پرچمدار نینوا

شفای مردی فلج در مجلس عزای حضرت عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۷

شفای مردی فلج در مجلس عزای حضرت عباس(ع)

او (که عازم حرم حضرت عباس(ع) بود) رفت. من در بالین کودک بودم. ناگاه پس از لحظاتی دیدم کودک چشم خود را باز کرد، سر از بستر برداشت و گفت: آقا جان! مرا در آغوش بگیر.
بینا شدن نابینا بر اثر لطف حضرت عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۶

بینا شدن نابینا بر اثر لطف حضرت عباس(ع)

آن فرشته پیام حضرت عباس(ع) را به رسول خدا(ص) ابلاغ کرد، رسول خدا(ص) همان سخن اوّل را تکرار کرد و آن فرشته سخن پیامبر(ص) را به عرض حضرت عباس(ع) رسانید، و این موضوع سه بار تکرار شد.
دورنمایی از آستان قدس حضرت عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۵

دورنمایی از آستان قدس حضرت عباس(ع)

مردان بزرگ خدا که در زندگی، تهذیب نفس، صفا، وفا، جوانمردی، ایثار و فداکاری در راه حقّ را به احسن وجه انجام دادند، در پیشگاه خدای بزرگ، آبروی ممتازی پیدا می‌کنند. بر اثر بندگی خالص و با معرفت خداگونه می‌شوند، صاحب کشف و کرامات شده و حتی می‌توانند در عالم تکوین تصرّف کنند.
چرا مرقد جداگانه برای حضرت عباس؟
پرچمدار نینوا| ۲۴

چرا مرقد جداگانه برای حضرت عباس؟

مرقد منوّر حضرت عباس(ع) در کربلا جداگانه در کنار فرات، بارگاه ملکوتی شکوهمندی دارد و همواره زیارتگاه شیفتگان آل محمّد(ع) است، در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که چرا مرقد مطهر حضرت عباس(ع) از مرقد مطهر سایر شهیدان جدا شده و از حرم امام حسین(ع) حدود 350 متر فاصله دارد؟
نکته‌های جانسوز و آموزنده در شهادت عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۳

نکته‌های جانسوز و آموزنده در شهادت عباس(ع)

ای برادرم، ای نور چشمم، ای میوه دلم! تو پناه استوار من بودی. ای ماه درخشنده که در همه حوادث سخت و رنج‌های شدید یاور من بودی! بعد از تو زندگی برای ما گوارا نیست و به زودی با هم در پیشگاه خدا ملاقات می‌کنیم.
بازگشت غم انگیز امام حسین(ع) از بالین عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۲

بازگشت غم انگیز امام حسین(ع) از بالین عباس(ع)

امام از آنجا به راه خود ادامه داد، باز ناگاه اسب توقف کرد، امام به زمین نگاه نمود، مشک پاره برادر را دید، آه جانکاهی برکشید و گریه کرد. سپس به راه خود ادامه داد تا کنار فرات آمد. ناگاه نگاهش به پیکر پاره پاره برادرش عباس(ع) افتاد، بی‌اختیار نعره جانسوز از دل برکشید...
رجزهای حضرت عباس(ع)
پرچمدار نینوا| ۲۱

رجزهای حضرت عباس(ع)

من از مرگ در آن هنگام که فریاد برآورد، باک و هراسی ندارم تا آنکه پیکر من در میان دلاور مردان به خاک افتد. جان من نگهبان و فدای زاده‌ی پاک مصطفی، پیامبر(ص) است. منم عباس که با مشک برای سیراب کردن تشنگان می‌آیم و از مرگ در درگیری با دشمن نمی‌ترسم.
اجازه گرفتن عباس(ع) برای رفتن به میدان و وداع او
پرچمدار نینوا| ۲۰

اجازه گرفتن عباس(ع) برای رفتن به میدان و وداع او

در همین هنگام عباس(ع) صدای امام حسین(ع) را شنید. با شتاب اهل خانه‌اش را ترک کرد و به یاری امام شتافت. دید انبوه لشکر به طرف خیام هجوم آورده‌اند، امام حسین(ع) با آنها می‌جنگد، آنها را مانند مور و ملخ درهم می‌ریزد و از کشته پشته می‌سازد.
جوش و خروش غیرت عباس(ع) با یادآوری زهیر
پرچمدار نینوا| ۱۹

جوش و خروش غیرت عباس(ع) با یادآوری زهیر

آن گاه با غیرت و صلابت خاصی به دشمن حمله کرد و آن چنان شمشیر را بر دشمنان فرود آورد که گویی شمشیرش، همچون آتشی است که در نیزار افتاده است. در این حمله صد نفر از دشمنان را به خاک هلاکت افکند که یکی از آنها دلاور بی‌باک «مارد بن صدیف» بود.
نبرد تن به تن عباس(ع) با سه قهرمان نامور
پرچمدار نینوا| ۱۸

نبرد تن به تن عباس(ع) با سه قهرمان نامور

وای بر شما، اگر هر یک از شما مشت خاکی بر عباس می‌ریختید، قطعاً او را زیر خاک می‌پوشاندید و به زندگی او خاتمه می‌دادید؛ ولی لاف و گزاف می‌زنید و کارتان به رسوایی کشیده شده است.
حضرت عباس(ع) در روز عاشورا
پرچمدار نینوا| ۱۷

حضرت عباس(ع) در روز عاشورا

در این روز حسین(ع) و یارانش برای دفاع از حریم حقّ، و احیای سنّت ناب پیامبر اسلام، نابودی بدعت‌ها، سرنگونی رژیم طاغوت و نگهبانی از ارزش‌ها می‌جنگیدند و عمر سعد، شمر و یارانشان برای حفظ بدعت ها، رژیم طاغوتی یزید، ناپاکی‌ها، نامردمی‌ها و مقام خواهی جنگ می‌کردند.
مذاکره شجاعانه حضرت عباس(ع) در شب عاشورا و لبخند زینب(س)
پرچمدار نینوا| ۱۶

مذاکره شجاعانه حضرت عباس(ع) در شب عاشورا و لبخند زینب(س)

راز و نیاز و سجده‌های ملکوتی عباس(ع) در کنار امام حسین(ع) نیز بخش دیگری از بروز صفای باطن عباس(ع) بود که چشم‌ها را روشن می‌کرد و به دل‌ها قوّت می‌بخشید.
حضرت عباس(ع) در روز تاسوعا
پرچمدار نینوا| ۱۵

حضرت عباس(ع) در روز تاسوعا

فاصله بین امام حسین(ع) و یارانش با مرکز آب کم بود، دشمنان بین آب و امام حسین(ع) حائل شدند و امام و یارانش را از دستیابی به آب ممنوع کردند. شمر به آنها گفت: هرگز از آب نیاشامید تا از آب سوزان و چرکین دوزخ بیاشامید.
قاطعیت عباس(ع) در پیروی از حسین(ع)
پرچمدار نینوا| ۱۴

قاطعیت عباس(ع) در پیروی از حسین(ع)

فریاد حسین(ع) باعث شد که حضرت عباس(ع) و همراهان که در درگاه ساختمان فرمانداری در آماده باش کامل بودند وارد ساختمان شده و حسین(ع) را از گزند دشمن برهانند. آن حضرت با همراهان از نزد ولید بیرون آمد.
مخالفت حضرت عباس(ع) با بیعت با یزید
پرچمدار نینوا| ۱۳

مخالفت حضرت عباس(ع) با بیعت با یزید

از شرایط صلح امام حسن(ع) با معاویه این بود که معاویه برای خود خلیفه تعیین نکند؛ اما او این شرط و شرایط دیگر را زیر پا گذاشت و با کمال گستاخی و خودکامگی مخالفت خود را با خاندان نبوّت آشکار ساخت.
حضرت عباس(ع) همراه و همیار برادرش امام حسن(ع)
پرچمدار نینوا| ۱۲

حضرت عباس(ع) همراه و همیار برادرش امام حسن(ع)

حضرت عباس (ع) که در این هنگام ۲۴ سال داشت، هم شجاع بود و هم احساسات جوانی در سر داشت؛ ولی براساس وظیفه، به وصیت برادر عمل کرد و با کمال بردباری، اطاعت از وصیت امام حسن (ع) را بر احساسات و خواسته خود مقدم داشت.
حضرت عباس(ع) در جنگ صفین
پرچمدار نینوا| ۱۱

حضرت عباس(ع) در جنگ صفین

حضرت عباس(ع) زندگی درخشان خود را در عصر پدر، با کمال درایت، صلابت و وفاداری به پدر به پایان رسانید. در کنار بستر پدر، وصیت او را شنید و به خاطر سپرد و تصمیم گرفت، همچون زمان پدر، یار باوفا و راستین برای امام بعد از او، یعنی امام حسن مجتبی(ع) باشد و تا آخرین توان خود از حریم اسلام و امامت دفاع کند.
سیمای حضرت عباس(ع) در آیینه جنگ صفین
پرچمدار نینوا| ۱۰

سیمای حضرت عباس(ع) در آیینه جنگ صفین

هنگامی که پس از فوت عثمان، مردم با حضرت علی(ع) بیعت کردند و آن حضرت به طور رسمی به خلافت نشست، حضرت عباس(ع) از همیاران قوی‌دل و پرتلاش در محضر پدر بود و آن حضرت را در تحقّق آرمان‌های اسلام و رهبری اسلامی یاری می‌کرد.
حضرت عباس(ع)؛ پشتیبان ولایت و امامت
پرچمدار نینوا| ۹

حضرت عباس(ع)؛ پشتیبان ولایت و امامت

گاهی عباس(ع) را ضیغم و گاهی ضرغام می‌خواندند که هر دو به معنی شیر ژیان و چابک است؛ زیرا او در میدان رزم با دشمن، چون شیری نیرومند بود که به گله روباه حمله می‌کرد و ده‌ها و صدها نفر را در حمله‌های حیدری خود به خاک مذّلت می‌افکند...
ساقی تشنگان
پرچمدار نینوا| ۸

ساقی تشنگان

در ماجرای کربلا، یکی از بی‌رحمانه‌ترین کار دشمن این بود که به دستور ابن زیاد، آب را به روی اهل بیت و یاران حسین(ع) بستند و حسین(ع) و همراهانش را در محاصره شدید آب قرار دادند.