پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

حقّ، صلح، عدالت، امانت و صداقت، فرهنگ و تعلیم‌ و تربیت، ترقّی و تجدّد، دین و مذهب، آزادی، دموکراسی، برقراری نظم و حکومت قانون و صدها مفاهیم دیگر از این رقم مورد سوءاستفاده و دستبرد سودپرستان و سیاستمداران بوده و هست...

خداوند به همه‌ی انسان‌ها؛ از جمله کافران؛ مهلت می‌دهد تا شاید از راه باطل بازگشته و توبه نموده یا بر گناه خویش افزوده و در گمراهی بیشتر فرو روند.

زندگى ما پر از مظاهر هجوم فرهنگى است كه هر یك از آنها براى مستكبران جهان وسیله‌اى است براى سلطه‌ی اقتصادى. البته استعمارگران از سلطه‌ی نظامى و سیاسى نیز براى استحكام پایه‌هاى قدرت خود یا نفوذ در جوامع استفاده‌ مى‌كنند ولى آنها مقدّمه است.

در این هنگام مأمون دستور آزادی عابد را صادر کرد، و از مردم روی گردانید با حضرت رضا(ع) به تنهایی به صحبت پرداخت (و تمام کنیه و فکر و ذکر خود را در مورد قتل حضرت رضا(ع) به کار برد) تا اینکه آن حضرت را مسموم کرده و به شهادت رسانید.

طبیعی است كه از زندگی غرق در رفاه و تنعّم دست كشیدن و غارنشین شدن بسیار دشوار است امّا چون برای خدا و حفظ ایمان به اوست، خداوند دشواری‌ها را تبدیل به آسانی می‌كند و آنان را مشمول رحمت خود می‌گرداند.

حضرت رضا(ع) فرمود: «مقداری زیره را با اویشان و نمک، مخلوط کن و بکوب و دو سه بار بر دهانت بگذار، خوب می‌شوی»، او رفت و همین دستور را انجام داد و سلامتی خود را بازیافت.

امام رضا(ع) دانش خود را از جدّش پيامبر خدا (ص) به ارث برده و سرچشمه جوشانى از علم و فضيلت بود كه تشنگان دانش و معرفت از فيض او بهره مى ‏بردند و تشنگى خود را براى فهم مشكلات و حلّ معضلات، بدو فرو مى ‏نشاندند. تاريخ، بسيارى از مناظرات علمى، و مباحثات فكرى آن حضرت را، كه موجب پيروزى بر دشمنان اسلام شده، براى ما بيان كرده است.

حضرت رضا(علیه السلام) شخصیّتی هستند که جدّشان حضرت صادق(علیه السلام) آرزوی دیدارشان را داشتند.

برخی خیال می‌کنند اینها آدم‌های وارسته‌ای هستند و می‌شود دنبالشان رفت و می‌گویند برویم حتّی حقایق دین و قرآنمان را از او بیاموزیم. این اشتباه بسیار بزرگی است. افرادی هستند که کم ظرفیّتند. کوچکترین مطلبی را که نشانشان می‌دهند، ادّعای طاووسی می‌کنند...

حضرت رضا(ع) فرمود: آیا نشنیده‌ای که از پدر و اجداد خود که روایت کرده‌اند که عبدالله بن عبّاس(ره) گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم فرمود: حُبُّ عَلِیٍّ ایمانٌ وَ بُغْضُةُ کُفْرٌ: «دوستی با علی(ع)، ایمان است، و دشمنی با علی(ع)، کفر است»؟

یکی از خدمتکاران خانه‌ی امام کاظم(ع) به نام مسافر چنین نقل می‌کند: «هنگامی ‌که امام کاظم(ع) را [به فرمان هارون به بغداد] بردند، آن حضرت به فرزندش امام رضا(ع) فرمود: «همیشه تا وقتی که زنده‌ام، در خانه‌ی من بخواب، تا هنگامی‌که خبر (وفات من) به تو برسد.»

هرگز نیكى و بدى یكسان نیست، بدى را با نیكى دفع كن، ناگاه (خواهى دید) همان كس كه میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است.

در قرآن هر کجا سخن از معاد به میان آمده، منظور معاد جسمانى بوده است و اصولاً کمتر کسى در محیط نزول قرآن «معاد روحانى فقط» را انکار مى‌کرده است، بنابراین وحشتى که عرب جاهلى از طرح معاد قرآن داشته به خاطر همان جنبه‌ی جسمانى آن بوده است.

کلیسا که بدعتگذار مسأله‌ی تثلیث است اصرار دارد که آن را با توحید تلفیق کند و این یکی از مهم‌ترین بن بست‌هایی است که کلیسا با آن مواجه است، زیرا «مساوی بودن یک با سه»، مسأله‌ی عجیبی است که عقل از قبول آن ابا دارد.