پایگاه اطلاع رسانی دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

مع ذلك چون مقام، مقام بيان حقيقت است، تذكّر مى‌دهم كه حفظ مركزيت مساجد ـ كه خانه‌ی خدا و خانه‌ی عموم مسلمانان است ـ لازم است و همه بايد با هم در عمران مساجد به جماعات و مجالس دعا و وعظ و تبليغ و قرائت قرآن و غير اينها همكارى كنند تا باشكوه‌ترين اجتماعات دينى در مساجد تشكيل شود و قدر و منزلت مسجد محفوظ بماند. و اگر اين مؤسسات را هم به نام آن حضرت در مسجد قرار دهند...

اين دعا، دعاى ندبه است و در مقام ندبه، مجازاً اين‌گونه خطابات به جا و موافق با ذوق است. گوينده خود را مانند يكى از كسانى كه در دوره غيبت زندگى مى‌كنند و در آتش فِراق و هجران ولى عصر(ع) مى‌سوزند و از ستمگران، ستم و جفا مى‌بينند، فرض مى‌كند و اين خطابات را مى‌نمايد و براى آن دوران و آن روزگار و آن سختى‌ها و امتحانات كه جلو مى‌آيد، ندبه مى‌كند، نه اينكه واقعاً بخواهد جاى امام زمان را پيدا كند.

بدیهی است مسأله اساسى و مهم كه بيشتر در احاديث و اخبار و ادعيه مورد تعرّض قرار مى‌گيرد، مسأله زمامدارى است كه ترك تمسّك به امام منصوب و تعيين شده از آغاز كار و روز اوّل، سنّت سيّئه زمامدارى نااهلان را چون عصر جاهليت جلو آورد، و اجراى برنامه‌هاى نجات‌دهنده و آزادى‌بخش اسلام را به طور يكپارچه و دربست و جهانى تا ظهور حضرت بقية الله صاحب الزمان ـ عجل الله تعالی فرجه ـ به تأخير و تعويق انداخت.

ارتباط آن حضرت با اين دو مكان، مانند ارتباط ايشان با ساير اماكن مقدّسه و متبرّكه ديگر است كه پرستش و عبادت خدا در آن اماكن فضيلت دارد. مثل مسجدالحرام و مسجد مدينه طيّبه و مشهد غروى و حسينى و مسجد كوفه و سهله كه معلوم شده است حضرت در اين اماكن رفت و آمد دارند...

مى‌توان حدس زد خواندن اين دعا، در اعصار نزديك به عصر ائمه(ع) و غيبت صغرى هم، مثل عصر ما، بين شيعه متداول و مرسوم بوده و اين شعارى است كه دست به دست رسيده و اَخلاف از اَسلاف و بازماندگان از گذشتگان آن را گرفته و در محضر و منظر محدّثين و شيوخ آن اعصار كه همه متبحر در علم حديث، و استاد فن بوده و از خواندن دعاهاى بى‌مأخذ و پيروى از روش‌هاى بى‌مدرك به شدّت ممانعت مى‌فرمودند، خوانده مى‌شده و كسى بر اعتبار آن ايرادى نداشته است.

«اى آقاى من! غيبت (دورى) تو خوابم را گرفته و خوابگاهم را بر من تنگ كرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است. آقاى من! غيبت تو مصيبتم را به مصيبت‌هاى دردناك ابدى پيوسته، و از دست دادن يكى پس از ديگرى، جمع و عدد را فانى مى‌سازد. پس احساس نمى‌كنم به اشكى كه در چشمم خشك مى‌گردد و ناله‌اى كه در سينه‌ام آرام مى‌گيرد...

حاجت به دعا در ذات بشر موجود است، و در هنگام اضطرار و نااميدى از وسايل متعارف و اسباب و قواى مادّى آشكارتر مى‌شود و انسان بى‌اختيار، با جان ودل به سوى خداوند كريمِ كارساز روى مى‌آورد و از او يارى و مدد مى‌طلبد.

در زندگى روزمرّه تاکنون چقدر افراد را شنیده‌ایم که از عنوان پزشک و مهندس و دکتر، یا عناوین دیگر قلاّبى، براى پر کردن جیب خود، یا اغراض دیگر، سوء استفاده کرده‌اند و شاید گاهى سالها، بدون این که ردّ پائى از خود بگذارند، همین راه را پیموده و به این عنوان قلاّبى معروف بوده‌اند.

اسلام این آئین زنده‌ی پر تحرّک که عقب افتاده‌ترین ملّتها را به پیشروترین تبدیل کرد نیز از این موضوع بر کنار نمانده، هر چند وجود قرآن دست نخورده، و دانشمندانى که در هر عصر و زمان، حتّى به قیمت جان خود براى حفظ اصالت آن کوشیدند، تا حدّ زیادى جلو این دگرگونیها را گرفتند؛ ولى باید اعتراف کرد که بسیارى از مفاهیمش نزد گروه کثیرى از مسلمانان چنان مسخ و واژگون شده...

از آنجا که بالاخره انسان آزاد آفریده شده، و در اعمال خویش از اصل جبر پیروى نمى‌کند؛ خواه ناخواه افرادى ـ هر چند در اقلّیّت باشند ـ در هر اجتماع صالحى ممکن است پیدا شوند که از آزادى خود سوء استفاده کنند و از آن براى وصول به مقاصد شومى بهره گیرند.

رشد اخلاقى، و تامین نیازهاى آینده بطور اطمینان بخش، و فراوانى منابع درآمد، و خلاصه جمع شدن غناى روحى و جسمى سبب مى‌شود که حتّى نیاز به شمارش اموال پیدا نشود و هر نیازمندى نیاز خود را از بیت المال حکومتش بدون تشریفات زاید بگیرد.

این گونه در پرتو ارشاد و هدایت مهدى(ع) و در زیر دست عنایت او مغزها در مسیر کمال به حرکت در مى‌آیند؛ و اندیشه‌ها شکوفان مى‌گردند، و تمام کوته بینى‌ها و تنگ نظریها و افکار پست و کوتاه که سرچشمه‌ی بسیارى از تضادها و تزاحمها و برخوردهاى خشونت‌آمیز اجتماعى است برطرف مى‌گردد.

شک نیست که حتّى در میدان جنگهاى سنّتى پیشین سلاحهاى مختلفى جز شمشیر به کار مى‌رفته، همچون تیر و نیزه و خنجر، ولى همواره مى‌گویند اگر در برابر فلان موضوع سر تسلیم فرود نیارید «حواله‌ی شما با شمشیر است» یا گفته مى‌شد «به زور شمشیر حقّ خود را مى‌گیریم».

امروز با نصب وسائل فرستنده بر فراز کوهها، کمک به انتقال تصویرها به نقاط مختلفى از جهان مى‌کنند و حتّى از ماهواره‌ها نیز استفاده کرده مناطق وسیعترى را زیر پوشش انتقال تصویر قرار مى‌دهند؛ تا همه‌ی کسانى که دستگاههاى گیرنده در اختیار دارند بتوانند از آن استفاده کنند.

پیامبر یا امام، سمبل گروه صالحان و نمونه‌ی بارز انسان کامل است؛ یعنى، همان گروهى که هدف اصلى آفرینش را تشکیل مى‌دهند و به همین دلیل وجود او به تنهایى یا در رأس گروه صالحان، توجیه کننده‌ی هدف آفرینش و مایه‌ی نزول هر خیر و برکت و ریزش باران فیض و رحمت خدا است؛ اعم از این که در میان مردم آشکارا زندگى کند یا مخفى و ناشناس بماند.

مى‌دانیم در هر مؤسّسه‌ی مهمّى «صندوق آسیب ناپذیرى» وجود دارد که اسناد مهمّ آن مؤسّسه را در آن نگهدارى مى‌کنند، تا از دستبرد دزدان محفوظ بماند؛ بعلاوه، هرگاه مثلاً آتش سوزى در آنجا روى دهد از خطر حریق مصون باشد که اعتبار و حیثیّت آن مؤسّسه پیوند نزدیکى با حفظ آن اسناد و مدارک دارد.

در میدانهاى نبرد تمام کوشش گروهى از سربازان زبده و فداکار این است که پرچم، در برابر حملات دشمن همچنان سر پا در اهتزاز باشد؛ در حالى که سربازان دشمن دائماً مى‌کوشند پرچم مخالفان را سرنگون سازند، چرا که بر قرار بودن پرچم مایه‌ی دلگرمى سربازان و تلاش و کوشش مستمرّ آنها است.

به همین دلیل، همه‌ی انبیا از سلاح روز، تربیت افراد لایق، مشورتهاى لازم، طرح نقشه‌هاى مؤثّر، تاکتیکهاى نظامى حساب شده، و خلاصه، فراهم ساختن هرگونه امکان مادّى و معنوى براى پیشبرد هدفشان استفاده مى‌کردند؛ و در انتظار این نمى‌نشستند که هر روز معجزه‌اى واقع شود و دشمن یک گام عقب نشینى کند، یا دوستان در پرتو اعجاز هر روز در مسیر تکامل گامى به پیش بگذارند.

نوع انسان به طبع نخستین خود، حدّ ثابتى از عمر دارد؛ ولى با این حال، این موضوع را نمى‌توان به همه‌ی افراد تعمیم داد زیرا معمولاً در میان انواع موجودات زنده همیشه افراد استثنایى وجود دارند که با استانداردها و ضوابطى که در علوم طبیعى و تجربى دیده‌ایم مطابقت ندارند؛ و حتّى گاهى علم از تفسیر وضع آنها عاجز مى‌گردد.

غیر از پیروان مکتب اهل بیت که معتقد به دوازده امام هستند ـ باید پاسخى منطقى براى آن بیندیشند؛ زیرا هیچ فرد با انصافى نمى‌تواند خلفاى بنى امیّه و بنى عبّاس را ـ که حکومت اسلامى را از مسیر خود بیرون کردند و همه گونه جنایت و بیدادگرى و ستم و مسخ و تحریف مفاهیم اسلام را مرتکب شدند ـ خلفاى پیامبر و شایسته‌ی ستایش بداند.