پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

از امام صادق علیه السّلام روایت است که فرمودند: کسى که از شیعیان ما بوده و حسین علیه السّلام را زیارت کند، از زیارت برنگشته مگر آن که تمام گناهانش آمرزیده مى ‏شود و براى هر قدمى که برمى ‏دارد و هر دستى که بالا مى‏ رود و اسبش را حرکت داده و مى ‏راند، هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه ‏اش بالا مى ‏رود.

در دین مبین اسلام عقل از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. عقل یکی از ارزشمندترین مخلوقات خداست که پس از آفرینشش خداوند متعال آن را به عنوان محبوب‌ترین مخلوقات خود و ملاک ثواب و عقاب معرّفی نمود.

امامی که از زمینه‌سازی‌های پدرش امام سجّاد(ع) در راستای معرّفی مکتب تشیّع، و مبارزه با طاغوت‌ها، بهره‌برداری بسیار کرد، و با تربیت شاگردان برجسته، و تبیین فقه ناب اسلام و اهل‌بیت(ع)، بزرگ‌ترین قدم را برای شناسایی تشیّع و مکتب اهل‌بیت(ع) برداشت.

خداوند در سوره نساء می فرماید: و هر گاه کسی از خانه خود برای هجرت به سوی خدا و رسولش بیرون آید و در سفر، مرگ وی فرا رسد، اجر چنین کسی بر خداست.

انسان در زندگی همواره با نشاط پیشروی ‌می‌‌کند و بزرگ‌ترین عاملی‌‌ که موجب موفقیّت انسان در شئون مختلف زندگی ‌می‌گردد نشاط و سرور است. انسان در هر کاری که با نشاط وارد شود، هر اندازه هم که مشکل باشد از پی ‌می‌برد.

هنگامی ‌که امام سجّاد(ع) از دنیا رفت و پیکر مطهّرش را به خاک سپردند، چیزی نگذشت که آن شتر از اسطبل بیرون شد و کنار قبر امام سجّاد(ع) آمد و گردنش را روی قبر نهاد، در حالی ‌که ناله می‌کرد و اشک از چشمانش سرازیر بود.

هيچ فردى ذاتاً بر خدا حقى ندارد، هر چند قرن‌ها خدا را پرستش كند و در برابر او خاضع و خاشع گردد؛ زيرا بنده خدا هر چه دارد از ناحيه خداست و چيزى از خود در راه خدا صرف نكرده است كه با لذّات مستحق پاداش باشد.

امام صادق(ع) فرمودند: كسى كه از منزل خود بيرون آيد و بخواهد قبر حسین(ع) را زیارت کند، اگر پياده طی مسیر کند خداوند به ازای هر قدمى كه برمى‏‌دارد يك حسنه برايش نوشته و يك گناه از او محو مى‏‌فرمايد.

تمام پیامبرانی که از طرف خداوند متعال، برای رهبری مردم فرستاده و مبعوث شده‌اند انسان را از دشمنی خطرناک، که همیشه همراه انسان هست تا وی را با وسایل گوناگونی، فریب داده و از راه مستقیم سعادت، منحرف نماید، بر حذر داشته‌اند.

تذكّر يعنى انسان بايد هميشه متذكّر اللّه و به ياد خدا باشد و هيچگاه مسئوليّت و بندگى خويش را در برابر پروردگار متعال فراموش نكند، زيرا هر كس خدا را فراموش كند در نتيجه خود را فراموش كرده و از خود بيگانه شده و در وادى غفلت سرگردان خواهد شد.

امام سجّاد(ع) نسبت به مؤمنان و بینوایان و تهیدستان، بسیار مهربان بود و تا آخرین حدّ امکان به آن‌ها توجّه نموده و معاش آن‌ها را تأمین می‌نمود.

در «من لایحضره الفقیه» و «تهذیب» فقط در یک حدیث، در حکایت آن دو قاضی که عاشق زن دوست خود شدند آمده است. در «استبصار» اصلاً این لفظ دیده نمی‌شود. در «کافی» شریف نیز در سه مورد این مادّه آمده است که در دو مورد آن دلالت بر مذمّت صاحب آن دارد

مهم ترین آسیبی که گریبان گیر حکومت مسلمین در اندلس شد و فرجام ناخوشی را برای آن رقم زد، تفرقه و فساد اخلاقی بود و این نکته ای است بسیار حایز اهمیت که برابر آموزه های دینی، باید از آن عبرت گرفت.

یکی از ارزش‌های مهمّ اسلامی، زهد صحیح است. زهد صحیح یعنی انسان دل‌بستگی به دنیا و زرق‌ و برق دنیا نداشته باشد، دنیا را وسیله آخرت قرار دهد. خودباخته‌ی کالاهای دنیا نگردد.