزی او را می‌ستود، رقابت زنانگی موجب شد که به آن حضرت گفتم: «به جای او خداوند زن جوانی به تو داده است!».

وقتی که سنّ پیامبر(ص) از ده سال گذشت و کم‌کم نوجوان رشید شد، ابوطالب او را رسماً در کارهای اجتماعی شرکت می‌داد، او در یکی از جنگهای «فِجار» که در ماههای حرام در مکّه واقع شد شرکت کرد و از عموهای خود دفاع می‌نمود.

وقتی که محمّد(ص) چشم به جهان گشود، پدرش را از دست داده بود، عبدالمطّلب، مهربانتر از پدر از او سرپرستی کرد، آمنه مادر محمّد(ص) سه روز یا هفت روز به او شیر داد سپس ثُوَیْبَه کنیز ابولهب، چند روز به او شیر داد.