پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

سرانجام آنها كه به گناه اصرار می‌ورزند به تكذيب آيات خدا و مسخره كردن آن می‌رسد. چرا اصرار بر گناه چنين سرانجامى را در پى دارد؟ زيرا اصرار بر گناه قلب آدمى را فاسد می‌کند. گناه مانند سمّى مهلك است كه اگر ساعتى تأخير در علاج آن كند تمام امعاء و احشاء انسان را متلاشى و او را نابود می‌کند.

بعضی از افراد محروم از تکریم و احترام برای این که توجّه اشخاص را به خود جلب کنند و شخصیّت خویش را به دیگران بنمایند، افراد را به باد مسخره ‌می‌گیرند. البته این موضوع با تربیت دوران کودکی هم ارتباط فراوان دارد.

کسی که به امور باطنی خود جاهل است و از آنها اطّلاعی ندارد، همیشه بدبخت و بیچاره خواهد بود. هنگامی ‌‌که انسان، بنده‌ی جهل خود ‌می‌شود و روح فضیلت در وجودش ‌می‌‌میرد، اسیر شهوت و امیال گوناگون گردیده و از حریم سعادت محروم ‌می‌ماند.

از نظر روان‌کاوی منشأ غیبت، بعضی از انحرافات روحی ‌می‌باشد. طغیان بعضی از غرایز به ضمیمه عقده حقارت موجب ‌می‌شود که انسان از برادر ایمانی خود غیب کند.

یکی از شاگردان برجسته امام می‌گوید: «امام هنگامی ‌که می‌خواستند با لیوان آب دوایی بخورند، هرگاه از نصف آب آن لیوان باقی می‌ماند، امکان نداشت آن آب را به‌ دور بریزند، حتماً از آن استفاده می‌کردند».

رژیم ستم‌شاهی برای ساکت نمودن آقای فلسفی، این زبان گویای اسلام، دست به توطئه‌هایی زد که یکی از آن‌ها بسیار جدّی بود، که به یاری حقّ به ‌طور معجزه‌آسایی ناکام و خنثی گردید.

شدّت و ضعف گناه در هر دو قسم (صغيره و كبيره) منوط به دو چيز است: قبح فعلى و قبح فاعلى. قبح فعلى مربوط است به مفاسد و زشتی‌هاى موجود در خود عمل قطع نظر از خصوصيّات روحى و شرايط شخص بزهكار. قبح فاعلى مربوط است به شرايط ذهنى و روحى بزهكار قطع نظر از خصوصيّات خود عمل.

از ویژگی‌های این مرجع بزرگ، ساده‌زیستی و پرهیز شدید از هرگونه زیاده‌روی و اسراف بود، چرا که او مرجعی زاهد بود و زهد و پارسایی موجب ساده‌زیستی و دوری از اسراف است.

همان گونه كه در تربيّت و سالم‌سازى بدن از انجام بعضى امور و خوردن پاره‏اى از خوردني‌ها بايد پرهيز كرد، در تربيت و تهذيب نفس نيز از انجام برخى كارها و استفاده از بعضى غذاها بايد اجتناب ورزيد.

بختیشوع گفت: «کتاب شما (قرآن) و پیامبر شما برای جالینوس (طبیب معروف) طبّی باقی نگذاشته است». یعنی در این چند کلمه همه مطالب طبّ و پیشگیری درمانی آمده است و آن‌ چه جالینوس در این‌ راستا گفته بیش ‌از این نیست.

نفاق یک فرد منافق، علاوه بر زیان‌هایی که برای جامعه ایجاد ‌می‌‌کند موجب بی‌آبرویی خود منافق ‌می‌گردد. زیرا فرد منافق بر حسب اطمینانی که به خود دارد و خیال ‌می‌کند زرنگی و دورویی‌اش بر همه پنهان ‌می‌ماند، دست به فریبندگی ‌می‌زند ولی غافل است از این که افکار و ‌حالات باطنی‌اش بر کسی مخفی نمی‌ماند.

من گمان نمی‌کردم تو دعوت جمعیّتی را قبول کنی که نیازمندان‌شان ممنوع و ثروتمندان‌شان دعوت شوند، به آن‌چه می‌خوری بنگر (آیا حلال است یا حرام؟) آنگاه آن ‌چه حلال بودنش برای تو مشتبه بود از دهان بینداز و آن‌ چه را به حلال بودنش یقین داری از آن بخور».

‏همان گونه كه در سفرهاى دنيوى رفيق خوب و يار وفادار و صادق نقش حساس و مفيدى در رفع مشكلات سفر دارد، در سير و سلوك و سفرهاى معنوى نيز رفيق خوب بسيار ضرورى و مؤثّر است.

مأمورین به دستور پادشاه عمل کردند و پس از جوشیدن آب، آن مرد مسلمان و دلیر را در میان آب انداختند او در همان حال گفت: «بسم ‌الله الرّحمن الرّحیم» از یک ‌طرف وارد شد و از طرف دیگر به قدرت خداوند، به ‌سلامتی خارج گشت!

بندگى و عبادت با دو شرط متحقّق می‌شود: محبّت و اطاعت، و اطاعت بدون علم به خواست معبود و رضاى محبوب امكان ندارد. آن‌ها كه از خود چيزى می‌تراشند و پيش خود مطالبى را سرهم می‌كنند و به عنوان عبادت و اطاعت انجام می‌دهند آن‌ها بنده خويشند نه بنده خدا.

مهم‌ترین عاملی‌‌ که در سعادت و خوشبختی انسان مؤثّر ‌می‌باشد، شخصیّت است. بشر برای این قدم به عرصه هستی گذارده که در راه پرورش سجایا و ذخائر وجود خود و همچنین برای بالا بردن سطح فکر و ادراک خویش صمیمانه بکوشد تا فعالیّت‌های روانی‌اش نیرومند گردد و به کمال رشد خود برسد

برخى از ملحدان و غافلان گمان می‌كنند كه ايمان به خدا و پرستش او نوعى ارتباط يك ‏جانبه مردم با خدا است و بر اثر اين پندار نادرست براى گريز از ايمان بهانه‌جويى می‌كنند. ولى اين برداشت جاهلانه و مغرضانه است، چرا كه ايمان ارتباطى است دوجانبه ميان آفريده و آفريدگار...

ابلیس گفت: «زرق‌ و برق زن­ها، دام‌های من هستند (توسط زرق ‌و برق آن‌ها دل‌ها را می‌ربایم و انسان‌ها را گمراه می‌کنم) هرگاه نفرین‌ها و لعنت‌های صالحان در مورد من مرا غمگین می‌کند نگرانی خودم را به ‌وسیله آن‌ها آرامش می‌دهم».

بدون تردید یک حالت روانی در باطن دروغ‌گو وجود دارد که باعث دروغ گفتن او ‌می‌شود و روی این حساب رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) ‌می‌‌فرماید: «لا يَكذِبُ الكاذِبُ إلّا مِن مَهانَةِ نفسِهِ»؛ «آدم دروغ‌گو دروغ نمی‌گوید مگر به واسطه پستی و ذلّتی که در خود احساس کرده است.»

در دنیای الفاظ، شاید لفظی، بدمعنی و ننگین‌تر از کلمه «منافق» نباشد. چه بسیار فتنه‌ها، نابسامانی‌ها، کارشکنی‌ها و ... مولود نفاق بوده، و در هر زمان گروهی در سایه شوم این صفت ناشایسته به خود صورت حق ‌به ‌جانب داده، و خویش را دلسوز اجتماع قلمداد نموده ولی در باطن از گرگ هم درنده‌تر هستند.